[img=right]http://www.macfreak.org/base/data/news/images/patent.jpg[/img]In de serie YASPL (yet another stupid patent lawsuit) heeft Apple's iPhone nu weer een rechtszaak aan de broek gekregen van iemand die beweert in 1990 patent te hebben gekregen op:

"An automatic incoming telephone call number display system for detecting an incoming call and identifying the party associated with the incoming call number. The system includes a directory of telephone numbers and parties associated with those numbers. Circuitry detects the origin telephone number of an incoming telephone call and compares that number with numbers in the directory for identifying the calling party. A display permits the user to view the incoming call number and party associated with that number."

Oftewel: een schermpje op je telefoon waarop je kan zien wie er belt. En dan niet het nummer, maar de bijbehorende naam die uit een adresboekje in de telefoon wordt opgezocht.

Dit patent is in 1990 toegekend en wordt nu uit de kast getrokken om te proberen er wat geld mee te verdienen.

Ik weet eerlijk gezegd niet of er eigenlijk nog telefoons bestaan die dit niet doen, zowel GSM's als huistelefoons en of dit in 1990 ook al niet bestond. in ieder geval lijkt mij dit weer een voorbeeld van het rare patentsysteem in Amerika: Patenteer iets triviaals en haal het uit de kast wanneer het je belieft. Pas in een rechtszaak komt de rechtsgeldigheid van een patent aan de orde en niet, zoals bij ons, al bij de Patentaanvraag.

bron: Appleinsider

Makkelijk zat te omzeilen: stukjes software erbij verzinnen
die wat algoritmes loslaten op het binnenkomende nummer,
want 9 van de 10 keer staan je nummers in ander formaat
of moet de "+31" worden vervangen door een "0" om in je
databeesje te kunnen opzoeken. Cruciaal wint van triviaal !

Van al die rechtszaken moet je je niet al teveel voorstellen. Ik heb voor diverse Amerikaanse bedrijven gewerkt. Rechtszaken beginnen ze met hetzelfde gemak als waarmee wij een discussie beginnen. Het is een soort hobby van ze. Rechtszaken en advocaten leveren dan ook een belangrijke bijdrage aan de economie aldaar. Als ze één maand lang niet procederen maken ze zich zelfs zorgen!
Het heeft natuurlijk ook veel te maken met het toekennen van patenten op de meest eenvoudige zaken. Als je zelfs echt simpele ideeën (die iedereen met een tweecijferig I.Q. op een onbewaakt ogenblik spontaan voelt opkomen) kunt patenteren vraag je om problemen want voor je het weet pas je iets heel eenvoudigs toe waarop een ander patent heeft. Die zegt dan uiteraard niets maar wacht of jij succesvol wordt. Dan is het tijd om toe te slaan. Het is gewoon een vorm van ondernemen. Als iedereen het doet lijdt niemand eronder maar het is geen ondernemersstijl die mij aanspreekt.

edit:typo

(Bewerkt door neoman om 10:56, 28-02-2008)

Het nodigt natuurlijk wel uit tot samenwerkingen !
Als je denkt iets nieuws te verzinnen, zonder dat je
die patentburo's hun archief goed gaat doorpluizen,
ben je natuurlijk ook lekker dom bezig. Die houding
is natuurlijk net zo fout en lui als wat de ander doet
maar dan achteraf.

Sterker nog: ik denk dat Apple die patent-archieven
héél goed doorpluist en eigenlijk op z'n duimpje kent,
maar dat het in hun ogen géén of een ingecalculeerd
risico is om al dan niet 'harde' patenten te schenden.
Soms schat de gebruikende partij in dat de ander zijn
claim niet kan hard maken of ook zelf een risico loopt,
omdat hun patent al teveel op een ander patent lijkt.

Samenwerken is nooit weg! Maar ik ben van mening dat het hele gedoe met patenten herzien zou moeten worden. Alleen als je een innovatief idee hebt waarin duidelijk een serieuze hoeveelheid tijd/geld/moeite is gaan zitten om het te ontwikkelen, kun je het beschermen. De rest is van en voor iedereen.
In de 19e eeuw was je heel wat als je een paperclip had uitgevonden maar ik ben van mening dat je daar in de 21e eeuw niet mee bij een patentenbureau moet komen aanzetten.  
Dat werkt alleen maar remmend op serieuze innnovatie.
Het patent van dit draadje is er duidelijk een uit de serie paperclip, wasknijper, jampot.

