Puntje, puntje, puntje…
Misschien mis ik iets essentieels ...
...maar elke keer dat iemand met grote ernst beweert dat die ene kleine punt bínnen de aanhalingstekens het ultieme bewijs is dat "het plebs de wereld regeert", begin ik onwillekeurig om mij heen te speuren naar een reusachtige voet die uit de hemel neerdaalt om het hele argument plat te stampen.
Zeker op "X", maar ook hier staat men te vechten over interpunctie alsof we middeleeuwse boeren zijn die ruzie maken over of de koe nu officieel op hun land staat of slechts op bezoek is. En in het geval van Alan Dye: stel je voor dat je hem met een zware steen in de vijver gooit en wacht tot hij boven komt drijven. "Oh, hij kwam niet? Dus het was toch geen heks…"
De "Grand Canyon" van Interpunctie
Er gaapt een grote kloof tussen Amerikaanse interpunctie en het Britse meest Correcte en Vorstelijke Konings-Engels. Amerikanen stoppen hun punt binnen de aanhalingstekens, omwille de typografie, terwijl de Britten ze erbuiten plaatsen omwille de logica. Ondertussen probeert de rest van de wereld gewoon te beslissen waar ze zometeen gaan lunchen.
De Taalkundige Triomf van Alan Dye
Dus of het nu een fout was, een stilistische flair, of een moment van spontane taalkundig inzicht: Alan Dye had, mogelijk per ongeluk, gelijk.
Ja – interpunctie doet ertoe. Maar misschien nog belangrijker is dat sommigen van ons tenminste nog kunnen lachen om het feit dat de mensheid, na duizenden jaren van linguïstische evolutie, nog steeds rondstaat te schreeuwen:
“DE PUNT KOMT HIER, JIJ MINDER BEDEELDE DER SAMENLEVING!”
En eerlijk gezegd: de kinderlijke oergevoelens kunnen uiten, dat is prachtig ...
Toelichting: De UK-Logica versus de US-Vorm
In het Brits-Engels wordt interpunctie zoals de punt in een quote buiten het afsluitende aanhalingsteken geplaatst, tenzij het leesteken een essentieel onderdeel van het geciteerde materiaal is. De drijfveer hier is: LOGICA. De punt markeert het einde van een volledige zin, niet noodzakelijk het citaat zelf. Als Steve Jobs de zin daadwerkelijk met een punt beëindigde, dan blijft die punt in het citaat. Maar als het citaat is overgenomen, hoort de punt logischerwijs erbuiten.
In het Amerikaans Engels komt de punt en de komma altijd binnen de aanhalingstekens. Dit wordt typografische interpunctie genoemd: het ziet er netjes uit, maar taalkundig heeft het altijd iets geforceerds gehad.
Vorm Boven Inhoud
En zo zien we, gelet op alle reacties op X, Facebook, en elders, dat vorm boven functie of intelligentie komt ...
... zo tekenend voor onze tijd, en oh zo tekenend voor het huidige Apple: vorm boven inhoud, vorm boven kwaliteit.
Dus eer men iemand afschiet omwille van een puntje, en hoog van de toren blaast over het thema: tenzij je Engels je eerste of tweede taal is, op ten minste C1-niveau (liever C2), kun je onmogelijk bij hoog en laag de man veroordelen.
Heksenjacht en Verdebilisering
En let wel: ik heb heel andere redenen om de beste man niet direct te mogen, maar dit alles gaat me te ver en ruikt naar een middeleeuwse heksenjacht.
Zo heerlijk, deze regressie van de samenleving… Je ziet gewoon de verdebilisering der mensheid gebeuren... Zometeen gaan we lijfstraffen invoeren voor kritische denkers en leraren, als deze niet hun betoog binnen de 280 karakters kunnen formuleren of als ze geen kennis kunnen overbrengen binnen deze beperking.
Gast
