Na jarenlang aan machines te hebben gesleuteld was ik het zat. Het ding (de computer) moest het gewoon nog maar doen. Productief en stabiel zijn met software. Ik vond het na mijn switch 9 jaar geleden dan helemaal niet zo erg dat er niets meer kan worden aangepast aan de Mac.
Ik ben sinds afgelopen vrijdag de trotse bezitter van een 21,5" iMac 2,9Ghz; mét Fusion drive en 16GB intern geheugen. Ik heb nog geen processor en harde schijf intensief gewerkt, dus kan nog niet zoveel over de prestatie zeggen, maar lekker vlot voelt het allemaal wel aan. Het scherm is erg mooi. De reflectie zijn echt zo goed als verdwenen met dit nieuwe scherm. Op 't werk zit ik achter een 24" LCD scherm van Apple en daar de reflecties af en toe erg irritant.
Schijf-station mis ik persoonlijk niet, dat is al een tijdje terug dat ik zo'n schijfje heb gekocht. Als je iets wil delen dan hebben we Dropbox; WeTransfer; etc.
Wel vind ik hem behoorlijk aan de prijs, maar een alternatief als Hackintosh vind ik voor de hoofd-computer in huis geen optie. Die moet het gewoon doen.
Ik heb wel een hackintosh in huis als servertje. Hoe kon ik een stapel harde schuiven die ik had liggen toch op handige manier en met RAID opties als opslag beschikbaar stellen in huis? Maar dat was dan ook even een hobby projectje voordat het (nog steeds niet helemaal) werkt.
Wat mij betreft is het dus gewoon een afweging die je maakt, of het kost je een hoop tijd en energie en bespaar je wat euro's of je betaald voor een all-in-one en die werkt (hopelijk) gewoon zoals je mag verwachten. Ik vraag me ook af of de ontwikkeling van processors en geheugen zich niet stagneert en we met zo'n computer als deze niet gewoon een hele tijd vooruit kunnen en is de must om te kunnen updaten gewoon een heel stuk kleiner.
Gast