En wat is er mis met de paperclip, wasknijper, jampot ?
Het indrukbare "Light" bubbeltje in de Starbucks-deksel
vind je waarschijnlijk ook flauwekul, evenals het "sluit"-
vakje aan de linkerkant van de vensterbalk, de Trash in
je Dock en de nieuwe magnetische adapteraansluiting...

Wat er mis mee is? Nou lees mijn post eens goed.
Uitvindingen zijn geweldig. En de serieuze moeten, voor een bepaalde tijd, zeker beschermd worden. Maar als de intellectuele/financiële/temporele inspanning die er voor nodig is niet veel om het lijf heeft, moet je ervan uitgaan dat wat jij bedenkt ook eenvoudig door een ander bedacht kan worden. Dat jij de eerste was die dat patenteerde, is leuk maar zegt me werkelijk helemaal niets. Het had ieder ander kunnen zijn maar toevallig was het X of Y die het patenteerde. Nu hebben we bijvoorbeeld rechtszaken omdat tig mensen op het idee van een icoontje van een boodschappenwagentje zijn gekomen bij het online winkelen.
Dat vind ik om te gillen. Of nee, bij nader inzien om te  
Als er alleen 'serieuze' patenten worden geregistreerd is het ook veel makkelijker om uit te zoeken of jouw idee uniek zodat je ermee aan de slag kunt.
Nu moeten ondernemers 'trucjes' verzinnen, zoals jezelf voorstelde, om een patent te omzeilen. Terwijl ze het idee achter het patent met het trucje natuurlijk wel gewoon (mis)(ge)bruiken. Ze hebben immers niet het originele idee zelf als eerste vastgelegd.

Het is maar goed dat ondernemers zo aangespoord worden om iets nieuws
(jij noemt het een 'trucje') te verzinnen òf om met de 'uitvinder' te praten.
Daar wordt de wereld innovatiever, slimmer en beter van. Maar gelukkig is
niet àlles te patenteren - allerbelangrijkste vondsten blijven gemeengoed.

Kennelijk weet je niet dat bepaalde maatschappelijk en/of wetenschappelijk
uiterst belangrijke vondsten níet te patenteren zijn. Uitsluitend methoden en
unieke middelen worden gepatenteerd. Zo kan bijv. een middel tegen AIDS
niet gepatenteerd worden, maar een bepaalde productiewijze juist weer wèl.

Zo is het ook geen patent om bestanden weg te gooien, maar het vertonen
van een prullenmand op een beeldscherm is zowaar een oud Apple-patent !
Daarom heeft MS de "Recycle Bin" en moest NeXT een "Black Hole" nemen,
en moest Quark XPress 4.0 voor Windows de Trash in het Pagina-palet door
een icoon met kruisje vervangen (Adobe heeft wèl een licentie op de Trash).
Illustrator had een 5-jarig patent op hendels tussen anker- en richtingpunten
en na 5 jaar hadden alle andere tekenprogramma's ook opeens hendeltjes.
Het tekenen van de curve is echter meetkunde, dus niet te patenteren.

Kortom: de regels voor wat wèl en níet te patenteren is, zijn uiterst subtiel,
en of jij of ik een jampot wèl of niet belangrijk vinden, maakt dus niets uit.
Een partij doet een vondst en kan daardoor een bedrijfsmatig leven leiden.
Dat mogen ze beschermen, gebruiken en in zeker zin laten misbruiken...

