Tja. We hebben het hier in feite over de edele kunst van het remasteren (en dat dan vanaf een bronbestand van zeer beperkte kwaliteit).
Met kennis en kunde en wat plugins die slimme psycho-acoustische trucs toepassen, kun je wel degelijk een prettiger klinkend resultaat behalen, maar de winst ten opzichte van een vergelijking van je 'slechte' mp3 met een bronbestand van hoge kwaliteit is zeer beperkt.
De simpelste van deze trucs is wat we vroeger de loudnessknop noemden. In feite niets meer dan een equalizer-preset die lage en hoge frequentie benadrukt en de middentonen daarmee relatief wat zachter maakt. De zeer geavanceerde opvolger van de loudnessknop is de - volledig parametrische (dat betekent instelbare) - multiband-compressor. Een belangrijk apparaat voor iedere masteringengineer.
Beide apparaten zijn echter vooral geschikt voor het gebruik bij bronnen van goede kwaliteit. Ze voegen namelijk geen frequenties toe waar die er niet zijn. Bij een slechte mp3 ben je doorgaans alles boven de 12 of 14 KHz kwijt, het frequentiegebied daarboven krijg je nooit terug met een equalizer of multiband compressor. Ook is het stereobeeld van mp3's met een lage bitrate altijd sterk samengedrukt vergeleken met het origineel. Dus ook dat zou je willen herstellen.
Voor het 'faken' van hoge frequenties en het 'herstellen' van het stereobeeld bestaan dus weer andere psychoacoustische hulpmiddelen die meestal worden samen gevat onder de noemers exciter, enhancer, stereo-imager, etc.. We kennen er allemaal minstens 1: het 'enhance' schuifje in iTunes. Naast dat het een loudness-effect lijkt te hebben, voegt het ook subtiel wat frequenties toe en trekt het wat aan het stereobeeld. Soms met aardig resultaat, soms klinkt het nergens naar.
Het blijkt daarbij dat het resultaat vaak toch weer afhankelijk is van de kwaliteit van je bronbestand, en - het grote nadeel van Apple's schuifje - je kunt 'm alleen maar harder en zachter zetten. Er valt verder niets aan in te stellen.
Het allergrootste nadeel van het post-processen van muziek is dat je er vrijwel altijd iets van maakt dat de artiest niet bedoeld heeft. Je kunt je oren dus wel in enige mate wat extra plezier schenken door een slechte bron wat op te peppen, maar er is geen enkele garantie dat het resultaat in de buurt komt van het ongecomprimeerde origineel en met een beetje pech kun je zelfs de volledige 'sfeer' uit een stuk muziek slopen.
(Bewerkt door Jules om 8:48, 27-01-2010)
Gast
