Dit zijn standaarden die niet één zaligmakende conversie pretenderen te zijn,
maar conversies voor bepaalde druktechnieken voor bepaalde papiersoorten,
inspelend op vaste aanpassingen die een drukker dan kan doen bij afwijkende
keuzes in papier of druktechniek. Vaag genoeg zo ? Toch is dit de waarheid...
Iedere conversie van een gewenste kleur naar een minder kunnend procedé
(want het vierkleuren-proces heet dan wel "full-color" maar zo "full" is het niet)
zal een benadering opleveren. Vervolgens is de papierkleur ook nog een factor
en kan niet iedere papiersoort met dezelfde CMYK-verhouding worden bedrukt
(een glossy verdraagt méér CMY i.p.v. K en krantenpapier vereist meer K).
Daarom bestaat er geen altijd geldende CMYK-waarde voor een kleur !
Hier mee leren omgaan heeft alles te maken met de term "kleurbeheer".
Vroeger noemden we dat dan "lithografie" en beschouwden we het als vak,
een uiterst technisch vak van goochelaars die met inkt en papier jongleren.
Nu noemen we het "kleurbeheer" en verwachten we dat het één knopje is...
Veel software (ook die van Adobe) heeft geprobeerd dit te simplificeren,
maar drukwerk is en blijft nu eenmaal diverse instellingen vereisen.
Tip: vraag eens bij een beetje nette drukkerij of je eens mag komen kijken.
Een ochtend of middagje wat klussen zien 'opzetten' en 'inschieten' laat je de
schellen van je ogen vallen niet dat je alles meteen weet, maar je begrijpt
dan snel genoeg op welke moeilijkheden lithografie/kleurbeheer inhaakt.
Gast