Maak alsjeblieft geen aannames over mijn kennis als je niet precies weet wat ik weet en wat ik niet weet. Want daarmee maak je alleen duidelijk dat jij iets niet weet.
Wat ik een trucje noemde werd door jou omschreven als "Makkelijk zat te omzeilen: stukjes software erbij verzinnen"; kwestie van woordkeuze dus.
Wat jij en ik vinden is overigens wel belangrijk. Mensen zoals jij en ik maken nu eenmaal de regels!
Verder geef je met jouw argumenten de indruk niet veel van mijn standpunt te willen of kunnen begrijpen. Daarom nogmaals mijn standpunt in korte begrijpelijke zinnen:
Ik ben niet tegen patenten. Ik vind alleen dat de lat hoger moet liggen. De duur van een patent moet korter zijn. Dat komt innovatie ten goede. Het scheelt veel juridisch gedoe.
Jij vindt dat schijnbaar niet. Prima, dat is je goed recht. Even goede vrienden.

Ik mag indrukken hebben en aannames maken, zo drukte ik 't ook uit.
Ik begrijp je standpunt maar ben het er inderdaad (nog) niet mee eens.
En wat software erbij verzinnen is net zo'n (volgens jou wellicht triviale)
vondst als de initiële vondst – als je dat een "truc" wil noemen, mij best.
Maar 't verschil tussen "vondst", "verzinsel" en "patent" is juist subtiel...

Ik hoopte alleen dat je eens enkele voorbeelden zou kunnen aangeven,
van wat je dan als nèt beneden of nèt boven jouw lat zou beoordelen.
Of vertel eens hoe jij denkt dat andere regels innovatie bevorderen,
terwijl de uitvinder de economische waarde van iets wil beschermen ?

Je hebt gelijk als je zou stellen dat mijn uitlating over regels onjuist is:
"Of jij of ik een jampot wèl of niet belangrijk vinden, maakt niets uit."
Met een wetenschapper als Plasterk in de regering zouden de regels wel
eens een andere draai kunnen krijgen, hoewel je dan erg ver moet gaan
om dit op nationaal, Europees en globaal niveau doorgevoerd te krijgen.
Maar erover nadenken is een begin.

Ik vind dit soort discussie ook interessant, omdat 't de essentie raakt
van wat Apple Inc. eigenlijk 'is': een bolwerk dat patenten combineert
aan strak vormgegeven producten (in hardware, software als diensten).
Neem bijvoorbeeld het winkelwagentje-ikoon: waarom is dit een patent
en waarom geen hooguit auteursrechtelijk te beschermen handelsmerk?
Of de aanleiding voor de draad: het vertonen van namen bij nummers;
met welke aanvulling zou dit voor jou wèl een patent mogen worden ?

Weten wat jij weet, doe ik dus niet. Maar wil je ons meer laten weten ?
We blijven daarbij altijd vriendelijk en vrienden, sowieso !

Dank je voor je reactie. Nou gaan we samen de goede kant op.
OK, even een verduidelijking van mijn kant:
Veel mensen (ik zeg niet dat jij dat ook doet, maar gewoon: veel mensen) hebben op de een of andere manier de indruk opgedaan dat patenten dienen om kennis te beschermen. En eerlijk gezegd neigt het daar ook steeds vaker naar als ik de patentaanvragen van de laatste jaren zie en de juridische conflicten die daarvan het gevolg zijn. Maar de geschiedenis leert ons dat patenten het tegenovergestelde doel hadden. Patenten zijn 'uitgevonden' (leuke woordspeling) om kennis te DELEN. Anders zou bepaalde kennis nooit voor iedereen beschikbaar komen en misschien wel met de uitvinder in het graf verdwijnen. In ruil voor het delen kreeg de patenthouder dan het recht om gedurende een vooraf bepaalde tijd het patent exclusief te mogen gebruiken. Na verloop van tijd (de periode varieert van land tot land en van patent tot patent) verliep dat recht dan en daarmee kwam de kennis en het gebruiksrecht beschikbaar voor iedereen. Kennis delen werd dus ook toen (meestal 19e eeuw) al als een goede zaak gezien. Doordat landen ieder hun eigen wetgeving ontwikkelden inzake patenten is er een sterk regionaal karakter en moet veel via internationale verdragen worden geregeld. Ook fout in mijn ogen, want internet koppelt alles aan alles en maakt van de wereld een dorp. Patenten zouden dan ook niet langer landelijk maar gelijk mondiaal moeten worden geregeld. OK, dat is nu moeilijk haalbaar maar laten we de zaak dan op zijn minst op EU niveau tillen.

