Ik ben nu bijna een kwartaal op het 'duistere' en 'foute' platform Android aan het werk. Voorheen ge-experimenteerd met BlackBerry OS 10, en binnenkort is Windows Mobile aan de beurt ...
... veel is voor mijn werk (beveiliging) ...
Ik heb hier een Sony Xperia 5, een Samsung S6 en BlackBerry Priv om mee te experimenteren, werken, gebruiken, enzovoorts ...
Komend van het Apple platform (en moedig te hebben geroepen dat het allemaal wel 'meevalt' op Android), moet ik bekennen dat het soms wel degelijk een 'koude vloershock' was. Het was zoeken naar instellingen, goed nadenken waarom bepaalde zaken niet werk(t)en of juist weer wel ...
Na bijna drie maanden ligt de Samsung op het bureau te stoffen, wordt niet meer gebruikt. Een leuk ontwerp, valt kennelijk goed in de smaak, maar vergeleken met de Sony is het een matig toestel. Waarom? Het ontwerp is hardware-technisch, maar vooral ook software techinsch beduidend slechter.
Een paar verschillen: de samsung voelt als speelgoed ... en alles doet denken aan 'inspiratie' geleend bij ons geliefde merk. Bij Sony heb ik veel minder dat gevoel. Voorbeeld: Sony heeft de aan/uit-knop rechts van de telefoon geplaatst. Eerst dacht ik: wat een ongelooflijke idioot moet dit hebben bedacht. Maar, wat is de meest gangbare plek waar de vingers rusten (links of rechts) als je een telefoon vasthoud? Juist ja: aan de rand.
Dus op het moment dat je het toestel vastpakt, scant de telefoon je vingerafdruk. Je kunt daardoor de telefoon (beter dan een iPhone) met een (1) hand bedienen.
Opslag: de Sony onderteund een microSD kaart. De snelste Micro SD kaarten schrijven (en lezen) met 90 mb/s.
Het geheugen bedraagt (gecombineerd intern + extern) 200 gigabyte ... Dat heb ik er momenteel inzitten en het werkt! Verassend goed zelfs. Zeker gezien het feit dat USB 3.0 wordt ondersteund. Dat scheelt een hoop in het overseinen van grote hoeveelheden data ... 100Gb over Lightning overseinen is niet 'lightning fast' ...
Wat sterk is verbeterd in Android 5 en Android 6 zijn de menus. In laatstgenoemde ook de beveiliging (al is Android 5 echt een behoorlijk stuk beter dan Android 4 en ouder).
Voorbeeld: ik zit in gebieden waar ik een slechte verbinding heb, ik kan dan kiezen uit het netwerk-type (2G, 3G 3.9G of 4G), maar tevens of de telefoon al dan niet moet proberen op 'de andere netwerken' te verbinden.
Dus je kunt de telefoon fixeren op enkel 4G, 3.xG of 2G, maar je kunt ook zeggen enkel op 4G en 3G te zoeken of op 3G en 2G. Danwel kun je de telefoon het hele spectrum laten zoeken.
In gebieden waar 4G data moeizaam gaat, werkt 3G data vaak uitstekend. Omgekeerd zit ik soms in afgelegen gebieden vaar 3G matige ontvangst heeft en 2G nog steeds prima. Automatisch laten zoeken vreet stroom, fixeren op een netwerk-type scheelt stroom.
De instellingen op iOS 8/9 zijn vergeleken met Android 5 en 6 op dit vlak beperkter.
Dan Tethering & Portable Hotspot: dat is iets wat briliant werkt!
Je kunt een Portable Wi-Fi of Bluetooth hotspot (danwel gecombineerd) opzetten en je kunt zien welke apparaten zijn verbonden en hoeveel DATA ze opslokken. Tevens kun je snelheids en data-limieten configureren - super eenvoudig - vanuit het menu zodat je niet bang hoeft te zijn dat je collega/vriendin/vrouw/man/partner/kind wie dan ook je databundel opvreet.
