Mvg,
Joram

eps is echt verleden tijden tijd dus

gebruik .psd (met de optie om lagen aan en uit te zetten in indesign) dat scheelt ruimte en extra bestanden die je moet opslaan
jpeg mag ook, lekker klein, tiff heeft weinig zin, gebruik liever een jpeg op hoogste kwaliteit, scheelt al gauw een factor 10 aan grootte. Verschil zie je echt niet.

Tegenwoordig kun je perfect uit de voeten met .psd. Zelfs alle lagen etc worden meegenomen in de andere programma's. Inderdaad zoals Joram al aangeeft gebruiken wij ook heel erg veel tif met LZW compressie.

arjansmac om 21:32, 3-12-2009
eps is echt verleden tijden tijd dus

bertvanderveen om 23:56, 3-12-2009
Een idelae workflow voor logo’s in diverse uitvoeringen is om die in één illustratordocument “op elkaar” te zetten. Met lagen werken dus.

Heeft Adobe niet juist hierom Artboards ontworpen in CS4?
Zodat je in 1 document met meerdere artboards kunt werken.. Iedere artboard krijg zijn eigen artwork, in dit geval een logo. Deze artboards kun je ook weer overlappen en voor/achter elkaar leggen met andere artboards.

hitchhiker om 22:28, 3-12-2009


Wordt er niet meer getekend in Illustrator bijv.? Daar is eps volgens nog wel degelijk zinvol voor.

En voor drukken (zeker de betere kwaliteit materialen/druktechnieken)
moet je geen JPG gebruiken. Ook geen hires-JPG. Die bestandsgrootte
die je ermee wint bokst niet op tegen de verliezen die je hebt, en tegenwoordig
is het niet meer zo erg om een redelijk groot bestand te plaatsen.
Daar zijn computers meer dan sterk genoeg voor.

(Ja, ik heb van die klanten... Die klok die horen ze wel maar die klepel hè... Waar issie... )

(Edited by Monique at 9:46, 4-Dec-2009)

TIFF - Tagged Image File Format.
Dit is een gecomprimeerd beeldformaat waarmee foto`s zonder kwaliteitsverlies worden opgeslagen. Nadeel is de grotere bestandsgrootte dan JPEG, die echter wel kwaliteitsverlies kan opleveren.

Een LZW compresie binnen de tiff is een compressie op compressie. Wordt de omvang wel kleiner, maar een belichter/rib niet vrolijker van...

EPS (Encapsulated PostScript)
Een bestandsformaat dat zowel raster- als vectorbeeldgegevens waarbij de beeldinformatie in PostScript wordt beschreven. Het bestand bevat een PostScript-code en een weergave van het beeld in lage resolutie (PICT-preview). Een EPS is dan ook een exactere beschrijving van je beeld.

Dat geldt alleen bij conventioneel drukwerk. Bij digitaal kan je gewoon een paar proefdrukjes laten maken om het te beoordelen en eventueel on-site (als je echt haast hebt) met je flaptop op schoot een aanpassing en een nieuwe c-pdf met aangepaste kleuren maakt en daar weer een proefdruk van maakt.

Die jpeg compressie wordt op veel plekken toegepast, voor foto's maakt het m.i. echt niet uit, is een beetje theoretische discussie,
Voorbeeld vmeegemaakt laatst: een drukker die per se een fotobeeld op 300 dpi wil voor een A0 poster, 250 dpi keurde hij af! Daar ga je toch niet met je neus bovenop zitten kijken naar de pixels....
Om van het gezeur af te zijn het beeld maar nog een keer opgeblazen met photoshop.

Bijvoorbeeld bij verpakkingen of ander gespecialiseerd/hoogkwaliteit drukwerk.
Daar is het van belang dat een werktekening maximaal aansluit op de wensen
van de drukker, en geen (c)PDF die daar met elke drukker rekening kan houden.
Niet omdat het niet mogelijk is met (c)PDF's, maar meer omdat je dan met een
gigantische (en altijd groeiende) berg met profielen zit... met de grote hoeveelheid
verschillende drukkers die je in die branches tegenkomt is daar geen doen aan.

De 2e reden is omdat het vaak nog naar een lithograaf gaat die met ArtPro de
bestanden écht drukklaar maakt. De betreffende drukkers krijgen dan soms zelfs
gewoon een ArtPro bestand waar ze mee gaan drukken (of ze dan zelf een PDF
maken of dit ArtPro bestand door de rip gooien weet ik overigens niet).

JPG's zijn misschien bruikbaar bij kranten e.d., maar als ontwerper/DTP'er
moet je mijns inziens nooit uitgaan van een "acceptabele" kwaliteit, maar
het maximale eruit willen halen. Bij het maken van (c)PDF's heb je inderdaad
ook compressie, maar deze is anders dan wanneer je in Photoshop een plaatje
bewaart als hires JPG met de kwaliteit op 12 (maximaal).

Als je een (c)PDF maakt van een bestand wat al gecomprimeerde plaatjes
(JPG's) bevat, dan wordt dit alleen maar meer gecomprimeerd... niet wenselijk
voor grafici als je 't mij vraagt, zelfs niet als het een acceptabele kwaliteit
levert die een normaal mens niet ziet. Net zoals ontwerpen zelf gaat 't niet
wat een klant/consument ziet, maar wat men onbewust voelt. Een slecht
logo/foto/ontwerp hoeft voor de consument ook niet als zodanig ervaren
worden, maar een goed en sterk ontwerp wordt onbewust wel ervaren als
"kwaliteit". Ik vind persoonlijk dat dit ook opgaat voor de kwaliteit van het
drukwerk en het gebruik van JPG's/acceptabele kwaliteit.

