[img=right]http://www.macfreak.nl/base/data/news/images/RIAA_Logo.jpg[/img]Vanaf het begin van de digitale revolutie is de RIAA (Recording Industry Association of America) altijd keihard achter iedere vorm van piraterij aangegaan.
Op zich te begrijpen, ware het niet dat je dan zou verwachten dat ze tegelijkertijd ook een visie en een model zouden ontwikkelen voor het online verkopen van muziek, je hoeft tenslotte geen orakel te zijn om in te zien dat daar een groot deel van de toekomst ligt. Maar de RIAA kijkt alleen achteruit, uiteindelijk werd het business-model dat wel werkt voor legale muziek online ontwikkeld door Apple met wat we nu allemaal kennen als de iTunes Store.

In oktober werd Jammie Thomas in hoger beroep veroordeeld tot het betalen van de lieve som van US $ 220.000 betalen, dat komt neer op $ 9.250 per nummer (24 nummers totaal) die in de aanklacht stonden.

De RIAA was duidelijk ingenomen met die veroordeling, maar werd daar misschien iets té overmoedig door. Want nu komt naar buiten dat ze Jeffrey Howell hebben aangeklaagd voor het kopiëren van 2.000 nummers van zijn CD's naar z'n computer. Let wel, legaal gekocht, niet online gezet, alleen gekopieerd naar z'n computer.

Gelukkig is de Nederlandse wetgeving duidelijk dat dit absoluut legaal is, ik weet eerlijk gezegd niet hoe de Belgische wetgeving op dit gebied luidt.
Maar één ding is voor mij in ieder geval duidelijk, als de details inderdaad zijn als bovengenoemd dan kan de RIAA volgens mij zichzelf beter opheffen, een organisatie die zichzelf zo ver van z'n gebruikers vervreemd heeft volgens mij nauwelijks bestaansrecht meer.


Bron: The Washington Post

In Belgie is het ook toegestaan om eigen gekochte cd's te rippen en zo digitaal te gebruiken, men mag ze enkel niet versprijden of in om het even welke zin van het woord distribueren. Met mag zelf van de eigen gekochte cd een kopie maken voor eigen gebruik, bv voor in de wagen, maar weeral versprijden is illegaal.
Maar organisaties als de RIAA denken altijd dat ze boven de wet staan.

Te gek voor woorden. Als je dan naar Sony kijkt, dan heb je natuurlijk helemaal met een gestoord en soort van schizofreen bedrijf te maken.

Aan de ene kant hebben we Sony de platenmaatschappij die het volgende verklaard:

Sony BMG's chief of litigation, Jennifer Pariser, testified that "when an individual makes a copy of a song for himself, I suppose we can say he stole a song."

En aan de andere kant hebben we Sony de walkman verkoper die op zijn Amerikaanse site (via o.a. instructie videos) uitlegt hoe je een gekochte audio cd kan rippen en op je Walkman mp3 speler kan zetten.

Heel merkwaardig.

(Bewerkt door Rutger om 23:55, 3-01-2008)

Ook in de Amerikaanse wetgeving is het echt fysiek verspreiden van
kopieën van een cd een inbreuk op het copyright.
Daar is hier natuurlijk helemaal geen sprake van.
En Sony meet natuurlijk met twee maten omdat met beide geld is te
verdienen. Maar ik begrijp de uitspraak van die Jennifer Pariser echt niet,
want er wordt juridisch niets gestolen.

Vorige week was er nog iemand van "Brain" op de radio die duidelijk maakte dat films en muziek voor eigen gebruik van het www afhalen niet strafbaar is.  
En er zal in Nederland niemand voor de rechter komen die dit doet en daarbij ook aan het uploaden is. Hier is de jacht geopend op mensen die muziek en films doorverkopen of gebruiken voor commerciële doeleinden, wat volgens mij een veel gezonder standpunt is.

Stel ik koop een bakje nog te kloppen slagroom... ik klop het het op en verdeel de slagroom over de toetjes die ik die week ga eten... Ben ik mooi de bok! Aangeklaagt door Friesche Vlag!

ze gaan er vanuit dat als je een cd koopt dat hij niet van jou is.
als dat zo is wil ik dat als mijn schijfje kapot gaat dat de industrie deze vergoed of vernieuwd.
dan wil ik ook meerdere kopieen voor in de auto en om uit te lenen aan mijn vrienden.
Maar omdat dit niet zo is vind ik dat ik het recht heb om met mijn gekochte CD te doen wat ik wil zelfs kapot maken.

