Als ik niet zou nadenken en ik ging een kompjoeter kopen, werd dat een Dell of een Aldi-ding.

Of in elk geval iets dergelijks met een kast, een scherm, een muis en een toetsenbord. Met Windows erop.
Als ik wel zou kunnen denken, zou ik kunnen weten dat er Apple-kompjoeters bestaan, maar dat zijn trage en dure dingen waar je niets mee kunt. Dus ik koop een echte kompjoeter.
Als ik denk en ik kijk rond en denk dan nog steeds, zou ik op zoek kunnen gaan naar een Apple kompjoeter, maar ik zou niet weten waar je die kunt kopen, dus toch maar die Dell of dat Aldi-ding gekocht. want waarom al dat gedoe?
Voor mezelf sprekend, denk ik dat ik denk en heb ik rondgekeken en ben ik op zoek gegaan en heb nu nog steeds een Apple kompjoeter, die goed werkt.

(merk op: 4 x ik + 1x mezelf).
Ergo:
1,7 % van de rijkere wereldbevolking denkt na, kijkt rond en wil zich zoekenderwijze inspannen, om uiteindelijk een Apple-kompjoeter aan te schaffen. En is erg met zichzelf ingenomen.
En daar hoor ik dus ook bij!