Voor de processors en software in computers gelden andere voorwaarden dan voor die in auto’s, daar is eigenlijk geen ruimte voor wat voor fouten dan ook. In vliegtuigen liggen die standaarden nog hoger, en de allerhoogste criteria vind je in de ruimtevaart.

Het is dan ook verrassend om daar een processor tegen te komen (betaallink) die op de Mac al meer dan twintig jaar niet gebruikt is: de G3 PowerPC chip die eind jaren negentig in veel vrolijk gekleurde iMacs te vinden was en het enorme succes van Apple na de terugkomst van Steve Jobs inluidde. De single-core 32-bits 233 MHz G3 was voor zijn tijd een erg geavanceerde chip, met maar liefst 6 miljoen transistors (huidige processors hebben er ongeveer 16 miljard).



De processor in de Perseverance is trouwens niet exact dezelfde processor, deze heeft 10,4 miljoen transistors en is aangepast zodat die temperaturen tussen -55 en 125 graden Celsius aankan. Dat laatste is ook te zien aan de prijs, die ruim 200.000 dollar bedraagt.

De Bondi Blue iMac kwam in mei 1998 uit, en Apple bleef nog een tijd PowerPC processors gebruiken. Daar kwam in 2005 een eind aan toen de overstap naar de processors van Intel gemaakt werd, vooral omdat de PowerPC chips teveel warmte ontwikkelden om ze goed in laptops te kunnen gebruiken.





 #iMac

Dat is op zich helemaal niet zo verwonderlijk. Niet snelheid maar betrouwbaar onder extreme omstandigheden is belangrijk.

De reden dat Apple in 2005 / 2006 overstapte op Intel, was dat IBM niet voornemens was om een energiezuinige versie van de PPC G5 chip te bakken, waardoor de PowerBooks nog met een G4 werkten, terwijl er al een G5 in de iMac zat.

Eigenlijk lag het verhaal van de overstap van PowerPC naar Intel nog wat gecompliceerder.

In de ruimtevaart worden wel vaker 'heel erg oude' technieken toegepast. Eenvoudig omdat projecten daar doorgaans erg veel tijd vergen en men niet halverwege wil overstappen op nieuwere technieken – omdat dat afbreuk zou kunnen doen aan de betrouwbaarheid van het gebruike 'ecosysteem'.

Een jaar of twee geleden was ik bij een speciale rondleiding bij Estec. Daar werd verteld dat ze op zoek waren naar goede techneuten met kennis van MS DOS en andere technieken uit die steentijd.  Onder meer om de data te verwerken die ze nog binnenkrijgen van apparaten die gestaag het zonnestelssel uitvliegen en reeds 20 of 30 jaar geleden werden ontworpen.

Trouwens, wij mensen doen het ook nog steeds met de bedradingen die al vele duizenden jaren geleden werden ontworpen. 

Zonder betaallink:

https://mars.nasa.gov/mars2020/spacecraft/rover/brains/

Processor

- Radiation-hardened central processor with PowerPC 750 Architecture: a BAE RAD 750

https://en.wikipedia.org/wiki/RAD750

- Operates at up to 200 megahertz speed, 10 times the speed in Mars rovers Spirit and Opportunity's computers

Meer nog dan de temperatuur-range is denk ik voor deze toepassing vooral de "radiation-hardening" een erg belangrijke feature.

Voor iedereen die zich wel eens afgevraagd heeft waarom veel elektronica volgens de datasheet slechts tot 2 of 3000 meter hoogte werkt: Dat is ivm cosmische straling die rare dingen met elektronica kan doen. Als je daar op 2-3000 meter al last van hebt, dan is dat in de ruimte heel veel erger...

En op Mars helemaal, want die heeft geen beschermend magnetisch veld dus je wordt daar flink geroosterd.

OT: Ik heb recent een fantastische presentatie over de Apollo 11 landingscomputer gezien. Eindelijk begrijp ik hoe dat ding werkte en hoe het zat met die 1202 foutmelding:



Je zou denken ‘saaie droge materie’ maar niks van dit alles. Een smakelijk verteller.

Wow, gewéldig verhaal! 

Ja goed he!
Ik kijk heel veel presentaties op Youtube. World Science Festival, SETI, geschiedenis, van alles.
En dit is zeker de beste die ik ooit heb gezien. Zonder twijfel.