Dergelijke intelling ontbreekt op iOS
Dan iets wat ik NOOIT heb begrepen en inmiddels heb aangetoond MEERMAALS ZELFS dat dit kan worden MISBRUIKT vanuit iOS ...
Te weten: in iOS verbindt je met een draadloos netwerk. Zolang je met dit netwerk bent verbonden, kun je het netwerk 'vergeten'.
Ben je niet meer in de buurt, dan verschijnt dit netwerk niet op je lijst en kun je het OOK NIET MEER WISSEN.
De enige manier op opgeslagen netwerken (SSID) te wissen is AL JE NETWERK-INSTELLINGEN te wissen.
Niet handig, want dan worden ook bijvoorbeeld VPN-verbindingen (en instellingen) gewist. Ik heb er bijvoorbeeld een stuk of twintig. Handmatig invoeren is niet mijn hobby.
In Android kun je - zelfs als de SSID's niet in de buurt zijn - selectief netwerken die je niet meer gebruikt wissen.
Voor VPN geldt min of meer hetzelfde: Anroid gaat er iets volwassener mee om. Een van de tests die ik moest uitvoeren bijvoorbeeld is of het mogelijk is om netwerk-connectiviteit volledig te blokkeren zolang er geen VPN-verbinding is opgebouwd.
Op iOS onmogelijk, op Android gangbare kost ...
Een andere opmerkelijkheid is dat Android in staat lijkt te zijn een VPN verbinding 'levend te houden'; in iOS heb je kans dat de verinbding na verloop van tijd 'verloopt' en dat je - als je niet goed op het icoontje let - zonder VPN aan het internetten bent.
Bijzonder slordig en onnodig.
Verder is er onderteuning voor WPS (aan of uit te zetten), Passpoint en is er een uitgebreider beheer van verbindings/beveiligingscertificaten. Iets wat iOS ontbeert.
Bluetooth ondersteuning is uitgebreider dan onder iOS; je kunt het toetsel op verschillende manieren zich laten presenteren: als een storage device, als compleet op aftstand te besturen unit, als speakerphone (werkt met Mac, Windows en met Linux) ... Kortom, veel mogelijkheden en sinds Android 5 gewoon in te stellen op menus die lijken op iOS.
Waar Andriod Apple in is voorbijgestreefd is het delen van content: dit kan via DLNA, dit kan via FTP, dit kan via Samba Shares, dit kan via Mira Cast, dit kan via Google Cast, dit kan via merkgebonden protocollen (zoals Throw) en met downloadbare toepassingen kunnen daar nog extra protocollen aan worden gevoegd.
GameControllers, zoals die van de PlayStation worden prima ondersteund - met screen mirroring (bekabeld of draadloos) speel je gewoon met een controller op je 60" TV ...
Een ander punt waar Android meer mogelijkheden biedt is de USB-connectiviteit.
Het voordeel: behalve dat je gegevens kunt synchroniseren vanaf de PC met de telefoon, beschikken de meeste Android telefoons ook over de mogelijkheid om een extern USB-toetsenbord, USB-muis, USB-gamecontroller, USB-Hardeschijf of USB-Memorystick te mounten en gewoon te gebruiken.
Zelfs een USB-Audio Device (zoals een verterker) is mij gelukt te gebruiken (Yamaha versterker). Op dat moment wordt bijvoorbeeld Hi-Res Audio met onderteuning voor DSD-bestanden (24bit / 96khz), APPLE LOSSLESS of FLAC mogelijk om volledig digitaal zonder geluidsverlies te transporteren naar de versterker. Geluidskwaliteit? subliem.
Sony heeft als extraatje dat je over het Bluetooth protocol tevens LDAC ondersteuning hebt. Dit betekend dat je over Bluetooth tot 990-kbps kunt streamen hetgeen - voorzien van de juiste codec/protocollen/compressie ratio - een aanmerkelijk beter geluid geeft dan het standaard Audio-stream protocol.
Dit zijn geen technieken die moeten komen, dergelijke ondersteuning zit er al een tijdje in de toestellen. En het werkt. Gewoon goed ...
