Nostalgisch gesproken herinner ik me dat ik tijdens mijn technische opleiding soms ook met een "computer" mocht werken.
Bij een opdracht met iets moeilijks, in combinatie met wiskunde, mocht je dan, op afspraak, naar de terminal-hal.
Daar stonden een paar een soort reuze-tikmachines, waar je in een bakje dan een stapeltje ponskaarten stopte en vervolgens het door jou (mij) gemaakte programma op het toetsenbord intikte, waarbij er gaatjes in de ponskaarten gestanst werden.
Dat tikken ging op goed vertrouwen, want een beeldscherm was er eerst nog niet.
Tenslotte had je dan een stapel ponskaarten met gaatjes (belangrijk dat de volgorde goed bleef), die dan via de post (?) naar (ik meen me te herinneren) Haarlem werden gestuurd.
Daar stond een vliegtuiglab en belangrijker: daar hadden ze een echte computer, die de ponskaarten uitlas en het resultaat op vellen papier uittikte.
Meestal had je na een week het resultaat in handen.
Als je een fout had gemaakt in het programma opstellen, of tijdens het typen, moest je weer een tijdje wachten.
Spannende tijden.
Een paar jaar later vond mijn toenmalige werkgever (na enig aandringen) het goed dat we de Teleac-cursus "Microprocessor" konden volgen, compleet met huiswerk (voor middernacht op de post en je had al snel de uitslag).
Na deze cursus kochten we (het bedrijf) een echte computer (een Exidy Sorcerer) met een cassetterecorder om de programma's op te slaan resp. om de ingetikte programma's te draaien.
Tja we bedachten meestal zelf wat we met deze computer gingen doen.
Na 1984 ontwikkelde mijn toenmalige werkgever een PC-Privé-plan.
Je kon daar een Tulp-PC kopen of een Apple Macintosh LS, wat eigenlijk de Mac 128 was.
Ik koos dus voor de Macintosh.
Om volledig te zijn schafte ik (na dringend advies) meteen een extra diskettestation aan.
Dat werd op de werkvloer nog een heel gedoe wat nu beter was: de Tulp of de Macintosh.
Veel collega's vonden die Apple maar kinderspeelgoed met dat muisje.
DOS was pas echt professioneel, want: moeilijk.
Volgens mij staat de Mac nog in een draagtas op zolder en doet hij het ook nog steeds. Maar dan moet ik nog verder gaan graven dan nu in mijn geheugen. 🤓