Mijn standpunt: Kennis delen is prima. Dat de bedenker gedurende een bepaalde tijd exclusieve rechten heeft in ruil voor het delen, vind ik ook prima. Maar dan moet er wel wat te delen zijn. Waar ligt de grens? Wat is wel en wat is niet te beschermen? Voor mij ligt de grens bij de moeite die de bedenker heeft moeten doen om tot de innovatie te komen. Als ik door een paar seconden te kijken direct inzie wat de 'vernieuwing' is (prullenbak icoon, jampot, klikknopje in een window, boodschappenkarretjeicoon, appelgebakverpakking van McDonald's, punaise et cetera) vind ik dat de 'uitvinding' anno de 21e eeuw niet in aanmerking komt voor exclusief gebruik van de kennis omdat het kennisgehalte nagenoeg nihil is. Ik bedoel, hoe diep moet je nadenken, hoeveel geld moet je investeren, en hoeveel research moet je doen om een boodschappenkarretje te bedenken als icoon? Als de bedenker van iets niet hoeft uit te leggen hoe iets is gedaan (omdat iedereen dat zelf direct met eigen ogen kan zien) is er geen sprake van serieuze kennis die ooit gedeeld hoeft te worden. Het toepassen ervan is dan gelijk aan het delen ervan.
Bedenk je het ontwerp van een Penryn chip dan vind ik dat het overduidelijk is dat hierin veel tijd, geld en moeite is gaan zitten. De bedenker heeft dan alle recht omdat gedurende een bepaalde tijd exclusief te mogen gebruiken. MAAR... zelfs in het geval van een Penryn ben ik van mening dat het ontwerp na verloop van tijd (als  alle kosten eruit zijn en een leuke winst is gemaakt) vrij in het gebruik moet zijn. Anders zouden we monopolies stimuleren.
Natuurlijk is er een groot verschil tussen een punaise en een Penryn. Daarom blijft er een commissie nodig om te bepalen wat wel en niet gepatenteerd kan worden. Er zal altijd wel een grijs gebied overblijven. Maar alles wat iemand met een normaal I.Q. gelijk doorheeft valt wat mij betreft buiten de patentenboot.

Waarom het beter is voor de innovatie als de kennis snel gedeeld wordt?
Weet je hoeveel tijd, geld en moeite er is gaan zitten in de ontwikkeling van de Encyclopaedia Britannica? Ik ook niet, maar ik vermoed dat Wikipedia minder gekost heeft, meer gebruikers kent, inmiddels groter is en in een paar jaar veel meer heeft gedaan aan het verspreiden van kennis dan de Encyclopaedia Britannica gedurende haar hele bestaan. Ik beschik niet over harde cijfers maar durf de uitspraak desondanks aan.
Open source is ook een goed voorbeeld wat er gebeurt als kennis niet krampachtig verborgen wordt gehouden maar juist direct wordt gedeeld. Daar zijn de mooiste dingen ontstaan!  
Wij willen heel graag een kenniseconomie zijn. De consequentie daarvan is dat je dan een stevig niveau van innoveren dient na te streven. Als kennis 'geblokkeerd' wordt door patenten en de rechtszaken die daarvan het gevolg zijn, remt dat de innovatie. Als je in mijn ogen flauwekul zaken als prullenbakken en winkelwagenicoontjes laat patenteren, zorg je er alleen maar voor dat de volgende online shop een iets ander icoontje gaat bedenken en daarmee vervliegt iedere hoop op een standaard. Terwijl iedereen uiteindelijk beter af zou zijn met een standaard. Het patent van dit draadje is een perfect voorbeeld van wat ik bedoel. Dit patent stamt uit 1990 (had dus in mijn visie allang verjaart mogen zijn en zelfs nooit mogen worden toegekend!) en behelst de vreselijk diepe kennis van het koppelen van een naam aan een nummer. Het leidt 18 jaar later mogelijk tot een rechtszaak die alle partijen geld kost. Het doel ervan lijkt te zijn om iemand alsnog wat geld af te troggelen. Als de aanklager in het gelijk zou worden gesteld gaat dat iedere fabrikant van mobieltjes een hoop ellende kosten. Dit moeten we niet willen. Daarom vind ik het goed om daar tegen te ageren. Overigens was de laatste mobile telefoon die ik in gebruik had die niet was voorzien van dit 'feature' een ouderwetse autotelefoon uit 1985!

