Heel leuk filmpje! Wat ons nog te wachten staat, naast het irritante telefoneren in het straatbeeld, op het fietspad, in het café, in de stilte-coupé, enz. enz.
Afgelopen maandag:
Ik ga zitten in de wachtkamer. Er zitten ongeveer 5 mensen. Iedereen, behalve één man, zit op zo'n ding te staren. Eén van de artsen komt binnen, en roept een naam. Twee personen staan op, en kijken elkaar verbaasd aan. Ze blijken dezelfde naam te hebben. De man mèt zo'n ding loopt mee, de man zònder, gaat nog enigszins met napret zitten. Ik zeg tegen hem "dat is ook toevallig! Hebt u dan zo'n bijzondere naam?"
'Nee, ik heet Maas"
De wachtkamer is inmiddels bijna helemaal vol. Een enorm grote en dikke man wringt zich zwaar zuchtend naast me zijdelings in in de stoel, het ding in de ene hand, en een bekertje koffie (waarschijnlijk met heel veel suiker) in de andere hand. Met de linkerhand slurpend en met de rechterhand het ding meteen in volle actie. Ik hoor vanachter zijn kolossale rug het geplop van de toetsjes.
Links van mij neemt een vrouw plaats. Ze zet haar handtas op haar knieën en begint erin te graaien. Ze haalt het ding tevoorschijn.
"Ja hoor!" roep ik triomfantelijk. "Daar is-ie dan!"
Iedereen kijkt op van het ding en kijkt in mijn richting. De vrouw naast me begint zich lachend te verontschuldigen, en zegt iets in de trant van "ik moest nog even..."
Ik: "Wat ik niet begrijp is, dat iedereen bij dit soort gelegenheden na binnenkomst meteen zo autistisch op zo'n ding begint te staren" Ik zeg het zo vriendelijk mogelijk. "Er wordt in het openbaar nauwelijks meer met elkaar gesproken". Alsof ik een onderwerp voor een discussie lanceer.
De mevrouw naast me: "Maar u praat toch ook niet?"
"Ik praat me suf mevrouw! Zojuist sprak ik nog met meneer..eh..Maas!"
De dikke man naast me probeert zich naar me toe te draaien. Het lukt hem niet. Alleen zijn hoofd lijkt enigszins in mijn richting bedoeld te zijn. Hij gilt met overslaande stem "Mag ik me er mee bemoeien! Ja, makkelijk zat, maar u kènde die man!!" Ik lachend: "Nee, ik kende hem niet! Maar ik sprak wel met hem!"
"En weet u wel wat het betekent om een stuk Portugese tekst te vertalen naar het Duits?" Hij douwt driftig het schermpje voor mijn neus. Gillend "Wilt u dat dan wel even voor me doen?!" Hij ontploft bijna:
"Weet u dat u een hele bevolkingsgroep schoffeert, beledigt?"
Iedereen kijkt verbaasd naar de man, die nu echt schreeuwt. "U beledigt zo maar even alle autisten. Weet u wel wat het betekent om autist te zijn? Nou?!" Hij is niet te stuiten
Een vrouwelijke arts komt op het geschreeuw af. "Heren heren!" Ze kijkt de dikke man aan die van geen ophouden weet "als u zo doorgaat, moet ik u verwijderen".
Ik stel haar voor dat ik wel op de gang te staan. Daar hoor ik de man nog een tijd door razen.
(Bewerkt door bacon om 10:15, 19-06-2014)