Zat nog met een vraagje aan Robert: jouw Copland CDA-289 CD speler is vrij kostelijk, enkele duizenden Euro's.Is CD's rippen naar je Mac in AIFF, om zo naar te luisteren via je hi-end audio installatie, ooit een optie geweest? Ik kan me voorstellen dat je zo'n dure CD speler niet voor niets hebt en dat die ook klanken zal re-produren waar een gewone CD speler niet aan kan tippen. Voor wie dat verschil kan horen dan.
Laten we elkaar niet naïef noemen Robert. Dat is nergens voor nodig. Jij weet een hoop maar anderen weten ook veel. We discussieren hier om van elkaar te leren. Dat de eerste FLAC programma's niet geaccepteerd werden heeft niets met het lossless format te maken. Dat is en was en blijft lossless. Dat er kritiek op de lossless formats was had nou precies te maken met het leesprocess van de data uit het Red Book format en wat daar fout kan gaan. Het ripping process zelf dus. En dat is iets heel anders. M.a.w. als er een bitperfect rip is kan een lossless algoritme niets toevoegen of verwijderen aan de oorspronkelijke informatie. Die fouten onstaan pas weer later in de keten. Zoals b.v. de al eerder langsgekomen onnauwkeurige klok van het digitale signaal.
Edit: iets verduidelijkt (hopelijk)
(Bewerkt door neoman om 21:38, 30-04-2013)
@Bart & @Macdokter voerden toen eveneens een discussie op hoog niveau over de verschillen tussen AIFF en ALAC / FLAC. De filosofie van Meridian werd erbij gehaald
Conclusie toen: Verschil is meetbaar niet hoorbaar.
Als je data uit het Red Book format leest zit de boel anders in elkaar. Wat binnenkomt is niet per definitie bitperfect. Het Red Book format is wat 'flexibeler' met het eindresultaat. Dat was eind jaren zeventig met de stand van de toenmalige techniek ook hard nodig. Maar als gevolg daarvan is de ene rip de andere niet. Een pijnlijke situatie voor de echte audiofiel. Daarom was er in het begin commentaar van audiofielen op de lossless formats. Ze waren wel lossless maar dat garandeerde geen perfecte rip. Later zijn er rip programma's gekomen die het resultaat langs een reference file houden. Zodoende weet je dat je rip perfect is. Maar eenmaal op dat punt belandt kan niemand dus nog verschil horen (ook niet in theorie!) tussen een bitperfect rip in b.v. AIFF en een bitperfect rip in FLAC of ALAC als de rest van de keten identiek is.
edit: typo
(Bewerkt door neoman om 21:59, 30-04-2013)
En als iemand met een erg goede DAC lang wilt komen in Den Haag dan houd ik me nog steeds aanbevolen...
Waar ik benieuwd naar ben is hoe je naast de kwaliteit van het geluid de bediening van je Mac via iPhone of iPad kunt verbeteren. Ik heb een Mac Mini aan een versterker gekoppeld en bedien deze via een iPad. Daarvoor gebruik ik Remote om door iTunes te bladeren en de muziek te selecteren en Rowmote om de Mac na gebruik uit te zetten.
Ik benieuwd of er een App is waarmee ik de CD/DVD-speler van de Mac vanaf mijn iPad kan bedienen zodat ik deze ook als speler kan gebruiken. Met Remote kan dat niet, die laat geen CD's zien. Iemand een idee?
Ziegler om 21:05, 30-04-2013Als we deze gedachte volgen kunnen er tijdens het schrijven naar aiff ook fouten plaatsvinden. Ze staan namelijk niet als aiff op de CD. Robert moet wel heel goede oren hebben wil hij dat allemaal horen.
Ik kan mij een verhaal herinneren van een artiest die een proefversie van de mix van z'n album op CD had meegekregen om te beluisteren. Die CD vond -ie- geweldig klinken, maar de échte master in de studio niet. Bleek dat ze die CD hadden gebrand vanuit iTunes met 'geluidscontrole' aan. Ze kregen het in de studio niet gereproduceerd. Uiteindelijk hebben ze die iTunes CD maar als master gebruikt.
Ik bedoel: wat is geluid en geluidsopname uiteindelijk helemaal..? Qua basis is dit overigens een interessante serie: The Art And Science Of Sound van Alan Parsons (naast z'n bekende muziekwerk is de beste man ook directeur van de Abbey Road Studio's en was engineer bij opnamen van o.a. The Beatles en Pink Floyd). Dan leer je ook nog één en ander over 'kwaliteit' vóórdat het geluid de CD raakt...
