Wat er eigenlijk gebeurd bij het opstarten van BootCamp:
1. Windows (XP / Vista / 7 /8 / 10) op USB schijf zetten
2. Windows Drivers op dezelfde USB-schijf zetten
3. De nieuwe USB-schijf aanpassen om op te kunnen starten op Apple machines (al werkt deze aanpassing ook op meeste PC's)
4. Vragen hoeveel ruimte je aan Windows wilt toekennen
5. MacOS X volume verkleinen
6. Nieuwe partitie toevoegen
7. Formatteren
8. GPT/MBR synchroniseren
9. BootSector aanmaken
Mogelijk ben ik een stap vergeten ... Wordt een dagje ouder
...
Dan start je vervolgens op in Windows. Die herkent ziet alle partities (afhankelijk van de versie), maar herkent in ieder geval de Windows eigen partities.
Vervolgens kun je de schijf formatteren (NTFS), waarbij belangrijke kanttekening is dat het veel uitmaakt of je een 32bit of 64bit uitvoering van Windows gebruikt en of je bent opgestart middels de BIOS EMULATIE of native via EFI ...
Mijn ervaring met BootCamp (niets minder dan een applicatie die genoemde stappen automatiseert) is dat deze op sommige configuraties de EFI en bij andere configuraties weer de BIOS opstartprocedure selecteert.
Voor windows maakt dat heel veel uit ... Namelijk: bij de een gaat het systeem toetsen of je een EFI BootVolume hebt en of deze mogelijk niet moet worden aangemaakt, bij de ('ouderwetse methode') (BIOS) methode is dat geen noodzaak.
Hoogstwaarschijnlijk heb je ergens in dat proces (per ongeluk) iets aangevinkt of ingegeven waarbij het systeem 100GB als limiet heeft gezien. Enige andere mogelijkheid die ik kan verzinnen is dat je een 32bit systeem hebt geinstalleerd in de BIOS modus ... Maar ook dat zou in de meest recente versies van Windows geen probleem mogen geven.
Hoe dan ook: in de windows-volume manager/schijf beheer (plaatje eerder gepost) kun je het VOLUME (wat jij en ik zien als 'C:') verkleinen of vergroten.
Als de partitie 350GB is, dan kun je het volume oprekken dat 350GB (of er iets onder).
Als je een Apple volledig 'overgeeft aan Windows', (lees: de schijf volledig wist en Windows als enig systeem installeert) heb je dergelijke problemen overigens niet. Het heeft er alles mee te maken dat op een schijf twee totaal verschillende systemen min of meer tot elkaar veroordeeld worden.
In een gewone situatie polst Windows de schijf, of je kent 100% van de ruimte toe aan Windows of je geeft op welke partitie het systeem moet worden geinstalleerd. Meestal is Windows het 'core OS' en handelt het zaken als BootEFI, partitioneren en alle eventuele schijf-aanpassingen voor je af.
Nu is MacOS X de regievoerder en moet Windows zich daar naar schikken
...
En laat er nou ook nog eens verschillen zijn hoe bijvoorbeeld de EFI partitie wordt ingericht door beide systemen ... Niet onoverkomenlijk verschillend, maar wel verschillend.
Hoop dat je met de uitleg iets beter begrjipt hoe het (in grote lijnen) werkt en wat er dus allemaal mis kan gaan. Mogelijk geeft je dat een beter beeld wat je er aan kunt doen.
Ik volg daarmee de lijn van de eerdere tip: vergroot het Volume in Windows ...
Voordat ik het vergeet:
De indeling op een schijf is als volgt:
1. HDD / SSD (fysiek medium)
2. Weergave van platters/chips tesamen (logische weergave in de vorm van adresseerbare ruimte)
3. Basisindeling (GPT/MBR/Apple/IBM/HPUX/...)
4. Partitietabel(len)
5. Partities
6. Volumes (op betreffende Partities)
Wat in de volksmond wel eens de 'C:' of 'D:' 'partitie' heet, is in feite een Volume.
zo en nu koffie ...
Mvg,
Doctor