@Flix: wat ik bedoelde te zeggen, is dat je niet echt goed kunt luisteren naar je lichaam met een veel te dikke buik, doorrookte longen enzovoort. Natuurlijk geeft je lichaam dan wel signalen: je knieën gaan pijn doen, je gaat veel hoesten, enzovoort. Maar die signalen zijn primaire signalen, die door heel veel 'ruis' heen moeten, die je slecht onderhouden lichaam produceert. Maar het lichaam produceert ook veel secundaire, subtielere signalen, die je pas op kunt vangen als je lichaam in goede conditie is. En dat wens ik iedereen toe.
Het bovenstaande lijkt een hoog Jomanda-gehalte te hebben, maar van die club ben ik niet. Ik heb dit soort dingen vooral leren ervaren sinds ik
Qigong (ook wel gespeld Chi Kung) beoefen. Is een soort Chinese yoga. Kan ik iedereen van harte aanbevelen. 'Gewone' yoga is trouwens ook prima. Drie kwartier per dag oefenen (en wel èlke dag, niet smokkelen), en je algeheel welbevinden gaat flink vooruit. Was en is althans bij mij zo.
Nu langzaam terug naar de AW en de gezondheidsbewaking. Mijn strategie is: één keer per jaar een Periodiek Geneeskundig Onderzoek (PGO) bij de huisarts, die van alles en nog wat meet en controleert, en af en toe wat vindt waar nader naar gekeken moet worden. Zoals bij mij in recente tijden (jawel) het hart. Dokter hoort ruisje; zou lekkende hartklep kunnen zijn. Dus naar de cardioloog. Maakt echo en filmpje, geruststellende mededeling: kan geen kwaad. Een jaar later: tja, weer dat ruisje, toch maar weer even naar kijken. Dus weer naar de cardioloog, nu een andere. Zet mij op een home-trainer, laat mij inspanningen doen, bekijkt en meet van alles, komt tot de conclusie: ja, dat ruisje zit er, maar kan echt geen kwaad, vervolgonderzoek niet nodig; "misschien heb je dat al dertig jaar".
Op dat punt laat ik het helemaal los. Twee vakmensen hebben gesproken, een eensluidend oordeel geveld, en daar vertrouw ik op. Ik zie niet in wat het constant monitoren van mijn hartslag via een AW daaraan zou kunnen toevoegen; en hetzelfde geldt voor andere gezondheidsaspecten. Natuurlijk zou de zaak anders liggen als het monitoren van mijn hart naar het oordeel van de cardioloog een goede zaak zou zijn. Dan kocht ik er direct een. Maar zolang dat niet het geval is, hoef ik geen AW: niet voor mijn gezondheid, en ook niet voor allerlei andere weetjes, want daar ben ik niet in geïnteresseerd.
Verder kunnen meetapparaten ook een hoop nodeloze onrust veroorzaken. Elke huisarts kan verhalen vertellen over de onrust die bloeddrukmeters kunnen veroorzaken in handen van mensen die daar niet mee weten om te gaan. Ik ken zelf een paar voorbeelden uit mijn directe omgeving.
Ik heb nog een andere reden om geen AW te willen. Ik ben een groot liefhebber van mechanische horloges, die ik veel liever om mijn pols zie dan een AW. Maar dat is uiteraard een overweging van een heel andere orde.