Iets wat we (gelukkig) zometeen in iOS 9.3 gaan zien is het aanpassen van de kleurwarmte van het scherm: iets dat al tijden bestaat op Android. En probeer me te geloven als ik zeg het toch geregeld te gebruiken.
Waar ik vind dat Android echt in excellereert is power-management. Stock Android 5 en 6 hebben prima features voor power-management. Maar Sony biedt hier zijn eigen systeem, te weten 'Stamina Mode'.
Zowieso ben ik in chock: met gewoon middelmatig gebruik heb ik aan het einde van de dag tussen de 65 en de 80% batterij over. Maar, de telefoon heeft iets wat 'Ultra Stamina Mode' heet.
Wat de telefoon dan doet, is alle 'luxe' uitschakelen en de telefoon een afgeslankt OS laten draaien, waarbij alleen kern-functies als sms/mms/telefoon, camera, calender en nog wat apps draaien in ultra spaarstand.
Bij het activeren zegt de telefoon vrolijk dat je batterij ongeveer 10 dagen meegaat. Natuurlijk moest ik het testen ... Gewoon om te laten zien dat dit flauwe kul is.
10 dagen werden niet gehaald, maar wel een dikke 8 dagen.
Da's andere koek dan Apple's powermanagement. Een tussenmodus is er ook: in dat geval heb ik meestal 80% over aan het einde van de dag. In de gewone stand 60%. De tussenmodus biedt het gewone OS aan, maar gaat spaarzamer om met netwerk verbindingen en synchroniseert data op gezette intervallen (zeer lange tussenpozen) en anders op het moment dat je het scherm even aanzet. Overige momenten wordt niet zomaar gesynchroniseerd.
En NFC (Near Field Communication) werkt op Android - helaas afhankelijk van het merk - of erg goed, dan wel goed ... Standaard is NFC te gebruiken voor het uitlezen van diverse Paspoorten, Tags, met het aantippen van twee telefoons kun je allerlei gegevens uitwissellen, zoals visitekaartjes of bestanden. Je kunt bijvoorbeeld printers aantippen en dan wordt je telefoon automatisch ingesteld ...
Kortom, heel veel mogelijkheden ...
Maar wat echt goed werkt zijn de betaalmogelijkheid. Heb je 'een standaard NFC' (courant model telefoon is wel een voorwaarde). Dan kun je met een aantal banken je telefoon gebruiken als vervanger van je betaalpas. Je houdt de telefoon bij de terminal, de pincode geef je op je telefoon in, 'et voila' je hebt betaald.
Sommige banken, bijvoorbeeld de Rabobank, vragen een extra beveiliging - waarbij de NFC via een 'gesloten' curciut communiceert met de banktoepassing (al dan niet een extra chip in de usim-kaart).
Samsung ondersteund deze beveiliging in ieder geval, Sony en de overige merken vanaf dit jaar.
Dit werkt in Nederland, maar echt leuk wordt het met buitenlandse banken die behoorlijk wat jaren voorop Nederland lopen. Inclusief het gebruik van je OV Chipkaarten ...
Werkt het feilloos, nee ... Er zijn issues ... maar deze horen in mijn beleving bij 1.0 en 2.0 versies. Er wordt op rap tempo gewerkt aan verbeteringen.
Apple's NFC-chip is een gesloten systeem: it's Apple Pay ... or nothing ...
Veilig? Zeker, maar niet veiliger dan de nieuwste NFC implementatie die werkt met een gesloten circuit.
Wie er (wederom) rijk van wordt is Apple: immers ergens in het hele verhaal van Apple Pay zal er een kleine transactie-fee blijven hangen aan de strijkstok van Apple.
Is er dan niets mis met Android 
???
Ha 
, had je gedacht ...
Geheugen-beheer is verre van perfect, de beveiliging van interne en externe opslag werkt nog niet feilloos.
