Tijdens het verwerken van een verloopraster, ziet het verloopraster op het beeldscherm er mooi uit.
Op het moment dat er een print of offsetplaat wordt gemaakt is het verloop niet meer vloeiend,
maar zijn de verloopstappen duidelijk te zien. Iemand hier ervaringen mee. Volgens de prepress is dit bestand gestuurd met de instelling compatible voor PS Level 1,2 en 3

Graag wat meer info. In welk programma gemaakt/geprint? Onder welk systeem? Naar welke RIP?

Aangeleverd in Quark 4, geopend en verstuurd in Quark 6 (dus vanuit OS X.3.3)
De Rip (Taiga van Screen) kan Postscript level 3 aan.

Mogelijke oplossing: rasterverloop nieuw maken in PhotoShop en als tiff importeren in Quark. Rekening houden met resolutie tov lengte verloop (te lang vraagt om meer resolutie en misschien toevoegen van wat 'noise'). Je zou een "vast" verloop kunnen maken van wit naar zwart, dat je in Quark omkleurt naar de gewenste kleur.
Mogelijke andere oplossing: hogere uitvoerresolutie (veel belichters voeren hun snelheid op door een lagere uitvoerresolutie te gebruiken, bijvoorbeeld 1200 ipv 2450 -- en dat levert al snel banding op in verlopen); of minder fijn uitvoerraster (voor fc-drukwerk kan het best wat minder als dat mooiere verlopen oplevert).
Banding is altijd te voorkomen door goed rekenen...
Hoop dat dit helpt@

Nog wat toevoegingen:
1. Een standaard-postscript verloop bestaat uit maar 256 grijswaarden, en dus stapjes. Dat klinkt best aardig, maar bij een verloop van 25,6 cm heb je al balkjes van 1 mm hoog te pakken. Meer dan een A4 is er niet fatsoenlijk mee te maken. In Full-color wordt het vaak wel lekker verdoezeld.

Er zijn belichters die bij het herkennen van een verloop, automatisch naar duizenden trappen overstappen en/of ruis toevoegen om het resultaat te verbeteren. Dat lukt echter niet altijd. Soms vanwege het feit dat de (vaak illustrator) illustratie met een te lage versie weggeschreven is (pas vanaf level 2 werkt het verhaal). En dan nog niet altijd. Veel belichters zijn aangepast aan de brakke postscript van XPress (nee, geen grap). Dat geldt echter maar tot de laatste aangepaste versie. Het zou best eens kunnen zijn dat XPress 6 weer iets anders doet...

2. De belichter, RIP en/of ontwikkelaar zijn niet goed gekalibreerd. Om een strak verloop te maken moet alles perfect afgesteld zijn, anders zie je lichtere en donkere balken door elkaar heen, of 1 of meerdere omslagpunten.

Nee, een verloopje is zo makkelijk nog niet...  

(die   ontwerpers )

 

Die 265 grijswaarden zal wellicht het probleem zijn. Denk ook aan het volgende...

Als de belichter gebruik maakt van ronde rasterpunten krijg je op het moment dat de punten elkaar raken (aan 4 zijden) een trap. Doordat ze elkaar raken vloeien ze als het waren aan elkaar zoals water dat doet (overdreven dan). Hierdoor komt er plots een paar procent dekking bij...!

Dit kan voorkomen worden door een ELIPSRASTER te gebruiken. Hierbij raken de rasterpunten zicht eerst aan de boven en onderkant en na een procent of 20 raken de zijkanten verbonden. Op deze manier gaat het verloop een stuk soepeler.

(Bewerkt door Rolade om 19:34, 15-07-2004)

(Bewerkt door Rolade om 19:35, 15-07-2004)

Wat keuze van raster betreft is ellips inderdaad een bekende.

Eucledian raster doet echter nog iets meer. Dit is een combinatie van rond - ellips - vierkant.
De benamingen zullen waarschijnlijk wel per merk verschillen, maar Screen zal er ook wel iets voor hebben.
En een Taiga-systeem zal hoogstwaarschijnlijk wel een soortgelijke oplossing mbt verlopen, zoals als ik hierboven heb beschreven, ingebouwd hebben.
Waarschijnlijk een goede reden om de handleiding weer eens door te spitten.

Maar de truuk van Bert van der Veen is er eentje die altijd werkt....
Mijn recept (uit het bolleke en 't is al laat, ehh, vroeg):
Verloop in PS op 100% maken, daarna tussen 2 en 4 ruis (noise, gaussiaans dacht ik) toevoegen en daarna een gaussiaans vervagen (1 of 2, mag er best blurry uitzien).
Resolutie hoeft niet hoger te zijn dan het raster zelf (voor raster 60 is 150dpi dus genoeg).
Verder nooit een verloop naar 0 of 100%, maar een paar procent minder.
Over banen tussen 98-100% hoef je je normaliter niet druk te maken. Ze zien er het ergst uit, maar zijn niet zichtbaar in het drukwerk.

Echter, een verloop met een klein bereik (30%) over een grote lengte zal in principe altijd problemen geven. Dat betekent de kneus van een ontwerp(st)er een knal voor de kop geven een een beter ontwerp laten maken. (hier hoort een smiley, maar dat lukt nu niet...)

(hier spreekt een ervaringsdeskundige)

mmmh, dus de technische onmogelijkheden van rasters moeten een ontwerpkneus ertoe bewegen maar nooit een raster te gebruiken?

Sinds wanneer gaat een ontwerper uit van de techniek?

