In de afgelopen tijd was er zowel in de VS als in het Verenigd Koninkrijk vaak de roep te horen om versleuteling af te schaffen en achterdeurtjes in software in te bouwen. Dat laatste is iets waar Apple mordicus tegen is, want de 'sleutel' van zo'n achterdeurtje lekt op een gegeven moment altijd uit en maakt software sowieso zwakker.

Terwijl Apple, en andere tech-bedrijven, juist constant bezig zijn om de software zo veilig mogelijk te maken. Want kwaadwillende hackers zijn constant op zoek, en vinden ook vaak, achterdeurtjes die er eigenlijk helemaal niet zouden moeten zijn, door plekken waar de code niet zo sterk is als die zou moeten zijn.



Apple vindt nu in de EU een partner die er kennelijk hetzelfde over denkt, dat is in ieder geval zo bij het Committee voor Civil Liberties, Justice, and Home Affairs. Dat heeft nu een voorstel (Pdf, 942 KB) naar buiten gebracht waarin we kunnen lezen dat daar ook de mening bestaat dat de bescherming van privacy erg belangrijk is.

Confidentiality of electronic communications ensures that information exchanged between parties and the external elements of such communication, including when the information has been sent, from where, to whom, is not to be revealed to anyone other than to the parties involved in a communication.

The principle of confidentiality should apply to current and future means of communication, including calls, internet access, instant messaging applications, e-mail, internet phone calls and messaging provided through social media.

Het lijkt sowieso de moeite voor de voorstanders van achterdeurtjes om achter hun oren te krabben. Want nu is al te zien dat bedrijven voor sommige vormen van communicatie weer teruggrijpen op analoge opties, zoals het schrijven van brieven. Dat komt de snelheid natuurlijk niet ten goede, en zal dus waarschijnlijk ook ten koste gaan van de efficiëntie.

Verder worden door de voorstanders van de achterdeurtjes vaak de strijd tegen tegen terrorisme gebruikt als argument, maar tot nu toe zien we opvallend vaak dat mensen die dat soort daden plegen al in het vizier van de opsporingsdiensten waren. Maar dat het vaak de verkeerde beslissingen bij die diensten zijn, mogelijk door een tekort aan menskracht, waardoor ze toch hun gang kunnen gaan.