Ik ging nog eens in de donkere kamer kijken en tussen al de kobbenetten, mijn droogmachientje stond er nog.
Haar dekentje zag er erg bruin uit doch het plaatje blonk nog als ooit tevoren.
Dat mat papier legden we andersom, met glanzend hoorde men een klikje als alles gereed was.
Ik heb hier nog kilo's fotopapier liggen. (40 jaar oud denk ik).
Moet die iemand hebben?
Ge krijgt nog een flasse Crémant erbij maar je moet die wel komen halen.
Ik spaarde nog al mijn portrettentrekkers, een waar museum is het geworden.
Terloops, hier in Maldegem is een fotomuseum (enkel op afspraak) echt mooi om te zien, ik zag daar onlangs van die heel oude Leica's, waren dat mooie machienen zeg.
Al mijn portrettentrekkers, pinten en uitgangskriebels betaalde ik destijds met zelf albums te maken (met 250 foto's erin) van grafzerken, woningen, tuinen, houten of stenen tafels, enz ... en die verkocht ik dan aan geintresseerden voor 5.000 frank alhoewel me die maar 500 frank gekost hadden zonder werk natuurlijk. (had wel een goede sponser, nl ons moeder want die betaalde al mijn papier en liquide bij de fotograaf, doch ons vader wist van niks hoor).
Was me dat een prachtige tijd zeg.