Yukari Iwatani Kane kennen we al langer als journalist voor The Wall Street Journal die vaak over Apple bericht en vaak heeft laten zien dat ze korte lijntjes met dat bedrijf heeft. Inmiddels heeft ze een boek geschreven over de periode na Steve Jobs, en de titel, "Haunted Empire, Apple After Steve Jobs", maakt al duidelijk dat ze het allemaal niet erg positief in ziet.

In het interview hieronder, met Daisuke Wakabayashi van The Wall Street Journal maakt ze dat ook duidelijk wat ze denkt over Apple op dit moment.



Op 3:18 in deze video stelt Daisuke Wakabayashi de hamvraag, en laat Yukari Iwatani Kane duidelijk zien waarom ze voor de gekozen titel gegaan is, zij denkt dat Apple het kwijt is en dat het

Daisuke Wakabayashi: The one big question that hangs over Apple, anyone who follows Apple, is, have they lost their touch? Is Apple still king of the hill? After two years, what’s your conclusion?

Yukari Iwatani Kane: I think the answer is obvious to me. The answer has got to be yes. This is a company who had revolved around Steve Jobs for so long, I mean that was something that Jobs himself went out of his way to make sure of. And the people there are conditioned to operate, to play off of his strengths and weaknesses. And so now you’ve got this completely opposite guy in Tim Cook, who is I think brilliant in many ways, but in different ways. But so they're going through some growing pains in that. […]

Wakabayashi: A normal great company, but maybe no longer an iconic company?

Kane: Right.

Kortom, mevrouw Kane is vooringenomen, maar is daar in ieder geval eerlijk over.

De reden dat we dit nieuwsbericht schrijven is niet alleen omdat dit boek voor onze lezers misschien interessant is, maar vooral omdat Yukari Kane veel research gedaan heeft naar Tim Cook, en dat in dit artikel van The Wall Street Journal dan ook een schat aan informatie over CEO van Apple vinden.

Hier alvast een paar interessante quotes:

Cook joined Apple's executive team in the spring of 1998, while the company was in the throes of restructuring and desperate for a capable executive who could make Apple's manufacturing process more efficient. Unlike his predecessors, who sat with the operations team, Cook asked for a small office cater-cornered to Jobs's on the executive floor. It was a shrewd strategy—staying close to the boss to be attuned to his thinking.

From the start of his Apple tenure, Cook set colossally high expectations. He wanted the best price, the best delivery, the best yield, the best everything. "I want you to act like we are a $20 billion company," he told the procurement team—even though Apple then had only about $6 billion in annual revenues and was barely eking out a profit. They were playing in a new league now.

Cook had made a particular point of tackling Apple's monstrous inventory, which he considered fundamentally evil. He called himself the "Attila the Hun of inventory."

Meetings with Cook could be terrifying. He exuded a Zenlike calm and didn't waste words. "Talk about your numbers. Put your spreadsheet up," he'd say as he nursed a Mountain Dew. (Some staffers wondered why he wasn't bouncing off the walls from the caffeine.) When Cook turned the spotlight on someone, he hammered them with questions until he was satisfied. "Why is that?" "What do you mean?" "I don't understand. Why are you not making it clear?" He was known to ask the same exact question 10 times in a row.

Cook also knew the power of silence. He could do more with a pause than Jobs ever could with an epithet. When someone was unable to answer a question, Cook would sit without a word while people stared at the table and shifted in their seats. The silence would be so intense and uncomfortable that everyone in the room wanted to back away. Unperturbed, Cook didn't move a finger as he focused his eyes on his squirming target. Sometimes he would take an energy bar from his pocket while he waited for an answer, and the hush would be broken only by the crackling of the wrapper.

Even in Apple's unrelenting culture, Cook's meetings stood out as harsh. On one occasion, a manager from another group who was sitting in was shocked to hear Cook tell an underling, "That number is wrong. Get out of here."

Cook was also relentlessly frugal. For many years, he lived in a rental unit in a dingy ranch-style building with no air conditioning. He said it reminded him of his humble roots. When he finally purchased a house, it was a modest 2,400-square-foot home, built on a half-lot with a single parking spot. His first sports car was a used Porsche Boxster, an entry-level sports car that enthusiasts called the "poor man's Porsche."

Even his hobbies were hard-core: cycling and rock climbing. During vacations, he never ventured far. Among his favorite spots were Yosemite and Utah's Zion National Park.