Als je de duur van een patent verkort komt de kennis eerder beschikbaar en kunnen partijen sneller aan de slag om erop voort te borduren. Farmaceutische middelen vormen een goed voorbeeld. Dure medicijnen zijn zo duur vanwege de patenten (de bedenker heeft een hoge mate van vrijheid in het bepalen van de prijs) en niet omdat de productie van die stof zo kostbaar is. Ook al zijn daar uiteraard uitzonderingen op. Natuurlijk zijn er meestal zeer hoge kosten voor het ontwikkelen/testen geweest. Maar vaak zijn die kosten er al lang uit en is er ook al een flinke winst behaald en loopt het patent gewoon door. Soms wel 20 jaar! Als het patent sneller zou verlopen zouden de kosten voor de gezondheidszorg, en dus de gemeenschap, flink dalen. Bovendien geven de nieuwste ontwikkelingen in supercomputers vorm aan een vakgebied als pharmacogenomie ( Je rekent als het ware het medicijn uit met behulp van software en supercomputers). Daardoor kunnen de ontwikkelkosten van medicijnen dramatisch dalen. Wat nu als pharmacogenomie straks werkelijkheid is? Dan zou de patentwetgeving ervoor zorgen dat de kosten niet dalen?

En zo zijn we gelijk reuzensprongen verder
Mooi betoog, begrijpelijk. Wat nieuwe reacties,
al dreig ik misschien enkele zetten te herhalen...

Ben het met je eens dat patenten op ogenschijnlijk simpele zaken
er wel voor zorgen dat anderen minder goede methoden verzinnen,
wanneer de patenthouder zich star opstelt en geen licentie verleent.
Je zou rechters niet alleen moeten inschakelen om inbreuk-kwesties
te regelen, maar ook om gebruik vooraf af te dwingen i.p.v. nadien
met schikkingen te sussen of met schadevergoeding recht te zetten.
In dat opzicht vind ik je uitleg over de herkomst van patenten nuttig.
Licenties zijn wel al inherent aan patenten en auteursrechten, maar
men zou het gebruik ervan moeten kunnen afdwingen. Is dat iets ?
Alleen zal dan de herrie over de economische waarde ervan gaan.

Of het bedrijven stimuleert om 'vrijer' te kunnen omgaan met die
simpele ontdekkingen, weet ik nog steeds niet. Ik denk nog steeds
dat het averechts uitpakt en dat ondernemingen elkaars "vondsten"
blijven uitmelken of erger: erop gaan wachten. Waarom zou je een
eenvoudiger wiel uitvinden als je 't toch niet te gelde kan maken ?
Ik vrees dat luiheid de drijfveer van veel ondernemingen blijkt...

En hoe belangrijk is een vondst ? Tetrapak bouwde een imperium
op origami met karton en plastic friemeltjes t.b.v. pakken vloeistof.
Zou Tetrapak (nog) bestaan als ze de patenten moesten vrijgeven ?
Tetrapak blijft de beste en als 'men' de logge klotsende en morsende
vouwsels van anderen zó vreselijk vindt dat de concurrent daardoor
veel minder verkoopt, dan doet de economie toch ook haar taak ?

Moet je met overheidsregels gaan bepalen wat de beste methode is
(dan wil ik in Apple-land leven) of wat wel/niet simpel/standaard is ?
Wat is een vondst, wat is wijsheid en wat is een onzinnig uitvloeisel ?
Wil je democratische referenda over de plaatsing van het sluitvak ?
(Ik chargeer graag, zoals je merkt...) Of moeten commissies dat
gaan uitzoeken en bepalen ? (Dan kies ik Jobs for President

Lijkt me dus al met al net zo moeizaam als de situatie nu al zijn.
Weliswaar spelen er dan andere kwesties, maar nèt zo moeizaam.
Rechters blijven 't dan ontzettend druk hebben en er verschijnen
nieuwsberichten op MacFreak over alle idiote raadsvergaderingen
die Plasterk moet bijwonen over een patent betreffende nippeltjes
om een iPhone + Nike kit in je Hollandse klompen te bevestigen.