Het blijft toch een bijzonder verschijnsel dat mensen moeite hebben om vanuit een "oude" gedachte gang naar nieuwe ontwikkelingen te kijken en hierop aduquaat te reageren. Waarom vasthouden aan oude regeltjes/ normen en waarden etc etc terwijl nieuwe technieken andere zaken mogelijk maken (en dus nieuwe kansen creeeren)?

Zoals het artikel al zegt: de RIAA heeft de boot gemist en had een al lang een nieuw business model moeten opzetten... nu ze te laat zijn gaan ze op deze manier te werk.. gekkenwerk  

- Armand

De RIAA heeft natuurlijk geen nieuw businessmodel omdat het procederen hen veel meer oplevert. Dat is wel een bittere constatering. De RIAA gaat alleen nog maar over geld. En niet meer over de essentie van het auteursrecht: namelijk dat artiesten/kunstenaars/schrijvers een eerlijke vergoeding krijgen voor hun werk. Maar het gaat allang niet meer om de kunstenaars. De auteursrechten zijn big business geworden; een enorme handel van grote maatschappijen. Platenmaatschappijen, uitgeverijen, en noem maar op. Auteursrechten zijn handelswaar geworden.

Best treurig. Voor zowel consumenten als kunstenaars. Ik ben zelf schrijver. En als jij een kopietje maakt van iets dat ik heb geschreven, om het aan je buurman te laten lezen, dan vind ik dat prima. Dat valt voor mij onder normaal gebruik. Het wordt pas anders als je echt op grote schaal kopieën zou gaan maken.

Maar in de auteursrechtenwereld is de nuance helemaal zoek. Ook in Nederland, moet ik zeggen. Dat er een heffing op blanco cd's zit, is bijvoorbeeld ridicuul. Op een breekijzer zit toch ook geen heffing omdat je ermee kunt inbreken? Het is raar dat je moet betalen omdat je iets illegaals zou kunnen doen. Dat geeft toch haast te denken: als je ervoor hebt betaald, dan is het toch niet meer illegaal?
Die heffingen zijn sowieso tweeslachtig. Het zou zo moeten zijn dat je als consument òf heffingen betaald en vrijelijk mag kopiëren en verspreiden (want daar heb je dan voor betaald, dus is het niet meer illegaal), of er is een verbod op kopiëren en verspreiden en dan hoef je er dus ook niet voor te betalen. Maar de huidige situatie zijn twee systemen door elkaar heen. Voor de consument wordt het steeds bizarder: je koopt een cd (kost je geld), je kopieert die nummer naar een cd-r voor in je auto (kost je weer geld), en straks komt er ook een heffing op mp3-spelers, en dan betaal je nòg een keer voor dezelfde muziek. Dan betaal je voor elk nummer drie keer. Nee, ik begrijp wel dat de RIAA geen nieuw businessmodel heeft ontwikkeld. De industrie casht nu meerdere keren per nummer, en het procederen levert hen nog wat leuke bonussen op.

Nu weet ik weer waarom ik nog maar nauwelijks cd's koop... ik heb in twintig jaar tijd een flinke collectie opgebouwd en vind dat ik daarmee de muziekindustrie genoeg gespekt heb.

grtz,
MM

Een kweker kweekt chrysanten en die chrysanten geven zaden.
Een tuincentrum verkoopt de planten en de zaden.
Ik koop een zakje chrysantenzaad, stop ze in de aarde en na wat zorg ontwikkelen zich weer nieuwe plantjes die zaden geven.
Ik geef aan vrienden een stekje, of wat zaadje van mijn chrysanten.

De belangenvereniging van tuincentra denkt hierdoor inkomsten mis te lopen en wil een verbod op het onttrekken van zaden uit gekochte chrysanten (ook voor eigen gebruik).
Sterker nog: ze hebben bij de overheid een extra belasting afgedwongen op aarde die gebruikt KAN worden om chrysanten te kweken, terwijl ik het slechts gebruik om mijn tuin op te hogen.

Als je de vergelijking kweker=artiest, tuincentrum=platenindustrie en belangenvereniging=RIAA op dit verhaal los laat vraag ik mij af....

Is de platenindustrie nu raar bezig, of laten de tuincentra een kans liggen???