Ik vind het wel een mooie vergelijking RASH. Fotografie betekent niet voor niets schrijven met licht.

ja, wat betreft geslaagde dingen. Volgens mij komen die altijd in drieën. Dus een foto ook. Uit welke drie dingen een goede foto bestaat is eenvoudig. In willekeurige volgorde:

1. Compositie: je onderwerp(en) en hoe je ze in beeld brengt en afkadert, welk type lens gebruik je.
2. Techniek: hoe geslaagd is het technisch qua belichting, sluitertijd, etcetera.
3. Moment: het juiste moment maakt of de foto net wel of net niet goed is.

Voldoet je foto slechts aan 1 van de 3 kenmerken, dan is het een kiekje.
Voldoet je foto aan 2 van de 3 kenmerken, dan is het een goede foto.
Voldoet je foto aan alle 3 de kenmerken, dan is het een grandioze foto en wellicht rijp voor een prijs.

Criterium 1 staat los van het type camera, dat ligt enkel aan de fotograaf. Criterium 2 slaat zowel op de fotograaf als op zijn spullen, want hoe beter de camera en lens, hoe beter de belichting zal zijn. Criterium 3 is simpel gezegd bij digitale camera's vaker beter dan bij analoge. Dat komt omdat je al snel 5x zoveel foto's schiet, dus de kans dat je het juiste moment 'pakt' is groter.

Ergo: als je aan de compositie wilt werken, maakt het niet uit welke camera je neemt. Wil je juist werken aan de techniek, dan is een goede investering in goede spullen (dus ook lenzen!) op zijn plaats. En gaat het je om veel leuke foto's maken van het 'juiste moment', dan is een digitale camera de beste keuze.

In alle gevallen geldt dat een spiegelreflex je meer creatieve ruimte geeft. Door de mogelijkheden, betere en verwisselbare lenzen, en door de snelheid (shutter lag) die zelfs bij de snelste compact vreselijk irritant is. Je hebt dan 1 foto van net voor het gebeurde... en 1 foto van net daarna. Precies het juiste moment lukt je betere met een spiegelreflex.

Mijn ervaring met fotografie is dat het een tijd duurt voor je je eigen stijl, je eigen onderwerpen en je 'eigen' camera vindt. Daarbij is het soms onvermijdelijk dat je een toestel aanschaft en na verloop van tijd merkt dat je er niet goed mee uit de voeten kunt.

Ik heb een tijd analoog spiegelreflex gebruikt, heerlijk. Daarna een digitale (compact) camera gekocht, waarop heel veel handmatige instellingen zitten die ik nog steeds niet goed weet te gebruiken. Na een serie zwart-wit foto's met deze camera en oneidnig veel snap-shors (ja, het is leuk maar minder leerzaam dan je denkt om je foto's direct te kunnen zien) ben ik nu weer terug bij analoog: eenvoudigweg omdat (zeker bij zwart-wit) veel meer nuance in je foto (klaar grijstinten, licht- en stofuitdrukking) te verkrijgen is met een veel beperkter inzicht. Bij een analoge camera leer je echt hoe fotografie werkt (scherpte-diepte, contrast etc) (zeker als je zelf zwart-wit gaat afdrukken) en digitaal is toch een sort rekenmatige afgeleide van analoog. Voor mij is met digitaal veel moeilijker een echt mooi resultaat te bereiken dan met analoog.

En ik ben nog nooit zo gefrustreerd geweest als met het afdrukken van zwart-wit foto's op een printer: veel printers bieden niet meer de mogelijkheid voor het gebruik vanb alleen zwarte inkt  zodat mijn zwart-wit foto's in de grijstinten allemaal een groenige zweem kregen.

Ook het afdrukken van zwart/wit foto's gaat lang niet overal even goed. Zeker niet met de fotorolletjes die gewoon in het kleurenproces worden ontwikkelde en afgedrukt. Ik fotografeer daarom met originele zwart/wit film (Ilford FP4). Het is trouwens van de gekke dat je kleurenprints in een uur terug hebt, terwijl je voor zwart/wit een dag moet wachten. Ik heb ook nog wel zelf ontwikkeld en afgedrukt, totdat een bevriende professionele fotograaf liet zien hoe het ook kon. Een aantal foto's die ik als mislukt had afgeschreven heeft hij opnieuw voor mij afgedrukt met als resultaat dat dit nu mijn mooiste foto's zijn.

Ik fotografeer trouwens analoog (Leica R8 en RE en Minolta 7000i) en digitaal (Nikon D100 en Canon Ixux I) en kan beide apprecieren voor verschillende doelen.