Mvg,
Joram

- TIFF met LZW compressie geeft bij moderne RIPs in principe helemaal geen problemen
- JPG hoogste kwaliteit geeft in (ook hoogwaardig) drukwerk absoluut goede resultaten

@joram: Vaak ben ik 't met je eens, maar je verhaal over JPG/compressie vind ik eerlijk gezegd niet erg overtuigend. Ik kan je zo stapels drukwerk laten zien waarbij jij echt niet het verschil gaat zien tussen geplaatste JPG's of TIFF/PSD's etc. En dat heeft niks met gevoel te maken, dat is gewoon simpelweg niet zichtbaar.

En de stelling dat de JPG compressie bij het opslaan van een HR PDF anders is dan bij een JPG die je vanuit Photoshop opslaat, kun je die onderbouwen?

Over het eps-formaat hoef ik niets te zeggen, daar zijn de meeste het wel over eens volgens mij...  

Je kunt 't (ook als professional) inderdaad niet altijd met het blote
oog zien, maar ik ben van mening dat je gewoon altijd van het best
mogelijke uit moet gaan, en niet al vooraf consessies doen als dat
niet nodig is. JPG is van origine niet bedoelt om mee te drukken,
en hoewel 't niet altijd zichtbaar is, is de kans altijd groter dat je het
wel ziet vergeleken met gewoon Tiff's/PSD's te gebruiken.

Mvg,
Joram

Nogmaals, mijn voorkeur heeft ook .psd (of desnoods tiff) maar als ik JPG aangeleverd krijg die 1op1 geplaatst moet worden dan ga ik die bestanden niet meer omzetten naar een ander bestandsformaat.
In de praktijk wordt tegenwoordig (door o.a. digitale fotografie) nou eenmaal veel JPG aangeleverd, mits daar niets meer aan bewerkt hoeft te worden, is in deze context dus ook niets mis met het JPG formaat. Maar da's mijn mening.

Overigens, was gisteren inderdaad een erg leuke dag in A'dam!
Diverse inspirerende/interessante sessies gezien (op de "Hollywood Interactive" sessie na, pfffff .

(Bewerkt door gPod om 13:02, 4-12-2009)

joram om 12:09, 4-12-2009

Je kunt 't (ook als professional) inderdaad niet altijd met het blote
oog zien, maar ik ben van mening dat je gewoon altijd van het best
mogelijke uit moet gaan, en niet al vooraf consessies doen als dat
niet nodig is.

Daarnaast als je een diversiteit aan bestanden hanteert binnen je opmaak, bijv. JPG en TIFF de 1 wel in CMYK de ander niet, etc... roept dat alleen maar om problemen. Die zullen zich niet altijd maar toch zeker wel eens voordoen, en dan meestal op een moment dat het je niet uitkomt. Dus? Voorkomen is beter dan genezen. Je files/bestanden van te voren op een juiste manier behandelen.

BTW... Alles wat in een bestand gecomprimeerd is, moet een belichter als het ware eerst inlezen, uitpakken en dan verwerken. Iets wat in de productie enorm vertragend kan werken. LZW is een compressie op een compressie... in principe dus een dubbele reken tijd...

Daarbij worden verschillen in naburige pixels (8x8)
bijeen bekeken aan de hand van hun L*ab-waarden.
Want (zo beredeneerde het instituut) het menselijk oog
is gevoeliger voor helderheden dan kleuren - het oog
bevat namelijk meer staafjes- dan kegeltjes-zenuwen.
Dus kan je best veel nuances weghalen in "chroma",
maar moet je oppassen met nuances in "luminatie".

Daarnaast wordt minder gecomprimeerd in nuances
in gebieden waar het oog gevoeliger is (middentonen)
dan in bijv. de donkere gebieden. De meeste pixel-data
gaat uit van minstens 256 gradaties per kanaal, terwijl
onze ogen in totaal ca. 150 gradaties waarnemen.

Er valt dus heel wat te bezuinigen op rauwe pixel-data.
En in de maximale kwaliteit-stand zie je daar niks van.
Het zijn meetkundige verschillen maar geen zichtbare.

Naarmate je de kwaliteit lager instelt, gaat JPEG heel
andere technieken in die 8x8 pixel matrices gebruiken,
zoals het vervangen van de echte detaillering met fake
(ruis, verlopen) of een matrix met één kleur invullen.

De JPEG is dus een heel intelligent bestandsformaat
en prima bruikbaar voor zuiniger omgaan met pixels.
Als je daar tenminste behoefte aan hebt.

Maar als je bestanden nog intensief moet bewerken
(met name in contrasten, kleuren, etc.) dan is JPEG
een minder goede start, en soms zelfs onbruikbaar.

Overigens is Photoshop in staat om een toegepaste
JPEG-compressie te herkennen en niet nogmaals te
comprimeren. Bij een wijziging in het beeld zal alleen
het gewijzigd gebied opnieuw gecomprimeerd worden.
Maar maak je bestand in zijn geheel één pixel kleiner,
dan verstoor je àlle matrixen. Houd formaat intact !