Idioterie èn wijsheid blijven. Soms grenzen ze zelfs aan elkaar.

PS: de zo trage verspreiding van de inhoud van encyclopedieën
was voornamelijk van auteursrechtelijke en fysieke aard; kennis
verspreiden gaat allicht razendsnel dankzij Internet, maar je mag
die inhoud nog steeds niet letterlijk overnemen in een Wiki of zo.
Maar je pleitte voor de vorm en snelheid waarmee Wiki's groeien,
vermoed ik. Inderdaad mondiaal beschikbaar en vrijelijk invulbaar.
Hoewel dat laatste ook voor wat mensen-eigen uitwassen zorgde...

In het afdwingen van licenties geloof ik niet. De marktwerking lost dat wel op. Zeker als de patentduur verkort wordt, zullen zowel patenthouder als licentienemer de rekenmachine pakken en nagaan wat het het beste is. Daar hoeft geen dwang aan te pas te komen. Plus als het een flauwekul ding is zou er in mijn visie dus geen patent op mogen of kunnen rusten. Niet in NL en nergens niet.

Ik zou het toejuichen als bedrijven de simpele zaken gewoon van elkaar overnemen. Bedank de 'uitvinder' en zeg dat je het zo goed vindt wat hij/zij heeft bedacht dat je wilt meehelpen om het een standaard te maken door het ook te gaan fabriceren. (nogmaals alleen als het om triviale kennis gaat!). Eén soort schroefdraad voor gewone schroefjes, één soort lampfitting, één steker, één type stopcontact, één sluitknopje, één onlineshop icoontje, één soort verpakking voor drinkbare vloeistoffen et cetera. Ik gun Tetrapak alle succes van de wereld maar bedenk wel dat hun succes niet komt door de vreselijke goede innovatie maar door de wetgeving omtrent patenten. Dat is hun goed recht, want zo is de wet nu eenmaal. Maar als we allemaal snel overgegaan zouden zijn op één type verpakking voor drinkbare vloeistoffen zou dat voor velen vele voordelen opgeleverd hebben. En tja, dan zou Tetrapak minder groot geworden zijn. Zou de wereld er beter van zijn geworden. Weet ik niet, is moeilijk te zeggen. Maar over het algemeen ben ik van mening dat delen beter is dan afschermen.

Wist je overigens dat er bedrijven zijn die bepaalde kennis bewust niet patenteren? Dat doen ze omdat er zoveel specialistische kennis nodig is dat een ander het echt niet zomaar na kan maken. Door niet te patenteren, hoeven ze ook niet (op termijn) te delen. Daardoor blijven zowel de kennis als de winstmogelijkheden bij hun organisatie liggen. Soms houden bedrijven dit heel lang vol.
Dat roept de vraag op waarom bedrijven patenteren. Als het werkelijk bijna onmogelijk is om het na te maken verdwijnt de noodzaak om te patenteren (dat houdt immers een toekomstige noodzaak tot delen in). Als het redelijk moeilijk is om na te maken is het waarschijnlijk aantrekkelijk om te patenteren. Je krijgt dan de tijd om je investering terug te verdienen. Hetzij via eigen producties, via licenties, of beide. Maar wat nu als iets heel makkelijk na te maken is? Waarom wil iemand dan patenteren? Gebruik maken van een wettelijke mogelijkheid om binnen te lopen? Niks mis mee als het legaal is. Maar ik denk dat de wereld veranderd is en dat we in een kenniseconomie alles op alles moeten zetten om kennis te ontwikkelen, te delen en te innoveren.

Wat je voorbeeld van het wiel betreft. Ik denk juist dat het ondernemers stimuleert om creatief te blijven. Als ze een beter of goedkoper wiel kunnen maken worden ze daar beter van. Zeker als ze gedurende een bepaalde (korte) tijd geld kunnen verdien met de licenties. Daar zijn het toch ondernemers voor?

