Je kunt het zo zien:
Een hardeschijf bevat inhoudstabellen met gegevens waar het bestand zich fysiek op de hardeschijf bevind. Als je door de Finder bladert zie je die inhoudstabellen, klik je op een bestandje dan weet de computer aan de hand van nog meer gegevens uit de tabel (die jij niet ziet) waar dit bestand zich fysiek op de hardeschijf bevindt en leest de data uit en geeft die door middel van een programma weer.
Als je een bestandje van de hardeschijf wist, wordt dit niet echt gewist. Alleen de naam van het bestand wordt zeg maar uit de inhoudstabel gehaald. Voor de computer is dit voldoende. In principe zou de computer de plek waar het bestand zich bevond met nullen kunnen overschrijven. Dit zou er echter voor zorgen dat het wissen wel heel lang gaat duren (denk aan het wissen van een bestand van 100mb, er moeten dan 100mb aan nullen geschreven worden). Als het uit de inhoudstabel is, dan 'weet' de computer niet meer dat er op die plek iets zit en als er dan ruimte nodig is voor een nieuw bestand zal die gewoon die plek overschrijven. De verwijzingen (zeg maar de coordinaten) van het nieuwe bestand komen dan weer samen met de bestandsnaam in de inhoudstabel en je kunt bestand oproepen.
Bij de gewiste bestandsnaam weet de computer dus dat de ruimte die het bestand innam vrijgegeven is en kan dit weer gebruiken voor andere bestanden (indien nodig). Fysiek zit het bestand dus echter wel nog op de hardeschijf (als het nog niet overgeschreven is door een ander dan). Door middel van data-recovery tools kun je dan toch nog de gegevens van de gewiste bestanden van de hardeschijf lezen. Het bestand blijft voor data-recovery tools net zolang beschikbaar totdat je hardeschijf vol begint te raken en de ruimte waar het gewiste bestand zich bevond opgevuld wordt door nieuwe bestanden.
Wat deze tekst uitlegt is hoe je de hardeschijf _echt_ kunt wissen. Er wordt dan als het ware een hele nieuwe magnetische laag op de hardeschijf aangebracht die bestaat uit alleen maar nullen (kort door de bocht kun je dit zo stellen).
Omdat met geavanceerde apparatuur vaak hele zwakke magnetische ladingen nog te ontcijferen zijn (van eerder overschreven stukken hardeschijf) zit er voor echte veiligheid een optie in om heel veel keer een nul over een stukje hardeschijf te plaatsen zodat de gegevens echt niet meer terug te halen zijn.
(Bewerkt door Sid om 22:25, 18-05-2005)
Gast