Wel moet er een (1) belangrijke kanttekening worden gemaakt. Vergeet niet dat Android - net zoals Microsoft Windows - een SCALA aan merken, processors en hardware ondersteund. Verder is het aan de fabrikant van zekere hardware om te bepalen of, hoe en wanneer een eventuele update klanten wordt aangeboden.
Android 5 en Android 6 (qua leeftijd zo ongeveer iOS 8 en 9) zitten behoorlijk anders inelkaar dan Android 4. Geen vergelijking mogelijk.
Maar, het is de telefoonfabrikant die modellen met bepaalde specificaties op de markt brengt. En dat is dan ook precies de valkuil.
De verschillen zijn erg groot. Sommige fabrikanten zijn 'zuinig' (of langzaam) met het gebruiken van courante hardware. Voorbeeld: Android 5 heeft reeds een prima ondersteuning voor hardware-encryptie. Daarmee gaat de versleuteling aanmerkelijk sneller. Maar, als je fabrikant niet een processor met dergelijke ondersteuning aanbiedt, dan vervalt Android op software-matige versleuteling. En dat kan T-R-A-A-G zijn.
Is dat een probleem van Android? Niet echt.
Net zo min is er een probleem met updates. Althans, het is minder erg dan wordt gepresenteerd. De echte problemen zit in het 'customizen' van de ROMs door fabrikanten. Daardoor duurt het soms een eeuwigheid om een update vrij te geven of kiezen sommige fabrikanten om toestellen die een of twee jaar op de markt zijn, vrij snel ervoor niet meer te onderteunen.
Dat heeft niets met Google of Android te maken, maar met de keuze van de fabrikant. Samsung is bijvoorbeeld berucht in dat opzicht.
Er zijn merken die dat veel beter doen. Ook binnen het Android domein.
Mijn bevindingen na een paar maanden Android zijn dubbel: op sommige opzichten is Android een stuk verder, op andere werkt het gewoon anders, op weer andere plekken is het OS nog steeds 'redelijk ruw'.
Maar, het verschil met iOS is niet zo groot als ten tijde van iOS 4, 5 of 6 ...
Ook de Hardware is behoorlijk verbeterd. Daarnaast gaan de ontwikkelingen in het Android-telefoonlandschap een stuk harder dan bij Apple.
Waterdichte, stofvrije telefoons, combinaties met (AM)OLED schermen en eInk schermen op de achterkant van de telefoon, 4K (UHD) schermen met 806 ppi ... Stereo Luidsprekers ...
Maar gelukkig zijn er zaken waar Apple in blijft domineren ...
Bijvoorbeeld de kwaliteit van software. Voorbeeld: diverse Anroid telefoons AN SICH bijzonder goede camera-lenzen (en processoren). Echter, neem je een foto met een dergelijke telefoon dan zie je dat de software en gebruikt algorytme er weinig van bakt. Gevolg? ruis of artefacten ... Onnodig, maar dat geeft Apple wel dus een voorsprong.
Als 'Android fanaten' te enthousiast worden na mijn betoog wijs ik ze erop dat als er iets is dat nog steeds NIET GOED is geimplementeerd op Android, zelfs niet onder versie 6 ... Dan is het wel Backup en Restore ...
Niet alle instellingen worden meegenomen, bijvoorbeeld: launcher-instellingen - inclusief de plaats van iconen en submappen - wordt meegenomen, maar in het toepassingenoverzicht daarachter ... Alles wat je daar instelt aan mappen en locaties wordt niet meegenomen.
En zo zijn er nog wat zaken ...
Kortom: het verschil is veel kleiner dan ooit. Ben je bereid om (bijna) net zoveel te betalen als voor een iPhone, dan koop je een heel behoorlijke telefoon. Denk je bij Android aan goedkoop, dan is dat heel goed mogelijk ... Immers, daar zijn er heel veel van ...
... Alleen, dan krijg je waarvoor je betaald ... Een goedkope telefon, met weinig hardware nog software samenhang met een wettelijke garantietermijn, maar met ondersteuning tot de deur.
Doctor 
Gast