Ik wil dus geen extra overheidsregels!! Ik wil dat de lat voor het toekennen van patenten hoger komt te liggen en dat de patentduur gemiddeld genomen verkort wordt. Dat verhoogt innovatie en vermijd juridische rompslomp om niks.

En inderdaad, ik pleitte voor de vorm en snelheid waarmee Wiki's groeien. Ik doelde vooral op de bijdrage die dat concept (van delen dus) levert aan kennisontwikkeling, verspreiding en innovatie. Ik kan niet meer zonder internet en de kennis die ik daar dagelijks opdoe is essentieel voor mijn werk. Ik kan me zelfs steeds moeilijker voorstellen dat mensen zonder internet door het leven kunnen.  

Nou vooruit, nog eentje en dan gaan we aan 't pils - weekend !

"één soort lampfitting, één stekker, één type stopcontact, één sluitknopje..."
Weet je waarom de EU geen eenduidige stekker/stopcontact durft te kiezen ?
Omdat ze anders het land (of de landen) waar die al in gebruik is bevoorrecht.
Dat zou economisch niet eerlijk zijn. Flauw hè ? Dus zouden ze voor alle landen
één nieuw soort stekker/stopcontact moeten verzinnen, dat waarschijnlijk niet
iedereen tevreden stemt en geheid het slechtst denkbare compromis oplevert.

Kopers/gebruikers van producten willen (naar hun zeggen) 't liefst standaarden
maar producenten/aanbieders willen juist onderscheid, anders valt er niet voor
hun producten te kiezen en zou je net zo goed de ander kunnen kiezen/kopen.

Consumenten wìllen ook kiezen. Hoe vaak hoor ik niet "concurrentie is goed",
omdat men wil dat het eigen merk daardoor beter wordt. Terwijl ik dan denk:
"Eigenlijk sneu voor concurrenten, dat men die alleen maar wil zien meedoen
om de eigen partij aan te sporen. Kóóp dan ook eens iets van die ander !"

Terug naar de topic, nou ja, weer iets dichter bij de topic: onzinnige patenten.
Misschien zou het helpen als het patenteren meer geld zou kosten, te relateren
aan de duur en omgekeerd-evenredigheid van de complexiteit van het patent ?
Vraag is dan wel, wie deze criteria gaat afmeten en tarieven voor gaat stellen,
maar misschien weerhoudt dat ondernemers ervan om iedere scheet te willen
vastleggen voor een habbekrats. Het zullen nu bijna institutionele bedragen zijn,
maar wat als er werkelijk voor een patent zijn waarde betaald moet worden ?

Zou zoiets haalbaar zijn of moeten we eerst de hele wereld opblazen om zoiets
nieuws en rigoreus anders ten uitvoer te brengen ? Het eerste wat die moderne
wezens dan zullen uitvinden, is... geld ! Staat daar eigenlijk een patent op ?

Mijn happy hour begint iets later dus ik heb nog net tijd om te reageren  

Het bevoorrechte land zou in mijn oplossing niet bestaan omdat de wildgroei aan stekers en wandcontactdozen niet ontstaan zou zijn. Uiteindelijk zijn we toch op een standaard uitgekomen maar na heel veel moeite en vooral veel tijd.

Dat producenten streven naar onderscheid is goed, heel goed zelfs. Laten ze dus iets heel anders bedenken voor een heel nieuw probleem.  

Consumenten willen inderdaad keus hebben. Saillant detail is dat recent wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat teveel keus juist leidt tot ongelukkige consumenten. (het keuze proces duurt lang, is moeilijk, en er blijft achteraf twijfel of de beste keus is gemaakt.)

Jouw oplossing met patentkosten zie ik liever vervangen worden door de patent'lat' hoger te leggen en de duur korter te maken. Natuurlijk moet daar dan een debat over worden gevoerd en dat is zeker niet eenvoudig. Vooral omdat je dit internationaal moet doen. Maar alles wat de moeite waard is kost nu eenmaal moeite.

fijn weekend.