De computer industrie op z'n kop ... Hmmmmm ... even denken ... Neen, niet bepaald eigenlijk.
Allereerst is het in de kern natuurlijk hartstikke knap om zo verschillende zaken samen te voegen tot een passend geheel en ja, de M1 chip is een mooi werkpaardje. Maar ...
ARM bestaat al sinds de jaren tachtig en het kern-ontwerp zit ook in Apple's ARM processors. Hoewel de processorkern, de verwerking en instructies geoptimaliseerd zijn, zit hier niet direct de snelheidswinst.
Sony integreerde in de Playstation 4 alles op een chip, alwaar de GPU, memory controller, PCIe 3.0 en nog wat zaken op een chip werden gestopt. Lekker snel, goedkoop en efficient.

Als je dit ontwerp (ruim 8 jaar later) vergelijkt met Apple's M1

Zijn er zeker wat overeenkomsten en verschillen. In de PS4 zit geen Neural Engine en de nadruk in de PS4 ligt op grafische verwerking en niet zozeer op een scala aan verwerkingsmogelijkheden.
Als je daar een nieuwere XBOX X naast zet, dan valt zeker op dat deze chip voornamelijk gebouwd is rondom een GPU ...

In dergelijke processorontwerpen is er (bijna) altijd sprake van geintegreerd geheugen.
De PS4 heeft slechts 8 GB aan gedeeld geheugen. Maar dit ontwerp beschikt wel over GDDR5 RAM met een snelheid van 176 GB per second dat verwerkt kan worden. Apple's M1 werkt met 60GB/sec en is dus krap 1/3 langzamer in de verwerking dan een PS4 (qua geheugen management).
Een PS5 werkt inmiddels met 448GB/sec en een XBOX X processor met 560GB/s ...
Als je dit vergelijkt met een Intel Core i7 (met zes kernen)

Dan valt vooral op dat de processor niet over eigen geheugen beschikt anders dan een L1/L2/L3 cache. De geheugenbus (verantwoordelijk voor de verwerking van het geheugen) komt niet verder dan 41.6 GB/sec en dit is zowel voor de verwerking van beelden (GPU) als CPU kerntaken. In nieuwere generaties is dat 45.8 GB/s.
In die zin is het dus veel handiger om geheugen op de processor te hebben OF te beschikken over een supersnelle geheugenbus.
Is Apple's ontwerp dan revolutionair? Ja en nee. Ja, het is de eerste keer dat het wordt toegepast in een CONSUMENTEN PC, anders dan een spelcomputer. Maar NEEN, processor technisch is het niet revolutionair. Het is het samenvoegen van bestaande concepten in een Apple eigen ontwerp.
Het is een begrijpelijke zet van Apple, eentje die zeker de mobiliteit van computers ten goede komt. Maar het maakt de computer nog meer dan het al was: een wegwerp product. Repareerbaarheid van dergelijke ontwerpen is praktisch 0,0. Uitbreidbaarheid eveneens 0,0.
Ik blijf het voorbeeld geven van MacBook Air met 2GB RAM uit 2011 ... Processor technisch deed deze niet onder voor de Intel/Windows equivalenten van die tijd. Bijzonder prettig ontwerp, klein, voor die tijd prima machine.
Alleen, met enkele jaren kon een PC van z'n 2 GB verlost worden en opgewaardeerd worden naar 8GB of zelfs 16GB en de MacBook die bleef op z'n schamele 2GB zitten. Zelfde processor, andere levensduur.
En zo zal het dus ook vergaan met de nieuwere Apple computers. Nu al vind ik dat nieuwere Apple hardware minder lang meegaat dan de oudere generaties. Maar goed, dat is natuurlijk mijn (onbescheiden) mening.
De M1 is een mooie chip, maar zet niet de computer industrie op z'n kop. Wat het wel doet, is de techniek naar de consument te brengen. Een mooie ontwikkeling enerzijds, maar zoals met alles ook met wat (nieuwe) beperkingen.