     
Mijn dank is groot, wat een reacties allemaal.

Het komt er op neer dat ik gewoon aan mezelf moet aan vragen wat ik wil. Wil ik meer geld uitgeven voor een digitale versie of neem ik "genoegen" met een analoog. Hoe graag ik ook een digitale-SLR wil hebben, het is en blijft een dure camera. En in mijn  ogen is het enige voordeel van een DSLR dat je snel foto's kunt schieten en daardoor snel je resultaat zult zien. Wat ik persoonlijk wel een erg groot voordeel vind. Ik heb de Canon D300 al voor een prijs gezien van 750,= Dus het wordt steeds aantrekkelijker om een digi te kopen.

Ik zal er nog even een nachtje over slapen...of 2...3...4..5  

Wel heb ik nog een vraag een jullie (jullie= iedereen die reageerd en heeft gereageerd)
Met wat voor een soort lens kan ik het beste beginnen, en kan ik de meeste kanten mee op?
Want bij de meeste camera's zit een 28-90 objectief, heb ik daar genoeg aan, heb ik dan ook wel meer zoom dan op mijn canon a70 (3x zoom)? Of kan ik beter een andere lens aanschaffen?

Thanks

Hou er rekening mee dat de prijs van de camera-body geen verhouding heeft tot de kwaliteit van de opname. Een betere body biedt enkel meer functies. Dat was zo met analoog en blijft zo met digitaal.

Als je een goede investering wilt doen, koop dan vooral goede lenzen. Daarmee worden alle foto's beter. je kunt beter een body van 400 euro kopen en een lens van 1600 euro, dan andersom.

@Macdokter,

Het is waar dat de lens de grootste bijdrage aan de kwaliteit van de foto heeft, en dat je daar (in tegenstelling tot wat veel mensen doen) niet op moet bezuinigen, maar de body heeft wel degelijk een bijdrage in de kwaliteit van de foto, denk maar eens aan belichting.

Het is net als met een stereo installatie, de meeste mensen geven veel geld uit aan de apparatuur en bezuinigen op de luidsprekers, terwijl ze dat beter andersom kunnen doen.

(Bewerkt door muntmacman om 20:30, 28-10-2004)

Als audiofiel ben ik het met je statement over luidsprekers eens. Maar als we eens uitgaan van een analoge body, dan kan ik de vergelijking nog extra versterken. Koop een body van 200 euro en een lens van 800 euro en je behaalt een mooier resultaat dan een body van 800 euro met een lens van 200 euro. Het maakt mij in deze vergelijking niet uit welk merk of type je neemt.

Kies desnoods een factor 2 duurder. Dus een body van 400 euro met een lens van 1600 euro maakt pertinent betere opnamen dan een body van 1600 euro met een lens van 400 euro.

Ik zeg niet dat ik zelf een goedkope body heb. Maar ik ben wel blij dat ik (veel) meer dan de prijs van de body in lenzen heb geïnvesteerd!  

In de zomer van 2002 heb ik een Canon Digital Ixus gekocht voor NLG1350 en ik maak er nog steeds leuke foto's mee. Echter wanneer ik nu zie wat je voor dat geld kunt kopen, dan kan ik alleen maar concluderen, dat over twee jaar de betere digitale camera's over detoonbank gaan voor wat vandaag voor een analoge betaald wordt.

Ik ben alleen bang dat ik niet zo lang kan wachten en dat met Kerst een nieuwe camera uit Lapland onder de boom ligt. Half december ga ik 'm pas aanschaffen, omdat er dan wel hele scherpe aanbiedingen zullen zijn.

@Macdokter: ik ben bang dat je stelling met digitale camera's niet opgaat.
Zolang de CMOS-sensor nog van 'inferieure' kwaliteit is zal er een groot verschil blijven tussen de kwaliteit van veel duurdere 15-Megapixel (Canon 1Ds) en instap DSLR met 7-Megapixel zoals de 300D.

Hoe een digitale camera omgaat met licht op zijn CMOS en hoe de informatie geprocessed wordt is van essentieel belang voor de kwaliteit van je foto.

In het geval van analoog gaat dat niet op. Een goedkope body kan dan met een goede fotograaf en een goede (dure) lens net zo'n goede foto maken als een dure body.

De vergelijking van MacDokter gaat wel
degelijk op in deze context. Een 300D
van 750 euri moet je ook niet naast een
1Ds zetten die 9 maal zoveel kost en niet
bedoeld is voor de doelgroep waar ik de
topicstarter onder schaar.