Cook placed Robert F. Kennedy and the Rev. Martin Luther King Jr. among his heroes, and photos of both men hung in his office. In a statement that hinted at how Cook viewed his relationship with Jobs, he said that he admired the way RFK had been comfortable standing in his brother's shadow. The martyred senator embodied everything that Cook strove to be—hardworking, principled and charitable.

As tough as Cook was reputed to be, he was also generous. He gave away the frequent-flier miles that he racked up as Christmas gifts, and he volunteered at a soup kitchen during the Thanksgiving holidays. He had also participated in an annual two-day cycling event across Georgia to raise money for multiple sclerosis; Cook had been a supporter since being misdiagnosed with the disease years before. "The doctor said, 'Mr. Cook, you've either had a stroke, or you have MS,' " Cook told the Auburn alumni magazine. He didn't have either. His symptoms had been produced from "lugging a lot of incredibly heavy luggage around."

In his first days as CEO, Cook made two key moves. First, he promoted Eddy Cue, Apple's enormously popular vice president for Internet services. Cue had been Jobs's guy, managing the iTunes group and eventually all of Apple's Internet services. He was Jobs's deal maker as well, negotiating with music labels, movie studios, book publishers and media companies. When Cook finally made him senior vice president, it generated goodwill inside and outside the company—and turned an important Jobs loyalist into a key Cook ally.

Cook's second decision was to start a charity program, matching donations of up to $10,000, dollar for dollar annually. This too was widely embraced: The lack of an Apple corporate-matching program had long been a sore point for many employees. Jobs had considered matching programs particularly ineffective because the contributions would never amount to enough to make a difference. Some of his friends believed that Jobs would have taken up some causes once he had more time, but Jobs used to say that he was contributing to society more meaningfully by building a good company and creating jobs. Cook believed firmly in charity. "My objective—one day—is to totally help others," he said. "To me, that's real success, when you can say, 'I don't need it anymore. I'm going to do something else.' "

Uiteindelijk stelt ze zelf de vraag wie nu voor de creativiteit bij Apple zorgt:

If Jobs was the star, Cook was the stage manager. If Jobs was idealistic, Cook was practical. But without Jobs, Cook had no counterweight to his dogged pragmatism. Who would provide the creative sparks?

Ons antwoord zou zijn: het team, met Jonathan Ive vooraan, dat is volgens ons duidelijk gemaakt toen Scott Forstall eruit werd geknikkerd en Ive zelfs de touwtjes in handen kreeg bij het design van iOS 7. Maar het is volgens ons nu niet alleen Ive waarom het draait, het gaat nu om het hele team, want dat is wat Steve echt wilde: een sterk team dat een sterk Apple leidt.

Maar in tegenstelling tot Yukari Iwatani Kane weten wij dit allemaal niet zo zeker en zijn wij er niet zo stellig over, uiteindelijk weten we het pas zeker als het zover is. Maar wij hoeven dan natuurlijk ook geen boek te verkopen.



Update: Charles Arthur van The Guardian heeft een uitgebreide review geschreven van dit boek waar hij in de titel al duidelijk maakt tot welke conclusie hij komt: Haunted Empire review - great title, shame about the contents. De enige reden waarom wij het eerste artikel en het boek nog de moeite vonden om het te vermelden, dat we iets meer te weten komen over Tim Cook, was hij kennelijk ook niet erg enthousiast over:

I read this book hoping to get a clearer picture of Cook. But as with many areas, the books fails to give that. We are treated to some quite routine biography about his upbringing in Alabama, from which we learn nothing useful save that he thinks you get ahead through hard work (I'm guessing at least 10 interviews were spent on that). He’s tough on other executives and on suppliers. Well, yes.

Ik heb Apple vanaf 1999 intensief gevolgd en maakte me ook zorgen over de overdracht. Maar de laatste jaren liet Steve Jobs steeds meer mensen ook het woord doen en dat heeft voor mij geresulteerd in een team dat zijn  visie uitdraagt. En nee, Apple zal nooit meer zijn zoals met Steve Jobs, zo werkt het nou eenmaal. Ik laat dat ook los en vind dat het 'team' het heel goed doet, als je er maar geen onmogelijke dingen van verwacht.

Overigens had ik vroeger de hoop dat Scott Forstall het stokje zou overnemen. Het is me ook nooit goed duidelijk geworden wat er speelde. Maar ik ben maar een toeschouwer op afstand.

"Kortom, mevrouw Kane is vooringenomen"

De definitie van vooringenomenheid: een oordeel klaar hebben al voordat men de feiten onder ogen neemt.

