In een andere discussie kwam terloops het schrijven met een vulpen ter sprake. Zelf heb ik in mijn tiener-, twintiger en dertiger jaren heel veel met een vulpen geschreven; daarna werden het vooral veel goedkope gelpennen, maar de laatste jaren heb ik de vulpen herontdekt, en nu schrijf ik met niets anders meer.

Ben ik de laatste der Mohicanen, en is de vulpen inmiddels definitief op de schroothoop van de geschiedenis beland, of bedriegt de schijn ook in dit geval?

Tikken, swipen en af en toe schrijven met zo'n "nieuwerwetse" balpen. Zo heb ik ook leren schrijven.

Bedoel je zoiets als op de foto?
Ik heb er nog 2, gebruik ze af en toe.

Schrijven? 

Nee, grapje... maar het enige wat ik nog echt schrijf is adressen in een stratenboek.

En dat is ook alleen maar omdat de 'baas' dat wil (ik kan op het eind van de dag nml. zo een screendumpje van de navigatie maken, dat is 2 seconden werk).

Mijn schrijfgeschiedenis: op de lagere school schrijven met een kroontjespen, inkpotje in de bank. En onder sommen en dictee altijd een dubbel cijfer: eentje voor de inhoud en eentje voor netheid. Dus 8 - 4 betekende dat je je sommetjes wel aardig had uitgerekend, maar dat je er ook een knoeiboel van had gemaakt. Een impliciete aansporing om de volgende keer wat netter te zijn, zodat er 8 - 8 onder kwam te staan. Daarna een jaar of twintig vulpennen, en vervolgens zoals gezegd vooral plastic gelpennen.

Maar met één vulpen ben ik altijd blijven schrijven. Een plastic gevalletje van niks, prijs vijftien hooguit twintig euro (nee gulden), maar voor mij schreef hij prima. Hij ging overal mee naar toe. Zo ook een jaar of vier geleden op een lange tocht door Spanje.

Toen ik weer thuis was, een vervelende ontdekking. Mijn vulpen bleek nergens meer te vinden. Ongetwijfeld laten liggen in een of ander Spaans hotel. En natuurlijk al vele jaren uit productie, en ook tweedehands heel moeilijk te vinden. Maar ja, ik wilde toch een vulpen, dus op zoek naar een nieuwe. Maar welke? Ik had in geen dertig jaar een vulpen gekocht, en geen idee meer wat er zoal te koop was. Dat was het begin van een zoektocht die twee jaar heeft geduurd, waarbij ik veel meer pennen heb aangeschaft dan ooit mijn bedoeling was, ook de nodige keren heb misgekleund, maar vooral heel veel heb geleerd en heel veel plezier heb gehad. Inmiddels is die zoektocht afgesloten omdat ik gevonden heb wat ik wilde, en ben ik bezig de rest van de hand te doen; maar ik had het niet willen missen.

En die vermiste pen waarmee het allemaal begon, kwam een maand of zes nadat ik mijn zoektocht begonnen was, opeens uit een kledingstuk zetten waarin ik vergeten was te kijken. Dat was voor mij toen geen reden meer om mijn zoektocht stop te zetten, want inmiddels was mijn nieuwgierigheid naar wat er nog meer was te zeer gewekt. Maar die heb ik dus ook weer.

Waarom in godsnaam een vulpen? Schrijft een ballpoint niet net zo goed, en is die niet veel ‘handiger’? In menig opzicht ongetwijfeld. Maar misschien kun je een vulpen in zekere zin vergelijken met een horloge. Een kwartsklokje van een paar tientjes geeft minstens zo goed de tijd aan als een mechanisch horloge van dertig of vijftig of honderd keer die prijs; zeer waarschijnlijk zelfs beter. Maar een mechanisch horloge is echt iets totaal anders; een andere wereld. Als je die eenmaal hebt leren kennen en waarderen, wil je geen kwartsklokjes meer, ook al zijn ze van goud en staat er Rolex op.

Deze vergelijking tussen een vulpen en een mechanisch horloge gaat overigens maar gedeeltelijk op. Een horloge, hoe mooi ook, blijft een hebbeding: je doet hem om je pols, kunt er naar kijken (en naar laten kijken!), maar dat is het wel. Een vulpen daarentegen is een voorwerp waar je iets mee doet, iets mee creëert, net als een schilder met een penseel of een musicus met een instrument, een voorwerp dat als het ware onderdeel wordt van je hand.

