Als er één wetmatigheid is in computerland, dan is het wel dat alles steeds sneller zal gaan. Maar daar zal ooit een eind aan komen. Wetenschappers hebben ontdekt dat er een beperking is[/b] voor de snelheid waarmee data naar een harde schijf kan worden geschreven. Maar écht schrikken is ook weer niet nodig want dat maximum zal pas worden bereikt als de huidige snelheden 1000 keer hoger komen te liggen. We kunnen dus nog wel even vooruit.

Als data naar een harde schijf wordt geschreven, wordt op een heel klein oppervlak één bit data neergezet die een 'nul' of een 'één' vertegenwoordigt. Als die overzetting van de magnetische schrijfkop naar de fysieke harde schijf te snel zou gaan gebeurt er iets geks met de magnetische lading waardoor de geschreven 'één' toch een 'nul' zou kunnen worden: de data wordt dus onbetrouwbaar. Maar dit fenomeen doet zich volgens de onderzoekers van Stanford University pas voor als de data met bijna de snelheid van licht werd overgebracht in 2.3 picoseconden. En een picoseconde is een miljoenste van een miljoenste van een seconde.

Tegen de tijd dat deze snelheid in standaard computertechnologie terug te vinden zal zijn, is de harde schijf waarschijnlijk al lang vervangen door een andere techniek voor het opslaan van data, lijkt mij.

Ik herinner me dat ik eens gelezen heb over dataopslag in een soort kristal waarmee je de data in 3 dimensies kon opslaan in plaats van een tweedimensionaal oppervlak. De capaciteit zou dan ook flink omhoog gaan (enkele tera/peta bytes?). Ik ben benieuwd, ik zal het nog wel meemaken.

dat is net zoiets als CD-ROMS die op een gegeven moment niet harder kunnen draaien, omdat ze anders de snelheid van het geluid doorbreken en je dus een grote knal zal horen. Maar voordat ze Mach 1 doorbreken zijn ze allang opgestegen

Als je de snelheden van CD-drives een beetje letterlijk neemt, dan schieten we al lekker op. Een 52X CD-drive zou dan maximaal op 52 * 500 toeren draaien, met een CD-omtrek van 38 cm kom je dan op zo'n 165m/sec: de helft van de snelheid van het geluid.

Alleen blijft de cd precies dezelfde plek en vorm behouden tijdens het ronddraaien, dus in principe is er geen verplaatsing van/door de lucht eromheen (ok, een beetje wrijving). Is er dan wel sprake van het doorbreken van de geluidsbarrière ? Interessant... Ondanks dat krijgt een willekeurig stukje van de buitenkant van de cd een versnelling van 444790 m/s^2 te verduren, dat staat gelijk aan 45340 keer de zwaartekracht op aarde.

Oh ja, en de eerste cd-drive die sneller gaat dan het geluid is een 110x.

(Bewerkt door zonapple om 23:45, 25-04-2004)

Als die overzetting van de magnetische schrijfkop naar de fysieke harde schijf te snel zou gaan gebeurd er iets geks met de magnetische lading waardoor de geschreven 'één' toch een 'nul' zou kunnen worden: de data wordt dus onbetrouwbaar.

Als je die onbetrouwbaarheid weet te vatten in een formule dan kun je achteraf misschien een correctie uitvoeren waardoor je uiteindelijk toch sneller data kunt wegschrijven. Of bazel ik nu maar wat? (gebeurd?)

Het zal wel iets met het onzekerheidsprincipe van Heisenberg te maken hebben en dat betekent dat in dit geval je niet tegelijkertijd kunt bepalen wát je je geschreven hebt en waar je het geschreven hebt. Eén van de twee bepalen kan wel, maar de ander is dan zeer onzeker. Je weet dan bijv. dat je een 1 geschreven hebt, maar niet wáár en andersom: Je weet wáár je iets geschreven hebt, maar niet wát.
Het is een fundamentele onzekerheid, er valt dus ook niets te corrigeren, je weet niet wat je moet corrigeren en je kunt ook al niet zien of het goed gegaan is.