Het is verbazingwekkend hoeveel audio op CD's vandaag de dag er ongeveer zó uitziet als je de originele bestanden opentrekt:
[ Ger ]
artiesten hebben dan ook grote moeite om luidsprekers aan te schaffen die net zo klinken als het instrument waarop ze spelen. vaak kiezen ze dan een een niet natuurgetrouwe luidspreker(slechte)
Da's m'n punt.
Waarbij het opmerkelijk is dat juist veel jaren '60, '70 en '80 opnamen erg goed zijn uitgevoerd met zeer beperkte middelen, tegenover alle techniek die men tegenwoordig ter beschikking heeft en er opvallend vaak een zooitje van bakt. Maar dat terzijde...
Maakt ook niet uit, de gemiddelde Top-40 koper hoort het toch niet.
En technologie laat ons ook in de steek. CD's zijn, zoals alle optische media, inferieur: gegevens raken kwijt (gebrande media) of zijn om wat voor reden dan ook niet meer te lezen. Daarom staat er zo'n 10% aan correctiebits op een CD.
De ene CD ripper doet een retry, de andere niet, maar alleen de beste rippers laten je ke keuze wat te doen als het niet goed leesbaar is.
Misschien wordt het tijd voor de opvolger van de CD. Een SD ROM als je een fysieke muziekdrager wilt hebben, en anders downladen uit de iTunes store. FLAC of een ander lossless formaat is niet minder dan CD, de DAC maakt het verschil!
MacFrankie om 15:31, 2-05-2013De iTunes Music Store moet de digitale masters krijgen, en niet de CD die dan vervolgens nog geript moeten worden.
iTunes Producer draait alleen op de Mac, dus één keer raden wat er in veel gevallen (met name met wat oudere muziek) gebeurt..? Flop, CD'tje erin en gaan met die banaan...
Verbijsterd me trouwens dat dit zo werkt en kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat muziekproducenten van deze optie gebruik maken, want als je zelf de originele digitale bestanden hebt, waarom zou je dan in hemelsnaam een CD gaan zitten rippen...
En Robert, in de oude situatie was de LP of de CD de eerste stap naar kwaliteitsverlies. Deze worden echter gezien als de heilige graal van geluid.
Edit: nu ik er even over nadenk . . . . De iTunesStore zou in theorie een mooiere kwaliteit kunnen verkopen dan CD. Als ze van de oorspronkelijke master een AAC bestand maken, moet dat haast beter klinken dan CD. Of mis ik iets?
(Bewerkt door Ziegler om 9:34, 3-05-2013)
Het is zoals de veel te vroeg overleden popjournalist Jip Golsteijn wel eens tegen mij zei in een interview dat ik met hem maakte;"Jongen, tegenwoordig worden de hits met apparatuur in de toilet opgenomen.En de mensen thuis maar gouden stekkers en dikke speciale LS kabels kopen........hou toch op!"
En zo is het.
Juul ( die 40 jaar audio bij de P.O. omroep achter de rug heeft.)
(Bewerkt door Gottfried Julius om 9:57, 3-05-2013)
@Gottfried Julius. Je hebt gelijk als je de omstandigheden waaronder veel muziek wordt opgenomen in twijfel trekt. Maar er zijn ook positieve uitzonderingen! En er zijn ook labels die het als een uitdaging beschouwen om de best mogelijke opname te maken van de best mogelijke uitvoering van bepaalde muziek. Sommige CD's zijn beroemd geworden vanwege de bijzonder geslaagde opname. B.v. het overbekende Jazz at the Pawnshop. Een opname die audiofiele geschiedenis schreef. Zelf spaar ik al jaren bijzondere opnamen van heel goede uitvoeringen van bepaalde muziek (vooral klassiek). En als je maar lang genoeg zoekt kom je altijd wel ergens een pareltje tegen.
En als platenlabels digitale muziek echt serieus nemen, laten ze dan de 24 bits 192 kHz masters uitbrengen, dan kunnen audiofielen ook tevreden zijn. En ik ook, want de dynamiek van een goede DTS track bij films is onovertroffen! Doe me die dynamiek ook maar bij muziek!
Gottfried Julius om 9:52, 3-05-2013Het is zoals de veel te vroeg overleden popjournalist Jip Golsteijn wel eens tegen mij zei in een interview dat ik met hem maakte;"Jongen, tegenwoordig worden de hits met apparatuur in de toilet opgenomen.En de mensen thuis maar gouden stekkers en dikke speciale LS kabels kopen........hou toch op!"
Dat is inderdaad een mooi beeld, maar in veel gevallen gaat dat natuurlijk niet op. Ik heb nogal wat opnames waar ook wat betreft opnameapparatuur veel zorg aan is besteed.
Gast
