AR zie ik gebruikt gaan worden in automotive, op electrische stepjes, -fietsen, -scooters, het openbaar vervoer, winkels maar ook in de zorg, het onderwijs en mettertijd ook de openbare en zakelijke dienstverlening,
VR zie ik gebruikt gaan worden als entertainment, maar ook als hulpmiddel in het onderwijs, aansturing van robots en drones alsmede medische toepassingen.
Ik zie geen kwaad in AR of VR, maar wel in de wijze waarop IT wordt gebruikt in het dagelijkse leven en hoe ermee wordt omgegaan. In sommige gevallen is het niet meer een aanvulling "op het leven", maar de "reden om te leven" ... Ik zie moeders (en soms ook vaders) met 6, 7 of wel 8 uur telefoongebruik op een dag. Die er niet vanaf kunnen blijven.
En met AR/VR, zeker in een volgende generatie die veel krachtigere grafische mogelijkheden tot zijn beschikking heeft. Voorzie ik een generatie, waarvan een belangrijk deel van de populatie verwordt tot een consument en donor tegelijk: consument in de vorm van een doorlopende behoefte aan entertainment in de meest brede zin des woords, maar tegelijk ook donor, omdat het systeem enkel in stand gehouden kan worden met mensen die er voor vallen.
Oog voor natuur, oog voor omgeving, oog voor familie, de behoefte om (zelf) dingen te doen of te ondernemen ...
Ik kijk naar de jonge spruiten van nu; 6/7 jaar en zeer bedreven met een telefoon. Zelfs op die leeftijd zijn termen als Instagram, Snapchat en tiktok een begrip ...
... ouders die hun kroost een telefoon geven ... met Instagram ... En Snapchat ... Tiktok ...
... vaak zelfs zonder enige vorm van ouderlijk toezicht ...
... kinderen die beter weten hoe een computer te bedienen, dan een magnetron of wasmachine ...
... kinderen die het niet eens leuk vinden om buiten te spelen, of met vriendjes te spelen, maar helemaal losgaan in het spelen in een virtuele wereld ...
... kinderen die ALS ze bij elkaar zijn, zich gedragen als een losgeslagen kinderen waar vele (basis) sociale vaardigheden ontbreken ...
Ik zie ze bij hoogopgeleiden, laagopgeleiden, ik zie ze in Duitsland, Polen, Nederland, Oostenrijk, Belgie ... Goed, er zijn verschillen. Ook culturele verschillen. Maar ook veel overeenkomsten ... zeker tussen de landen, maar verbazingwekkend zijn er meer overeenkomsten dan ooit.
Naar mijn (onbescheiden) mening, is het weliswaar een bijzonder "verbonden generatie", maar ook een verschrikkelijk kwetsbare en ergens ook eenzame generatie.
AR en VR gaat daar niet bij helpen.
Ik zie nogal wat uitdagingen voordat we als samenleving kunnen, en een plek geven aan techniek binnen de context van ons bestaan is volgens mij een belangrijke ...
... momenteel zijn we beland in de digitale middeleeuwen. Alles kan, kwakzalverij, goedkoop vertier, geen eenduidige strategie noch samenhang, veel verspilde energie, grote eenheidsworst en weinig creativiteit ...
"Zit jij op Meta" klinkt mij net zo eng in de oren als "gebruik jij Meth"? Beiden zijn volgens mij bijzonder schadelijk voor de gezondheid.
En de toekomst? Die kan prachtig wezen, maar ik zie (nog) geen echt zinnig gebruik van de middelen. Kan ook niet, we komen pas om de hoek kijken omdat het nu pas (technisch) mogelijk begint te worden (supersnel internet, rekenkracht, etc).
Ik gok erop dat beide technieken populair zullen worden en elkaar dan ook zullen aanvullen in de toekomst. Maar dat we in onze zoektocht naar de zinnigheid, ook veel geconfronteerd zullen worden met de onzinnigheid van de technieken.
Maar inmiddels komen we steeds dichterbij het cruciale punt waarbij we in een zekere zin paal en perk zullen met stellen mbt de techniek. Deels ook als bescherming van de maatschappij ...
Zeker VR en AR zijn aanmerkelijk "gevaarlijker" omdat mensen, en zeker kinderen, geen onderscheid kunnen maken tussen "werkelijkheid" en een "geprojecteerde wereld", maar vergeet niet: Op jaarbasis heeft bijna een vijfde van de volwassenen mensen in Nederland te kampen met een psychische stoornis ... Ik weet niet of het spelen van een VR versie van HELLBLADE Senua's Sacrifice, lijkt me ergens geweldig ... Maar tegelijk ook ANGSTAANJAGEND ...
Zeker als je reeds een zekere vatbaarheid hebt voor schizophrenie of psychoses, lijken me dergelijke technieken redelijk omstreden.
Immers, ben je nu op de mount everest geweest, was het een illusie? Was het een VR film? Ons brein is veel minder geschikt voor dergelijke verwerking op juiste wijze dan velen vermoeden.
Toekomst? Ja! Of het de toekomst heeft? Jazeker. Maar onder bijzonder strikte voorwaarden.