Een analoge body plus goede scanner zit
al dicht tegen de prijs van een 300D aan.
In het kader van 'al doende leert men' is
de Canon 300D een prima optie. Helaas
ben je er dan nog niet. Er komt eens een
moment dat je een goed objectief van
iemand leent en ziet wat dat met je foto-
kwaliteit doet. Dan is het hek van de dam
en kun je zakken vol centjes naar de foto-
zaak gaan tillen, in ruil voor glaswerk.

Ik zou graag digitaal gaan (maar dan een
D70, net even wat mooier dan de 300D).
Helaas kan ik het glaswerk niet betalen,
dus blijf ik nog maar even analoog. Ik
fotografeer niet veel dus de verbruiks-
kosten blijven binnen de perken.

Verstandige keuze, Marijn, maar als je enkel een D70 body + een tweetal "vaste' lenzen zou kopen kom je ook niet te duur uit  

Helemaal met Marijn en Jazz eens. Het draait om goed glas. En dat is duur, tenzij je een paar vaste brandpunten koopt. De 50 mm 1.8 is één van Nikon's scherpste lenzen (scherper dan de 4x duurdere 1.4 50 mm) en tevens een van de goedkoopste met 130 euro. En met digitaal ook nog een leuke portretlens. Mocht je interesse hebben, ik heb nog een Tokina 2.6-2.8 28-70 ATX Pro II over (Nikon Af-D versie). Mag weg voor de helft van de nieuwprijs (600 euro), dus 300 euro.

En Pako: wel goed lezen hè: er stond in mijn laatste post duidelijk bij: "Maar als we eens uitgaan van een analoge body".

@Macdoktor: Ah sorry; toch niet geheel een onbelangrijke opmerking van mij dat in de digitale wereld er wel degelijk verschil is in kwaliteit in deze discussie gelukkig.

Afgezien daarvan is de kwaliteit van de lens natuurlijk maatgevend voor de technische kwaliteit van je 'negatief'. Het oog van de fotograaf blijft echter maatgevend voor de kwaliteit van de foto.

Pako om 9:49, 29-10-2004
Het oog van de fotograaf blijft echter maatgevend voor de kwaliteit van de foto.

Precieser gezegd: "Het waarnemingsvermogen van de fotograaf".

Kijken doe je voornamelijk met je hersenen en is een zeer actief mentaal proces: kijken, beoordelen en dan doen. Je stelt je altijd voor hoe de wereld in elkaar zit; de wereld zelf neem je niet waar. Fotografen kijken anders naar de wereld als niet-fotografen. Hun waarnemingsvermogen is als ze fotograferen anders dan als ze buiten het fotograferen om naar de dingen kijken. Mij is verteld dat dit waarnemingsvermogen aangeboren is en slechts in beperkte mate te trainen.

dat eer een duidelijk verschil is van CCD tussen de proconsumer ( 5-8MP) en de duren Profs (xMB) is dudielijk maar wat ik in het verhaal mis is de foneon chip welke het probleem van signaal ruis verhouding beter aan kan.
Waarom is word daar nergens over gerept en waarom zijn er nu nog maar 2 fabrikanten die dit concept gerbuiken/

Daarom dus: nog maar 2 fabrikanten. Kennelijk toch niet heilig…

Foneon wordt verder niet toegepast omdat fabrikanten veel geld in hun eigen techniek hebben gestoken.
het zou weggegooit geld zijn in eens over te stappen op Foneon.
jammer want Foneon schijnt erg mooie foto's op te leveren.

De techniek heet Foveon, deze beeldsensoren hebben full color pixels, op een vergelijkbare methode als kleurenfilm. "Gewone" beeldsensoren (CCD of CMOS) hebben monochrome pixels, die ieder met een eigen gekleurde lensje / filtertje gevoelig zijn voor rood, groen of blauw.

Zoals Jurriaan al zei: fabrikanten hebben kapitalen in "hun" techniek gestopt, dat moet eerst goed terugverdiend worden.

En, zoals ook blijkt uit onder andere testen door Camera Magazine, is de kwalitiet van de Foveon camera's niet heel veel beter dan die van de 'conventionele' camera's. Iets kan in theorie beter zijn, maar wordt pas interessant als het in de praktijk ook voordelen oplevert!

[news]

macmatters om 13:42, 29-10-2004
...en waarom zijn er nu nog maar 2 fabrikanten die dit concept gerbuiken[/b]...

We gaan toch niet lelijk doen, hè..?

   

[ Ger ][/news]

Je wou toch niet zeggen dat jij zo'n duidelijke b*** hebt, ger?!?

Nee hoor. Vraag maar aan m'n vrouw...

[ Ger ]