Verder is het niet zo moelijk om zelf even te kijken wat er aan de hand is, door in een oude foto en een recent exemplaar te kijken wat de waardes zijn van je witste wit en je zwartste zwart. (Meten met het pipet bij geopende curve (?M).
Wellicht zit daar het verschil wel, maar zie je dat zelf niet zo op je monitor. Een gezicht kan er in zwart/wit op de monitor heel mooi en natuurlijk uitzien, maar als je de waardes meet schrik je soms. Want een 'blanke' met 30-40% grijs ziet er in druk niet echt natuurlijk uit...

Verder zou ik me nooit blindstaren op de preview van een foto in een opmaakprogramma, maar uitgaan van het beeld wat je ziet in je beeldbewerkingsprogramma.

HenryFox om 21:55, 7-03-2007
Verder zou ik me nooit blindstaren op de preview van een foto in een opmaakprogramma, maar uitgaan van het beeld wat je ziet in je beeldbewerkingsprogramma.

Een opmerking die -met alle respect natuurlijk!- kant nog wal raakt... Als je kleurbeheer goed is ingesteld, is dat nou juist één van de voordelen!

Gaat weliswaar over Illustrator CS vs. Photoshop CS, maar toch...

Assign een nieuw profiel dat betekent dat 'op' de fotobitjes en bytejes een NIEUW profiel wordt gelegd. Hier ontstaat een andere weergave van het beeld.

Je kunt ook Converten, en daarme laat je het bestaande kleurprofiel OMREKENEN naar het gewenste profiel, dus je werkruimte. Beeldweergave blijft hetzelfde

Overigens weet ik dat Photoshop een kromme vertaling heeft naar Nederlands: waar in het Engels wordt gesproken over Workspace (qua kleurruimte), hebben ze 't in het Nederlands over Tijdelijke Kleurruimte (of woorden van gelijke strekking). Buitengewoon verwarrend vind ik...

Kleurbeheer lijkt heel ingewikkeld, heeft een wat stijle leercurve (om maar in het Photoshop-taalgebruik te blijven), maar is in essentie helemaal niet moeilijk. Snapuwel??

(Bewerkt door evdb om 15:41, 8-03-2007)