Toen browsers voor het eerst een privémodus (Safari) of incognitomodus (Chrome) begonnen te leveren beschermden deze niet tegen het ongewild meegluren van andere partijen op het web, alleen maar voor nieuwsgierige ogen op het apparaat zelf.

Het beperkte zich tot bijvoorbeeld geen bezochte pagina's bijgehouden, en ook geen zoekgeschiedenis of gegevens voor het automatisch invullen en opslaan.


Inmiddels zijn we een stuk verder, en doet de privémodus in Safari veel meer. Het blokkeert bijvoorbeeld ook bekende trackers, verwijdert tracking welke wordt gebruikt om individuele gebruikers van URL's te identificeren en voegt bescherming toe tegen geavanceerde ‘vingerafdruktechnieken’. Meer daarover kan je vinden op deze pagina.

De incognitomodus van Google’s Chrome browser is nooit verder gekomen dan alleen de basis bescherming die in de eerste twee alinea’s genoemd worden, iets wat in een rechtszaak in de VS (betaallink) nog eens heel duidelijk wordt.

Google heeft hier inmiddels beloofd om miljarden ‘data points’ te gaan verwijderen die werden verzameld, terwijl de claim was dat je incognitomodus kon gebruiken om privé te blijven. Sinds de start van deze rechtszaak had Google de omschrijving al aangepast naar:

Others who use this device won’t see your activity, so you can browse more privately. This won’t change how data is collected by websites you visit and the services they use, including Google.

Anderen die dit apparaat gebruiken, zien je activiteiten niet, zodat je meer privé kunt surfen. Dit verandert niets aan de manier waarop gegevens worden verzameld door websites die je bezoekt en de services die ze gebruiken, waaronder Google.