Dit heb ik voor mijn familie - en wat beperkter omdat er eenvoudig minder fotomateriaal beschikbaar was van de familie van mijn vrouw - eerder gedaan.
Als je met dupliceren ook de gevoelswaarde van het album bedoelt, ik bedoel het album zelf en het karakter van de ingeplakte foto's, etcetera, dan is dat niet zo eenvoudig. Kies je voor een nieuw album met kopieën van de oude foto's, dan ligt er een erg leuke wereld voor je open. Dit is wat ik gedaan heb.
De foto's in het album op een documentenscanner inscannen. Zijn er negatieven beschikbaar, dan liever kiezen voor een negatiefscanner, want vaak hogere kwaliteit haalbaar.
De gescande foto's gaan in een database. Hier is Aperture je beste vriend. Daarin kun je alle tekstuele informatie kwijt inzake de foto's. Het levert een verbazingwekkende schat aan verrassend nieuwe inzichten op als je daarvoor al je familieleden affietst. Dan blijkt ook dat er vaak her en der in dozen en kasten onvermoede prachtfoto's - en andere documenten als kaartjes en persoonsbewijzen, etc. - liggen te sluimeren. Naarmate je 'archief' groeit blijkt vaak ook dat de foto's in de loop van de tijd een andere (emotionele en feitelijke) waarde kregen toebedeeld dan dat uit de herinneringen is overgeleverd. Steeds meer vallen de oude gescande foto's als puzzelstukjes ineen tot een completer en spannender 'familieverhaal' dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden. Zo was het althans bij ons. Het lijkt een beetje op het ontrafelen van je familiestamboom. De albums die ik zo maakte, want met één album lukte het bij ons bij lange na niet, wordt hier bijna om gevochten.
De albums heb ik vanuit Aperture eenvoudig door Apple laten printen. Na wat geëxperimenteer zijn de door Apple geprinte fotoboeken de mooiste en best verzorgde die ik ken. Een paar euro's duurder dan gemiddeld elders, maar fraaie fotoboeken voor een familiealbum dat nog een lang leven voor zich heeft en daarom naar mijn mening meer dan waard.
Gast
