Aanrader: de mini biografie van Jonathan Ive
Dat Apple veel opener is geworden sinds Tim Cook het roer overnam is iets wat we al vaker op MacFreak gesignaleerd hebben. Een uitstekend voorbeeld daarvan is het artikel The Shape of Things to Come (met de ondertitel How an industrial designer became Apple's greatest product.) van Ian Parker.
Daarin komen we veel te weten over Apple's senior vice president of Design, bijvoorbeeld over hoe het proces binnen het team werkt en hoe lang een werkdag voor datzelfde team is (spoiler: twaalf uur).
Wat ons betreft een enorme aanrader voor iedereen die niet alleen graag meer wil weten over Apple, maar ook over Jonathan Ive, waarschijnlijk naast Tim Cook de belangrijkste man binnen Apple op dit moment.
Het resultaat is beter dan de hele biografie die Walter Isaacson over Steve Jobs schreef. Want hoewel daar veel over Apple in te vinden was, deed het eindresultaat geen recht aan de man zelf. Iets wat in dit artikel recht wordt gezet:
Jobs's taste for merciless criticism was notorious; Ive recalled that, years ago, after seeing colleagues crushed, he protested. Jobs replied, "Why would you be vague?," arguing that ambiguity was a form of selfishness: "You don't care about how they feel! You're being vain, you want them to like you." Ive was furious, but came to agree. "It's really demeaning to think that, in this deep desire to be liked, you've compromised giving clear, unambiguous feedback," he said. He lamented that there were "so many anecdotes" about Jobs's acerbity: "His intention, and motivation, wasn't to be hurtful."
Dat Jonathan Ive dit aan Ian Parker vertelt is niet voor niets, in de laatste zin van onderstaande alinea maakt hij erg duidelijk wat hij daar over denkt:
Even if Jobs had rescued him from vagueness, it was odd for Ive to bring this up now, immediately after I'd learned how to reject a color without causing injury. "I've seen Jony deeply frustrated, but I've never seen him rant and rave," Laurene Powell Jobs said, and she added, laughing, that she would not have said the same of her husband. (And it's hard to imagine Ive using a disabled-parking spot, as Jobs often did, long before he was unwell.) Ive likes to be liked; the story seemed to be a preëmptive defense of Jobs veiled as self-criticism. It was also an indirect response to Walter Isaacson's 2011 biography of Jobs, which, though not hostile, included examples of unkindness. In a later conversation, Ive said that he'd read only parts of the book, but had seen enough to dislike it, for what he called inaccuracies. "My regard couldn't be any lower," he said, with unusual heat.
Met 16.723 woorden kunnen we dit geen artikel meer noemen, het is echt een mini-biografie geworden. Compleet met de bijbehorende research in de achtergronden van Jonathan Ive, bijvoorbeeld het interview met zijn vader. Wat wel opvalt is dat Ive zelf zegt dat hij moe is, bij ons kwam de vraag tijdens het lezen naar boven of Apple wel een vervanging zou hebben mocht Jonathan Ive het even niet meer zou trekken.
Deze mini-biografie is
hier te vinden, en wat ons betreft dus een aanrader om te lezen als je er echt even de tijd voor hebt.
Wel raden we aan om Safari even in Reader-mode zetten, dat leest veel prettiger bij zulke lange stukken, vooral omdat we niet zo blij zijn met het lettertype dat The New Yorker op het web gebruikt.
Gast