Een ballpoint wordt dat natuurlijk ook, maar een vulpen is, in tegenstelling tot een ballpoint, geen allemansvriend. Een BIC-ballpoint van een paar kwartjes of een Parker van een paar euro schrijft altijd goed, in welke hand ook. Dat is een groot voordeel, ongetwijfeld; ere wie ere toekomt. Maar het is ook onpersoonlijk, anoniem.
Een vulpen is anders, heeft een bepaald karakter, en daar heb je mee te dealen. Sommige vind je bij nader inzien eigenlijk een beetje te dik, andere een beetje te dun; sommige schrijven iets te breed, andere iets te smal; sommige zijn iets te zwaar, andere te licht; sommige schrijven te nat, andere te droog, enzovoort. Zo beschreven lijkt de zoektocht naar een geschikte vulpen een bezoeking, maar het tegendeel is waar. Want het is allemaal zelden of nooit extreem, en de meeste pennen, mits zorgvuldig gekozen, schrijven gewoon goed en naar je zin. Alleen: de ene schrijft voor jou net een beetje prettiger dan de andere, en de kunst is de prettigste te vinden. Je moet je weg in die wereld vinden; dat kost tijd, en ook geld (maar op dit punt kun je het uiteraard zo dol maken als je zelf wilt), maar is vooral heel erg leuk. En tegen de ervaring van het schrijven met een vulpen die werkelijk bij je past en naar je zin is, kan geen enkel ander schrijfinstrument op. Het is een vorm van persoonlijke expressie die je elke keer weer een speciaal gevoel geeft.

Schrijven met een vulpen is na de uitvinding van de ballpoint langzaam maar zeker in onbruik geraakt. Vele grote pennemerken zijn in de jaren zestig en (vooral) zeventig over de kop gegaan. Maar inmiddels is een aantal van die grote merken weer her-opgericht. Duitsland, de VS, Italië, Japan zijn landen met zeer prestigieuze pennenmerken, waar nog behoorlijk veel met de vulpen wordt geschreven, en met een levendige handel in vintage pennen. Nederland heeft als productieland van vulpennen nooit een echte rol gespeeld. Des te opmerkelijker is het daarom dat er in Nederland een paar grote vulpenfirma’s zijn die heel veel over de wereld distribueren. Mooie winkels zijn er dus wel, voor eventuele geïnteresseerden.

Valt me wel een beetje tegen van je, dat je het epistel hierboven niet met vulpen hebt geschreven, daarna ingescand en vervolgens hier als plaatjes geplaatst hebt...

 

Vulpen; geweldig. Maar wel met een pompje erin en niet met patronen.
Ik heb er allemaal verschillende kleurtjes inkt bij.
En een van die mooie winkels zit hier in Tilburg. Ontzettend veel keuze in allerlei prijsklassen.

Nostaligie; misschien hang ik daarom ook nog aan automatische horloges...?

Na het ontdekken van sneldrogende inkt heb ik ( als linkshandige) jarenlang met veel plezier een Sheaffer vulpen gebruikt, ook voor notities op de uni.

Het gebruik van een kroontjespen met traag drogende inkt in de lagere school heeft me echter veel vernedering gebracht. Omdat een linkshandige zijn pen anders vasthoudt, vaagde ik mijn schrijfsels steeds weer uit. En moest ik als 7 jarige opnieuw met potlood schrijven. En werd ik belachelijk gemaakt voor mijn klasgenootjes...
Niet zo fijn als motivatie om netjes te leren schrijven.
Bovendien was het de schuld van de gierige school: hun inkt was gewoon inferieur, en hun kroonpennetjes gewoon flut!

Mijn werk in de evenementensector heeft me helaas doen overstappen naar balpennen en permanent markers.
Die schrijven nog in extreme omstandigheden, en ook op gaffer tape, bijvoorbeeld. En lopen niet uit in je heuptas.
Ook voor reparaties gebruik ik doorgaans een permanent marker. Aantekeningen op printplaten, ramlatjes, componenten, you name it!
Op metaal schrijf ik met een kraspen.

