Ik ben geen podcastluisteraar, maar als de strekking is, dat de parlementaire pers de politiek niet meer vertrouwt, dan zijn de journalisten dus de eigenlijke volksvertegenwoordigers...

De strekking is meer dat de journalisten willen scoren en de politici steeds wolliger worden in hun antwoorden, mediatraining doen en in algemeenheden spreken om maar niet afgeserveerd te worden.
Ik vond het wel een mooie analyse van de historische ontwikkeling op dit gebied.
Ze hebben allemaal schuld aan deze ontwikkeling kun je zeggen.

Maar ik zie de journalistiek niet als volksvertegenwoordiging, ze zijn ook uit op publiciteit, op laten zien hoe ze er bovenop zitten net als de politiek

Dat wollige gedrag van politici is duidelijk herkenbaar. De oorzaak daarvan lijkt me vooral dat de media overal is en heel erg snel de beeldvorming kan veranderen. Een kleine slip of the tongue, misstap of verspreking kan dan al snel tot heel veel gedoe leiden. Scoringsdrang zal hier vast ook een rol spelen. Een deel van de media lijkt er niet op uit om evenwichtig nieuws te brengen. Niet perse de media die ik volg . . . .

Mooie samenvatting Ziegler, met als extraatjes de angst van Sybrand van Haersma Buma en zijn opluchting om weg te zijn uit den Haag.
Ook leuk om Jan Tromp nog eens te horen.

Vanwege dat autootje hebben journalisten me wel eens voor human-interestdingen weten te vinden. Mijn ervaring is dat ze vaak al een verhaal in hun hoofd hebben en zoeken en vissen naar aanknopingspunten voor dat verhaal. Of dat nou klopt of niet.