Die CD beweegt zich wel degelijk door de lucht, het ding heeft (afgezien van de rand) tenslotte 2 grote oppervlakken die weliswaar niet als een vleugel door de lucht klieven, maar wel degelijk met grote snelheid ten opzichte van die lucht bewegen.

Ik kom voor die versnelling een factor 10 lager uit, doe ik iets fout? a=w^2R. w = 52 * 500/60 * 2pi; R = 0,06 m, dus a zou volgens mij 45066 m/s^2 moeten wezen en dus nog maar ( ) 4593 keer de zwaartekracht.

@hitchhikerHet onzekerheidsprincipe gaat toch pas spelen op een schaal kleiner dan een atoom? En is dat op een cd wel het geval?

grtz, MacMiep

De harde schijf zal zijn langste tijd toch wel gehad hebben. Waarom iets met draaiende delen maken als je alles in (flash) geheugen kunt opslaan.

Geef mij maar een hele dikke geheugenkaart in mijn mac, die kan iig niet in de soep draaien en maakt ook niet zo veel herrie!

G-ice[/b]

Ik kom voor die versnelling een factor 10 lager uit, doe ik iets fout? a=w^2R. w = 52 * 500/60 * 2pi; R = 0,06 m, dus a zou volgens mij 45066 m/s^2 moeten wezen en dus nog maar ( ) 4593 keer de zwaartekracht.

v = 2*pi*r*f
a = v^2/r

oftewel f = (52*500)/60 = 433,33 Hz  ->  2*pi*0,06*433,33 = 163,36 m/s  ->  163,36^2/0,06 = a = 444790 m/s^2
444790/9,81 = 45340 G

(Bewerkt door zonapple om 21:25, 26-04-2004)

Ook leuk om te weten: als je met zo een zwaartekracht omhoog zou 'vallen' zou je binnen 42 seconden op het maanoppervlak belanden, en wel met 66571260 km/u, 6,2% van de lichtsnelheid !
 

Ik geloof dat ik met hoekversnelling heb zitten klooien, dat is in dit geval niet de goede soort versnelling.
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg is eigenlijk altijd van toepassing, maar pas op op heel kleine schaal is het effect serieus van invloed op gang van zaken. Kijk ook even hier.
De schaal in deze harddisksituatie is trouwens best klein, de tijd is maar 2,3 picoseconde, licht reist (in vacuum) in die tijd niet verder dan 130 micron. Ik heb geen flauw idee hoe snel een (electro)magnetisch veld zich door die magnetische emulsie verplaatst en hoe snel een magnetisch deeltje zich kan omkeren of ompolen, het zal zeker langzamer gaan dan in vacuum).
De informatiedichtheid zal veel groter moeten zijn om gegevens met die snelheid te kunnen lezen en schrijven. Dan is het in ieder geval aardig om te weten dat de golflengte van licht al zo'n 10 á 20 keer groter is dan de afstand kop-schijf. Dat maakt het wat mij betreft aannemelijk dat het onzekerheidsprincipe hier best wel eens de beperkende factor zou kunnen zijn.

Ik bedoelde met betrekking tot een cd (optisch). Daar worden toch kuiltjes in gebrand, een lange en een korte als 0 en 1?

Op het gebied van harddisk (magnetisch) zou je best eens gelijk kunnen hebben, zeker wanneer de afstand kop-schijf kleiner is dan de golflengte van licht, dan gaat zeker Heisenberg meetellen.

grtz, MacMiep

De informatiedichtheid op een CD of DVD is denk ik nog niet hoog genoeg om problemen te veroorzaken. Een enkellaags enkelzijdige DVD kan maar 4,7GB hebben terwijl op één kant van één schijf van een moderne hard disk al 40GB gaat. En dan heeft een DVD ook nog een grotere doorsnede van 12 cm, tegen de 9 cm van een hard disk.