Dus jawel, een vulpen is pure nostalgie voor me. Waar is de tijd: een vulpen en polshorloge had je als het goed zat voor het leven. Maar ik heb nu echt wel ander schrijfgerei nodig...

Valt me wel een beetje tegen van je, dat je het epistel hierboven niet met vulpen hebt geschreven, daarna ingescand en vervolgens hier als plaatjes geplaatst hebt...

 

 

Voor mooie vulpennen;  https://www.lacouronneducomte.nl/

@puk1980: had ik misschien moeten doen ja. Maar mijn voorliefde voor de vulpen impliceert allerminst een afkeer van het toetsenbord, en dat werkt tussen de bedrijven door een stukje sneller ………

@HEXDIY: ja, dat was heel vervelend. Ik ken ook mensen die links waren maar gedwongen werden rechts te schrijven, en daar nare herinneringen aan hebben overgehouden. Er was vroeger vaak heel weinig begrip voor mensen die, om welke reden en op welke manier dan ook, anders waren. Niet altijd met kwade bedoelingen, overigens; vaak ook gewoon uit onwetendheid. In dit specifieke geval zal ook hebben meegspeeld dat 'links' traditioneel werd ervaren als de kant van het kwaad. Dat herken je nog in het woord 'sinister', dat eigenlijk gewoon 'links' betekent.

La Couronne du Comte in Tilburg is inderdaad een mooie zaak. Maar pas op: op de website biedt men heel veel aan dat men niet in voorraad heeft, zonder dat te melden. Dus als je op de website iets ziet dat je bevalt, eerst even bellen, anders kans op een vergeefse reis.

Andere mooie zaken:

- in Laren: Appelboom. Aardige eigenaar, veel youtube-filmpjes met presentaties van pennen e.d. Goede service. Heeft ook een (vrouwelijke) nibmeister (dat is iemand die de penpunt naar je wens bijstelt als de vulpen niet naar je zin schrijft). Heeft mij een keer goed geholpen.

- in Den Haag: Akkerman. Er is ook een Akkerman in Amsterdam, maar die zaak staat geloof ik los van die in Den Haag.

- in Delft: Fontoplumo.

Twee penmerken die de meeste mensen wel bevallen, en meestal niet al te duur zijn (veel tussen de 25 en 100 euro):

- Lamy (Duits). Waarschijnlijk het best verkrijgbare merk in Nederland. Vaak te vinden in kantoorboekhandels. Huurt vaak design-corifeeën in om nieuwe pennen te ontwerpen. Losse penpunten voor veel modellen makkelijk en goedkoop te krijgen.

- TWSBI (Taiwan). Jong merk, populair ook bij jonge mensen. Pennen kunnen vaak makkelijk gedemonteerd en schoongemaakt worden.

Ik ben thans aan het sparen voor een Kaweco Supra nu mijn Pelikan 400 uit 1956 de geest gegeven heeft.

Ik ben thans aan het sparen voor een Kaweco Supra nu mijn Pelikan 400 uit 1956 de geest gegeven heeft.

Ah ja, dat zijn hele speciale, en in Nederland vrij gemakkelijk te vinden. Wel eerst proberen hè, want die voelen voor sommigen 'dun' aan, vooral voor mensen met grote handen.

Als je van dat soort pennen houdt, kijk dan ook eens naar Ensso.

Hoewel ik niet van de generatie ben die met een vulpen heeft leren schrijven. Ben ik erg gecharmeerd van een vulpotlood.
Zo heb ik van het merk Pentel diverse Orenz en Graphgear vulpotloden. Waarbij ik nu diverse diktes en hardheden aan het uitproberen ben. Zoals eerder beschreven zijn dat leuke zoektochten.

Ah ja, dat zijn hele speciale, en in Nederland vrij gemakkelijk te vinden. Wel eerst proberen hè, want die voelen voor sommigen 'dun' aan, vooral voor mensen met grote handen.

Als je van dat soort pennen houdt, kijk dan ook eens naar Ensso.

Ik heb de Supra al eens mogen vasthouden bij Akkerman in Den Haag en met medium punt vind ik die zalig schrijven.

Ensso is mooi zeg maar wat verdrietig dat juist de mooiste niet meer te koop is.

Ensso is mooi zeg maar wat verdrietig dat juist de mooiste niet meer te koop is.

