Dan maar even de historie erbij vertellen,
want dat verklaart de schijnbare on-logica.
Het begon met het kunnen slepen van een inzoom-vak.
Met klaver (sorry: Apple-toets, pardon: Command-toets)
en spatiebalk kon je dat in Photoshop en Illustrator al lang.
De Klaver om überhaupt iets ingewikkelds te gaan plegen,
de spatiebalk omdat die in de buurt toch maar lag te niksen.
Beide waren/zijn geen tekst-intensieve programma's, dus de
keuze voor die twee naast elkaar liggende onderste toetsen
lag letterlijk voor de hand. Toen kwam pas InDesign erbij...
Je kunt je voorstellen dat het bestaan van een toetscombo
dat al sinds Karel de Grote in deze grootmachtige Adobe-
programma's was ingebeiteld, niet zomaar wordt gewipt.
Dus mocht/moest InDesign de afwijkende toets krijgen.
Vandaar de option - excuus alt, o nee: winkelwagentje
(zonder wielen...)
Heb je daar moeite mee, geef dan een lel op de escape,
dan wordt de tekstselectie uitgeschakeld en kan je weer
met de vertrouwde toetsen werken.