Als je niet weet hoe je iets moet maken, verzin je toch iets anders wat je wel kan? Zo werkt het dus niet bij ontwerpen: een ontwerp ontspringt uit je kop… vervolgens zorg je met zo compleet mogelijke kennis van je gereedschap(Mac/Software/potlood/gum) dat je dat idee ook daadwerkelijk uitvoert zoals je wil.

Een technische beperking mag daar 'nooit' in eerste instantie in betrokken worden omdat je anders veel te techniek-gericht gaat denken en er dus nooit iets nieuws ontstaat.

Waarom zijn er allerlei rastertechnieken anders dan de standaard-rasters die voor 90% gebruikt worden?
Volgend jaar kan er iets wat vandaag nog niet kan, maar die dwang om iets mogelijk te maken wordt juist veroorzaakt doordat een idee van een ontwerper de vraag naar die mogelijkheid afdwingt.

  AMEN!

Alhoewel alles wel altijd netjes in overleg en beraad moet gaan met diegene die er meer technisch verstand hebben! Want laten we a.u.b. niet vergeten dat de een niet zonder de ander kan !!!! Waar ben je, als je een ontwerper bent, zonder iemand die de Mac&benodigde grafische software, als zijn/haar eigen lichaam kent... Juist nergens. Voo die echte kenners: Groot respect!!

P.S.: Laten we elkaar nou a.u.b. geen kneuzen gaan noemen...

(Bewerkt door sMACelijk om 11:05, 16-07-2004)

Een ontwerper hoort geen materiaalkennis te bezitten? Of kennis van het gereedschap?

Sorry look, beetje off-topic, maar wat voor typografie geldt, geldt ook voor verlopen (en andere zaken zoals bijvoorbeeld papierkeuze). Grafisch ontwerpen is een vak, geen kunst. Daar heb je weer een andere opleiding voor.

Er is een groot verschil tussen (bijna) onmogelijke dingen willen presteren en grenzen verleggen of dingen onmogelijk maken door onkunde (of gebrek aan benodigde kennis). Daarnaast is de ontwerper meestal ook niet degene die de (extra) kosten betaald.

Dus: De ontwerper behoort te weten wat en welk gereedschap hij of zij moet gebruiken op en met welk materiaal. (net zoals de architect, ruimteljjke vormgever en kunstschilder)

Maar dan is dit draadje beter geschikt voor een discussie in de Baggerbox (lijkt me overigens wel wat).

Wederom: AMEN

Gelukkig bljft het geheel van ontwerpen in al zijn aspecten, met al zijn gereedschappen, enz. een uitdaging! Maar uiteindelijk ging het hier toch niet om de verwijten, maar om het probleem van het verloopraster. Daar zijn in ieder geval ook WEL goede dingen/tips uit gekomen die iedereen kan gebruiken.

Peace!

@sMACelijk: Die fout van een te groot verloop over een klein precentage-gebied maakt men meestal maar een enkele keer. Al doende leert men...

(en een drukker of prepress waarschuwt over het algemeen vooraf voor dit soort 'onmogelijkheden')

En kneuzen zijn we allemaal wel eens, maar een ontwerper die een verloop van 0-15% over 70 cm wil, wordt bij ons zekers als kneus bestempeld.  

(Overigens is dit technisch perfect op te lossen hoor, maar prijstechnisch meestal een gevecht met de opdrachtgever waarna het ontwerp lichtelijk gewijzigd wordt0

  Ben geen mak schaap, maar ik spreek je niet tegen........

??

Natuurlijk moet ik als ontwerper mijn gereedschap goed kennen om alle (on)mogelijkheden te benutten.

Maar juist door een beetje over de grens van die (on)mogelijkheden te kijken kom je soms op interessante dingen; dat is nou juist de valkuil van o.a. werken op een Mac; dat je niet meer verder kijkt dan je Mac lang is (of je nieuwe 30" beeldscherm breed is)

Ik bedoel: het is natuurlijk lastig als iemand bij je komt met zo'n shitty-verloop, alleen ik lees ook dat het wél kan, maar meer kost…

Buiten een eliptische puntvorm ook de rasterhoek in de gaten houden. (0-45-75 - 105 etc.)
Zodat de punten optimaal tegen elkaar aan kunnen vloeien (moeilijk te omsachrijven)
Dus ook kijken hoe je verloop loopt, van boven naar onder, diagonaal, van links naar rechts etc.
Rasterlineatuur is ook van invloed, maar dit hangt ook weer samen met de te gebruiken papiersoort.

Ik wilde nog even kwijt dat we het probleem als volgt hebben opgelost:

In photoshop orginele document geopend.
Bij palet kanalen de gele en magenta weggegooid. (dus wit gemaakt) Hou je dus allen de zwarte plaat over.
Hier heb ik ruis toegepast van 1%, dit zit onder het menuutje filters.
Bewaard in grijswaarden als tif
Daarna geplaatst in xpress met een rood vlak eronder. Dus dat rode vlak komt wel terug naar dan in xpress.

NOGMAALS BEDANKT VOOR HET MEEEDENKEN !!

ik wil toch nog even kwijt dat we de werkzaamheden even moeten differentiëren. Een ontwerpen hoeft geen kennis te hebben van techniek. Wel van materiaal. Een ontwerpen is er voor de vormgeving, daarna komt de werktekenaar ofwel de DTP-er...

Deze moet het ontwerp omzetten naar een goede werktekenig, dus hij moet op de hoogte zijn van de technische details... Neemt de ontwerper de taak van werktekenaar op zich, dan zal die ontwerper dus ook technische kennis moeten hebben. En dit zien we steed vaker.