Afscheid is moeilijk. Zeker bij een ziekte als kanker. Een lieve vriendin van mij stierf enige jaren aan die vreselijke ziekte. Ik heb haar man toen dit gedicht toegestuurd, dat
hier vandaan komt en wellicht troost kan schenken.
Ik wens de nabestaanden en ook ons Mac Freakers heel veel sterkte met dit verlies.
Afscheid
(Achter de tranen van het afscheid
gloort de glimlach van de herinnering)
Wie kent jouw pijn bij dit verscheiden
van die ene jou zo dierbare mens?
Wie zag jouw tranen toen zij moest lijden
bij de nadering van die laatste grens?
Geen mens kan dit leed voor jou verzachten.
Geen mens voelt echt jouw pijn en jouw gemis.
Maar weet dat ze voortleeft in jouw gedachten
en dat zij nu bij haar Heer geborgen is.
Vergeet toch die moeilijke dagen.
Zorg dat je weer van het leven geniet.
Alle nare dagen zullen vervagen,
maar goede herinneringen sterven niet.
Denk aan haar terug in blijmoedigheid
en houd je vast aan dit troostend woord:
"Weet dat achter de tranen van het afscheid,
de glimlach van de herinnering gloort".
Tineke TorensmaVan Beijnum
31 maart 2003