Volgens geeft zij haar mening en trekt zij haar conclusies op basis van, zoals je zelf trouwens aangeeft, veel research naar Tim Cook. Of je het vervolgens eens moet zijn met haar mening/conclusie is uiteraard een tweede.
Is Macfreak hier wellicht een beetje vooringenomen?  

Je zou maar zo'n boek moeten lezen. Zonde van de tijd. Ik word een beetje moe van dit gelul.

Ja, ik sluit mij hierbij aan. Mijn uitgangspunt: het is veel belangrijker dat Mavericks eindelijk eens flawless gaat draaien! dan stap ik misschien eens over vanuit 10.8.

@ Macjoor: als jij kunt aangeven op welke gronden mevrouw Kane tot die conclusie is gekomen en ons ervan overtuigt dat die gronden inderdaad tot die conclusie leiden dan passen wij het nieuwsbericht meteen aan.

Zoals het nu staat zien wij nergens een doorslaggevend argument, en nemen daarom aan dat zij bevooroordeeld is.

Niet erg, want volgens ons is zij daar open in, net zoals wij er open over zijn dat we haar bevooroordeeld vinden.

In mijn bescheiden mening is het antwoord op de vraag of Apple 'het'  wel of niet kwijt is een mening. Niemand kan bewijzen of Apple 'het' nog wel of juist niet meer heeft.
Als zij blijkbaar vind dat Apple niet meer zo innovatief is als toen Steve er nog was, waarom zou zij daar niet gelijk in hebben. Hetzelfde geldt voor een ieder die dit juist wel vind. Ongetwijfeld zijn er ook mensen die vinden dat Apple zelfs nog innovatiever is geworden.
In mijn optiek hebben ze allemaal gelijk en heeft het niets met vooringenomenheid te maken maar puur met perceptie.
Het gaat uiteraard wel op vooringenomenheid lijken als per definitie alles wat een bedrijf doet goed is en een ieder die een andere mening is toe gedaan vooringenomen is.
Maar uiteraard is dat slechts mijn mening...  

@ Macjoor: De titel van het boek zegt volgens ons al genoeg over haar vooringenomenheid (of de wens om er heel erg veel exemplaren te van te verkopen, maar we proberen het niet zo cynisch te zien).

Voor jou is dat kennelijk anders.

@ de Redactie: Prima hoor. Iemand die zich negatief uitlaat over Apple of in dit geval van mening is dat Apple niet meer is, wat het was met Steve Jobs, is vooringenomen.
Mooie conclusie...

Laten we het er maar op houden dat we inderdaad van mening verschillen.

(Bewerkt door Macjoor om 23:24, 6-03-2014)

@ Macjoor:

de Redactie om 16:33, 4-03-2014
@ Macjoor: als jij kunt aangeven op welke gronden mevrouw Kane tot die conclusie is gekomen en ons ervan overtuigt dat die gronden inderdaad tot die conclusie leiden dan passen wij het nieuwsbericht meteen aan.

Zolang je geen antwoord op deze vraag geeft lijkt ons dit een onzinnige discussie (en beschouwen we jouw reacties als trollen en gaan daar dan ook niet verder op in) en zien nog steeds geen grond om het nieuwsbericht aan te passen.

Zou je mij nog een plezier willen doen? Kun je mij aangeven waarop jullie baseren dat mevrouw Kane vooringenomen is?

@ Macjoor: een klassieke trol-reactie: geef geen antwoord op de vraag maar draai de vraag om. Leuk geprobeerd.

@ iedereen: we hebben een update bij het nieuwsbericht gezet met een link naar een gedetailleerde review van het boek van Yukari Iwatani Kane, mocht iemand daar nog interesse in hebben (gezien de reacties zijn dat waarschijnlijk niet zoveel van onze forumleden).

Ik krijg het hier steeds benauwder. Het lijkt erop dat iedereen die iets kritisch zegt over Apple per definitie fout is (vooringenomen, trol, etc). Argumenten doen er kennelijk niet toe.

de Redactie:
als jij kunt aangeven op welke gronden mevrouw Kane tot die conclusie is gekomen en ons ervan overtuigt dat die gronden inderdaad tot die conclusie leiden dan passen wij het nieuwsbericht meteen aan.

Zie de eerste alinea van het bericht:

Yukari Iwatani Kane kennen we al langer als journalist voor The Wall Street Journal die (...) vaak heeft laten zien dat ze korte lijntjes met dat bedrijf heeft.