Als je niet alleen de kleur, maar ook het model mooi vindt, kijk dan even hier. De Horizon is vrijwel hetzelfde model. En ook de andere modellen van Namisu vind ik mooi.

@Timotheus: Die vulpen is niet gaan lekken in het vliegtuig?
@forumdominee: je spaart al een hele tijd voor die Kaweco, niet?

Zojuist heb ik mogen vaststellen dat de vulpennendraadjes op 'blauw' hopeloos verminkt zijn geraakt.
Een jaar of vijf geleden heb ik op de pennenbeurs in Tilburg voor twintig euro een Matador Click uit ± 1955 gescoord. Niet zo heel bijzonder (hij kostte indertijd dertien gulden), maar het bleek meteen raak te zijn.
Lekker schrijven met vulpen is een samengaan van de pen, de punt, de inkt en het papier (Leuchtturm1917 of Tomoe River).

Ik ben er niet zo precies in dat je een vulpen nooit zou mogen uitlenen omdat een ander dan de punt vernachelt. Dat is een bakerpraatje van patsers die niet willen dat een ander hun veel te dure schrijfgerei in hun beduimelde tengels nemen.
Wanneer vulpengebruikers elkaars vulpen eens proberen is er echt geen gevaar dat ze elkaars pen zullen slopen, hoor. Als ik een pen van een paar tientjes of meer wil kopen, wil ik toch echt wel even voelen hoe die in de hand ligt en hoe de punt over (en niet door) het papier glijdt.

Dat uitleenverbod geldt eigenlijk alleen voor onervaren schrijvers, die denken dat je er net zo hard mee moet drukken als een stotterende bic. Ik schep er wel eens een diabolisch genoegen in om als iemand om een pen vraagt mijn vulpen aan te bieden. En ze dan zien hannesen…

Al schoot ik ooit tekort om een logé voldoende vermaak te bieden, het was er zo een zonder rust in zijn donder, die overal aan moet zitten en hij pakte mijn Matador Click van tafel en wil hem uit nieuwsgierigheid naar de punt open draaien.
Maar het is een Click, dus zonder schroefdop. In plaats van de dop eraf, draait hij aan de achterkant de piston naar beneden, zodat de dop vol inkt loopt en vervolgens via een ontluchtingsgaatje eruit. Tja, toen zat alles onder.

Ik heb hem toen maar even laten spartelen en hem ruim de tijd gegeven om zich heel bezwaard en schuldig te voelen, in de wetenschap dat deze inkt zich zonder problemen uit zou laten wassen. Bovendien had hij met de meegenomen wijnen, kazen, ham en foie gras de canard wel enig krediet opgebouwd. 

@trabant: ik leef van aalmoezen.

Hoewel ik niet van de generatie ben die met een vulpen heeft leren schrijven. Ben ik erg gecharmeerd van een vulpotlood.
Zo heb ik van het merk Pentel diverse Orenz en Graphgear vulpotloden.

Vulpotloden zijn ook leuk inderdaad; met het bijkomende voordeel dat het niet gauw in de papieren gaat lopen.

Ik heb ook een aantal vulpotloden geprobeerd; inderdaad o.a. ook de Graphgear. Wordt soms de koning onder de vulpotloden genoemd.

Maar ik keer toch altijd weer terug naar een andere Pentel, deze. Die heb ik al tientallen jaren, in 0,5, 0,7 en 0,9. Overal te koop, doodgewoon, maar voor mij persoonlijk de beste.

Die vulpen is niet gaan lekken in het vliegtuig?

Ja, ik weet dat sommigen daarover klagen, maar daar heb ik nooit last van gehad. Maar mijn 'reispen' is een doodgewoon dingetje met cartridges, geen prestigieuze pen met ingewikkelde pompsystemen.

Lekker schrijven met vulpen is een samengaan van de pen, de punt, de inkt en het papier (Leuchtturm1917 of Tomoe River).

Inderdaad; met de kanttekening dat het papier niet persé 'duur' of 'mooi' hoeft te zijn. Ook op papier van de Action blijkt een vulpen het regelmatig prima te doen. Hetzelfde geldt trouwens voor de punt en de inkt. Pennen met doodgewone stalen punten schrijven regelmatig buitengewoon goed; en pennen met een gouden penpunt soms helemaal niet.