Heel erg kort door de bocht: defragmentatie heeft niets te maken met data-scrubbing. En nog korter door de bocht: alle FileSystemen hebben hun sterke en zwakke kanten, maar de werking is in grote lijnen identiek ... Of het nu NTFS, HFS+, ExFAT, EXT4, of XFS betreft ... Natuurlijk zijn er verschillen, maar "fragmentatie" komt bij allemaal in een zekere mate voor.
En dan hebben we de recentere en wat intelligentere systemen, maar bovenal systemen ontworpen vanuit een heel andere gedachte. Hiertoe schaar ik APFS, BTRFS, ZFS maar ook ReFS.
Dat zijn filesystemen die trekken veelal de fysieke laag (hdd/ssd/usb-stick/nas/whatever) los van de logische laag. Veelal ondersteunen deze bestandssystemen ook de mogelijkheid om een volume ("zichtbare schijf") over meerdere apparaten uit te smeren. Oftewel: je koppelt 3 fysieke HDDs aan je computer en vervolgens mount je 1 volume. Dit ene volume ziet je computers als 1 schijf, maar bestaat feitelijk uit drie schijven.
Dergelijke setup behoeft ook een iets ander onderhoud. "Klassieke defragmentatie" is in zo'n geval ook niet echt zinnig, daar het dan kan gebeuren dat 1 schijf volledig vol wordt gepleurt en de rest leeg is. Niet handig. "Hoezo niet handig, maakt dat wat uit dan?"
Ja! En wel hierom, die bestandssystemen kennen ook verschillende beveiligingsmechanismen, een beetje in navolging van RAID. Dit betekend dat de data in ons voorbeeld over de drie fysieke schijven wordt verdeeld en voorzien van controlle mechanismen om het nodig herstel uit te kunnen voeren.
Scrubbing checkt verschillende zaken, waaronder bestandsconsistentie. Scrubbing loopt het hele bestandssysteem af van de eerste tot de laatste sector, checkt deze op leesbaarheid, integriteit en verspreid de gegevens - indien nodig - opdat er een zekere verdeling tussen de schijven ontstaan (voorkomen van een single point of failure).
Scrubbing is weliswaar t-r-a-a-g, maar wel degelijk nodig.
Gast
