Het echte podium blijft LinkedIn, al wordt dat de laatste tijd ook steeds meer een discussieforum.
LinkedIn is één grote datastofzuiger. Ze willen je complete netwerk in kaart hebben en komen dus ook om de haverklap met zogenaamde contactverzoeken van andere deelnemers, die (ik heb het wel eens nagevraagd) daar helemaal niet van op de hoogte zijn.
Ik heb (toen ik nog werkte) voor mijn registratie bij LinkedIN ooit het emailadres van mijn instelling gebruikt, dat is afgeschermd. LinkedIn piept iedere keer dat het geen toegang heeft tot dat adres. Ze willen namelijk erg graag weten naar wie je allemaal mailtjes stuurt.
Eeuwen geleden heb ik eens emailcontact gehad met een Amerikaan. Dat contact voltrok zich via mijn privé-mailadres, dat in niets lijkt op het zakelijke mailadres dat ik bij LinkedIn gebruikte. Wie schetst mijn verbazing: een hele tijd later kwam er op LinkedIn een 'verzoek' van de betreffende Amerikaan om hem bij mijn netwerk te voegen.
Ik snap wel dat die Amerikaan zijn contacten open had staan voor LinkedIn, maar schrok dat het bedrijf in staat bleek om mij in zijn contactenlijst te identificeren via mijn privé-mailadres, waar mijn naam niet uit is af te leiden en dat in niets lijkt op het bij LinkedIn bekende zakelijke mailadres. Dat duidt dus op geavanceerde algoritmes en geeft aan hoe gebrand dit bedrijf is op inzicht in ieders netwerk.
(Terzijde: ik hoor steeds vaker dat geen enkele serieuze recruiter nog op LInkedIn kijkt, omdat het geslijm met al die aanbevelingen en de opschepperij over wat mensen allemaal gedaan hebben, weinig zeggen. Van dat laatste (al die jobs waar mensen naartoe en vandaan schijnen te hoppen) heb ik trouwens altijd het mijne gevonden. Is het niet een teken van zwakte als je voortdurend van baan moet veranderen? Ik heb meer respect voor werknemers die zich blijvend inzetten voor hun bedrijf en niet bij de eerste de beste tegenslag de benen nemen omdat ze denken dat het ergens anders beter is. Is dát nou een carrière?)