Opmerkelijke ontwikkelingen die op dit onderwerp aansluiten stonden vandaag (3 februari 2022) in de NRC.
Ten eerste dat een toenemende groep jongeren CD’s koopt. Ze verbinden hun identiteit aan bepaalde artiesten en dat schijnt niet zo makkelijk te gaan in de orkaan van songs die de streamingsdiensten voor ons hebben klaargezet. Bovendien ervaren ze dat het algoritme dat het aanbod stuurt, tot een ongewenste bubbel kan leiden waarbij je ongemerkt steeds dezelfde muziek aan het beluisteren bent.
Zou het kunnen dat oudere, ervaren luisteraars met al een muzikale coming of age achter de rug, beter omgaan met de suggesties die door de streamingsdiensten worden gedaan? Er minder in verzuipen, zal ik maar zeggen, omdat hun smaak toch al gevormd is?
Economieredacteur (!) Maarten Schinkel bespreekt in zijn column het fenomeen van de enorme catalogus aan oude (pop)muziek, waar -alweer- jongeren ook interesse in hebben. Zijn dochter van twintig heeft Led Zeppelin ontdekt en die van 27 Sonic Youth. Die ouwe meuk heeft (weten wij) heel wat interessants te bieden en dit ‘torso’ aan kwalitatief hoogstaande nummers schijnt de nieuw uitgebrachte muziek behoorlijk in de weg te zitten. Maar vijf procent (2021) van de gestreamde muziek betreft nieuw uitgebrachte nummers.
Verbaast me niks!
Gast
