Tijdens de presentatie van alle nieuwe iPhone 12 modellen kwam de term “Dolby Vision” voorbij, met een demo-video van Oscar-winnaar Emmanuel Lubezki. Maar wat is Dolby Vision nu eigenlijk en wat betekent het voor ons allemaal in de dagelijkse praktijk?

Het antwoord daarop is eigenlijk simpel, Dolby Vision zorgt door de grotere kleurruimte voor betere en diepere kleuren. Daarnaast betekent het ook betere doortekening in de schaduwpartijen, terwijl de echte zwarte partijen juist mooiere diepe tonen laten zien. Met andere woorden, met Dolby Vision zien video’s geschoten met één van iPhone 12 modellen er simpelweg nog een stuk beter uit, terwijl je er zelf niets voor hoeft te doen.



Met een iPhone 12 of 12 mini kan je Dolby Vision in 4K filmen tot maximaal 30 FPS, op de Pro modellen kan dat tot 60 FPS.

Apple vertelde erbij dat de nieuwe iPhone 12 modellen de eerste zijn die in real-time beelden in Dolby Vision kunnen vastleggen. Dat wordt niet alleen mogelijk gemaakt door de rauwe rekenkracht van de A14 Bionic processor, er is een aparte nieuwe image signal processor ingebouwd die van ieder beeld twee opnames maakt, waarvan de histogrammen gecombineerd worden tot de rijkere beelden van Dolby Vision.


Hierboven zie je de demo-video van Oscar-winnaar Emmanuel Lubezki, die dus ook al in de presentatie van Apple voorbij kwam.

Wil je nog meer lezen over Dolby Vision, op deze pagina van Dolby zelf is nog veel meer informatie over dit onderwerp te vinden.



#iPhone

Dolby Vision is een HDR (High Dynamic Range) implementatie.

Er zijn verschillende HDR smaken:

• HDR (basis HDR, wordt door iedereen ondersteund);
• HDR10 (film-afhankelijke HDR, wordt door iedereen ondersteund);
• HDR10+ (scene-afhankelijke HDR, Samsung, Panasonic, 20th Century Fox);
• Dolby Vision (scene-afhankelijke HDR, Dolby Labs, BD, Apple, Disney);
• HLG (SDR compatibel, wordt door iedereen ondersteund, tv uitzendingen).

De algemene truc bij HDR is dat er niet 8 maar 10 of meer bits per primaire kleur per per pixel wordt gebruikt. Zo heb je niet 256*256*256 = 16 miljoen kleuren en kleurschakeringen, maar, bij 10 bits, 1024*1024*1024 = 1 miljard kleuren.

"Gewoon" HDR heeft gewoon meer kleuren, HLG is er voor de compatibiliteit met oude tv's.

De andere HDR formaten kunnen de onder- en bovengrenzen zetten, HDR10+ en Dolby Vision zelfs per scene.

Elke HDR implementatie is een verbetering ten opzichte van SDR (Standard Dynamic Range). Je ziet meer detail in hele lichte en hele donkere scenes, en blokvorming bij egale vlakken is minder.

Helaas zijn er twee bijna gelijke standaarden HDR10+ en Dolby Vision. Dat dat anno 2020 nog een issue is, hebben we niks geleerd van VHS en V2000, DD en DTS, en ...?

Wat mij totaal ontgaat in de marketing en innovatie van mobiele telefoons is de enorme nadruk die er ligt op de camera. Die is wat mij betreft al goed genoeg sinds een modelletje of wat. Ben ik de enige? hebben andere gebruikers nu werkelijk zoiets van 'fijn, een 'betere' camera'?

Vroeger nam ik m'n spiegelreflex overal mee naar toe. Tegenwoordig niet meer, mijn telefoon volstaat voor de spontane snapshots. Ik ben blij met een betere camera in de iPhone.

Maar overdrijf het niet. De camera's hebben wat sprongen gemaakt, maar vaak is het evolutie, de nieuwe telefoons hebben een camera die iets beter is dan die van de vorige.

Waar de laatste iteratie verbeteringen laat zien is bij weinig licht en portretten. En nu, bij filmen, de ondersteuning van HDR formaten waaronder Dolby Vision. En dat boeit mij minder dan de fotografische kwaliteiten.