Zover ik weet klopt die beschrijving van 4 dikke draadjes niet zo goed. Bij langzame kabels (10Mbps) zijn er altijd vier draadjes, bij snelle kabels (100Mbps) zijn er altijd 8 draadjes. Bij een normale kabel zitten de draadjes op dezelfde volgorde op beide connectoren. Zelfde volgorde, maar niet in een logische volgorde. In de middelste vier draadjes zit de volgorde van de _paren_ om historische redenen een beetje anders.
Bij cross over kabels is de volgorde van de draadjes dusdanig dat het signaal van de ene connector op de pinnen aan de andere kant van de andere connector terecht komen, en daarmee effectief transmit en receive verwisseld zijn. Snelle cross over kabels hebben nog steeds 8 draadjes nodig en langzame kabels nog steeds 4.
Raadpleeg bij het zelf maken van kabels altijd de handleiding heel goed, want het gaat snel fout en dan werkt de kabel aanvankelijk wel (pingen enzo), maar in werkelijkheid niet betrouwbaar. Je kunt beter kabels kopen, maar voor het aanleggen van een netwerk met lange afstanden is dat niet zo voordelig.
Verder is auto cross over detectie een hardware functie die aanpassing van de elektronica vereist. De chips die dat kunnen zijn een beetje duurder (he, dat hoor je vaker van een mac).
Met een beetje moderne mac kun je onder osx daarom heel makkelijk twee computers aan elkaar koppelen: geef ze beide een verschillend ip adres dat in hetzelfde subnet ligt (bijvoorbeel 192.168.1.200 en 192.168.1.201) en schakel personal file sharing in op een computer. Je kunt dan op de andere de harddisk van de eerste computer "mounten" met cmd-K in de finder.
Gast
