Misschien deed je dat ook die avond midden jaren'90, toen ik daar een interpretatie van Göthes Faust heb gezien. Ik meen dat die voorstelling begon met een vent die aan zijn voeten als een pendule heen en weer slingerde.
Het kostuum van Mephisto bestond enkel uit een soort harige bokkepotenbroek, mogelijk ook met hoefjes en boven die broek uit torende een werkelijk perfect bovenlijf, waar mijn oog toch even aan bleef kleven.
Na de voorstelling stond ik aan de bar en kwam de actrice die Mephisto speelde, linea recta mijn kant op, natuurlijk niet vanwege mij, maar omdat daar nog plek vrij was. We hebben oogcontact en hoewel ze nu in burger was, kon ik niet anders dan stamelen: 'ik wil ook zo'n broek.'
O, ja. Een nieuw raadplaatje: eerst komt, eerst maalt.