Die Joe Weisenbaum... ik realiseer me nu pas dat ik al een hele tijd niet meer aan hem gedacht heb.
Er is echt een heleboel méér over hem te vertellen dan dat Eliza-programma (waar ik overigens destijds graag mee speelde).
Het moet geweest zijn in de winter van 1992. Joe Weisenbaum en ik waren allebei uitgenodigd om te spreken op een symposium in Zürich, het ging over het onderzoeken naar spirituele benaderingen van automatisering; daar was ik destijds veel mee bezig.
Dat symposium was al indrukwekkend genoeg, maar in de avonden werden we aan ons lot overgelaten en dan gingen we gedrieën (met nog een vrouwelijke collega die ik uit NL had meegenomen) aan de zwier in Zürich - nou ja, voor zover je dat zwieren kon noemen, ik zie vooral nogal uitgestorven straten voor me, en een leeg bergtrammetje waar we in de nachtelijke uren druk zaten te discussiëren. O ja, en een bezoek aan een enorm klooster in Einsiedeln, net iets voor ons.
Ik herinner me een heerlijke non-conformist met regelmatig rake uitspraken - al kon hij ook in die tijd al wat makkelijk terugvallen op de one-liners waar hij eerder in een van zijn boeken succes mee had gehad, maar dat nam je graag voor lief.
Aangenaam gezelschap was hij zeker, hij onderscheidde zich in de IT-wereld waar ook toen al veel te veel doorgeschoten ego's rondliepen.
Een gewone én een bijzondere man. Van het soort dat ze daarboven graag zien komen.