Microsoft en Sony willen indruk maken met techniek (BluRay, HD-DVD, gigahertz, megapixels), maar verder zijn het dezelfde shoot 'm up en race spelletjes die al 20 jaar gemaakt worden. Het ziet er wat realistischer uit met meer detail, de achtergrond is gedetailleerd ipv vaag, maar het is niet revolutionair anders.
Neem dan Nintendo. De Wii (what's in a name) doet je springen voor je tv, je staat echt te tennissen. De graphics zijn minder dan van de XBox 360 of de PS3, maar de gameplay is 2 generaties verder dan deze 2 concurrenten.
De DS lite, ook van Nintendo, is een portable spelcomputer. Twee schermen, één daarvan is een touch screen. De spellen zijn ook hier anders, het accent ligt niet op Wolfenstein (was nog voor Doom) of een van de vele opvolgers, maar van spelletjes die je hersenen of je inzicht uitdagen. OK, niet allemaal, maar meer dan bij Sony en Microsoft.
Nintendo koop je niet voor de cijfers, dan ga je voor Sony of MS, maar voor de gameplay. En dat spreekt de meeste mensen waarschijnlijk meer aan dan "just another games console".
Wat dat betreft lijkt Nintendo wel wat op Apple. Door unieke toevoegingen (clickweel, touch screen met bv cover flow) stijgt de iPod boven de gewone MP3 spelers uit. Door een uniek ontwerp en een goed OS (OS X) met perfect op elkaar aansluitende applicaties (iLife) stijgt de (i)Mac boven de gemiddelde Windows kloon uit. Het zit niet in de gigahertzen, maar in de gebruikerservaring.
Dus zo bekeken verbaast het me niet dat Nintendo en Apple het beter doen dan de andere game console en PC bouwers.