Een paar kanttekeningen:
Boeken en CD's zijn niet helemaal te vergelijken - ligt ook een beetje
aan het soort boek (een naslagwerk, proza of iets met mooie plaatjes).
De doorsnee CD lijkt dan meer een soort "verhalenbundel" en een mix
van 10 aaneengeplakte dance/trance-versies is dan pas een verhaal.
Toch kan je deze twee (kunst)uitingen redelijk met elkaar vergelijken
qua zakelijke opzet (auteurs, ontwerpers, uitgeverij, drukker, winkel).
Wat dat betreft lopen deze twee werelden vrijwel parallel aan elkaar.
De mentaliteit blijkt daarentegen een verschil van dag en nacht.
Boeken zijn goed te promoten (doch minder te beleven) via Internet.
Zou jij de "Look Inside" bij Amazon willen missen ?
Een paar goeie hoofdstukken of pagina's kunnen je interesse kweken.
Veel CD-copieerders zullen ook niet alle nummers van de CD copiëren
(dat is dan verzamelwoede of gemakzucht) maar de -naar hun smaak-
goeie nummers eraf plukken. En zoals bij veel marketing-handelwijzen,
geldt ook hier: èn on-line zetten èn met sticker op cover op de plank !
> Geen reden meer om speciaal die cd MET origineel boekje te kopen.
Dan ben je ook geen èchte fan

Dat copietje kan je wel completeren
met (tekst/beeld)materiaal via het web en een redelijk kleurenpintertje.
Maar de ware fan zal het verwerven van "the real thing" blijven nastreven.
Een CD kan daarop inspelen door nòg authentieker materiaal te bieden.
Maar laten we de ideeën over het Internet-gebruik niet verwarren:
1. het gebruik van Internet als promotor van reguliere CD-verkoop;
2. het gebruik van Internet als legale vervanger van audio-verkoop;
3. het gebruik van Internet als middel om audio illegaal te copiëren.
Ik vond het ook frappant dat Janis schreef dat de muziek-industrie
destijds eigenlijk liever geen "listening booths" toestonden. Alsof ze
het "kat in de zak" idee achter de hele verkoop wilde beschermen !
Hoe meer ik hoor en lees over de muziek-industrie, hoe vreselijker
het toonbeeld van typische zakkenvullers zich aan mij opdringt