Het zou natuurlijk kunnen dat de Redactie nòg kortere lijntjes heeft met Apple dan mevrouw Kane. In dat geval kan de beschuldiging van vooringenomenheid terecht zijn; mits zij beargumenteerd is natuurlijk.
Naar die argumenten ben ik dan ook, net als Macjoor, erg benieuwd.


(Bewerkt door x7 om 10:19, 12-03-2014)

(Bewerkt door x7 om 10:21, 12-03-2014)

'Vooringenomen'?
Mevrouw Kane ziet het gewoon niet zo positief in omtrent Cook en Apple. Dat is een mening, haar conclusie zelfs, en daar kan je het mee eens zijn of niet. Beetje flauw om dat 'vooringenomen' te noemen of over 'trol-reacties' te beginnen.
Schrijf dan gewoon dat mevrouw Kane volgens de redactie van MF de plank volledig misslaat of iets dergelijks.

@ Macjoor, x7, en JH: we hebben in het nieuwsbericht een quote staan waar wij de conclusie uit trekken dat wij mevrouw Kane vooringenomen vinden, en dat schrijven we dan ook daar op (dus meteen na die quote). Zoals we in een eerdere reactie al schreven, wij vinden dat zij daar duidelijk in is en wij proberen daar op ons beurt ook duidelijk over te zijn.

Dat lijkt ons geen probleem, en iedereen mag het natuurlijk met ons hierover eens of oneens zijn (de analyse van Charles Arthur lijkt ons ook boekdelen te spreken).

Wat ons stoorde aan de reactie van Macjoor is dat hij eindeloos door blijft gaan zonder dat hij antwoord geeft op onze vraag. Volgens ons is dat één van de kenmerken van trollen en dat hebben wij dan ook opgeschreven.

Wat ons betreft is deze discussie bij deze gesloten (het is niet de bedoeling dat de Redactie als geheel hier aan discussies meedoet, lijkt ons een vreemde situatie). Het staat anderen natuurlijk vrij om door te gaan.

Is dat citaat in de update niet gewoon een mening van die meneer Charles Arthur? Ik denk dat wanneer je van iemand zegt dat die vooringenomen is dat moet blijken uit uitspraken van die persoon zelf. Niet uit meningen van derden.

En by the way. Vooringenomen zijn we hier toch allemaal?

Pardon? Nu word ik (helaas) toch echt boos. Lees alsjeblieft de hele discussie nog eens aandachtig na.
Macjoor vraagt opheldering over de stelling dat mevrouw Kane vooringenomen is. De reactie van de Redactie is vervolgens dat Macjoor maar moet bewijzen dat Kane niet vooringenomen is (wat Macjoor overigens niet eens beweerd heeft).
Nadat vervolgens Macjoor de discussie wil afsluiten ("Laten we het er maar op houden dat we inderdaad van mening verschillen") begint de Redactie zelf door te drammen en verschijnt het woord 'trollen'.

Ik weet niet precies wie/wat de Redactie is; gaat het hier om een persoon, of de hele redactie van MacFreak? In beide gevallen vind het kwalijk dat een moderator op een dergelijke manier discussie voert, en voor mij opnieuw een teken dat MacFreak steeds meer een forum lijkt te worden waar kritiek op het bedrijf Apple ongewenst is.

Ik hoop dat ik ongelijk heb...

De voorman van het altijd gesloten Apple valt even uit zijn rol. Yukari heeft blijkbaar toch een gevoelige snaar geraakt bij Tim.

"We've always had many doubters in our history," he said in the email. "They only make us stronger."

http://recode.net/2014/03/18/tim-cook-slams-new-book-on-apple/

http://www.nu.nl/tech/3729669/tim-cook-noemt-nieuw-boek-apple-onzin.html

http://www.cnbc.com/id/101488949

"For Tim Cook to have such strong feelings about the book, it must have touched a nerve," wrote Kane to Re/code. "Even I was surprised by my conclusions, so I understand the sentiment. I'm happy to speak with him or anyone at Apple in public or private."

Ik vond deze quote grappig:

Kane also goes to great lengths to describe the differences between Jobs and Cook.

That said, venting in an email to a reporter or customer is exactly the kind of thing Jobs did from time to time.

Maar niet erg slim van Cook om te reageren, nu heeft ze precies de aandacht die ze niet verdient (want alle stukken die ik eruit gelezen heb zijn zo waardeloos dat ik de moeite niet ga nemen om het boek zelf te lezen).