Eén van de verrassende dingen tijdens de presentatie van de WWDC was Genomji, hiermee hoef je alleen maar te beschrijven hoe je wil dat een emoji eruit ziet, waarna deze automatisch voor je gegenereerd wordt. Hiernaast zie je het resultaat van “Labrador met zonnebril”.

Maar hoe werk dit nu precies? Het leek aannemelijk dat Apple ‘gewoon’ plaatjes genereert, maar het blijkt vernuftiger in elkaar te zitten.


Emoji zijn geen afbeeldingen, maar pictogrammen die zijn gecodeerd volgens de Unicode-standaard en die daardoor ook door elk platform kunnen worden weergegeven. Maar normaal gesproken worden Emoji pas toegevoegd als ze door het Unicode Consortium zijn goedgekeurd, dus hoe werken Apple’s Genmoji dan?

In de video hierboven kan je zien dat Apple een NSAdaptiveImageGlyph API heeft ontworpen. Deze werkt niet alleen voor de nieuwe Genmoji, maar ook voor andere afbeeldingen, zoals stickers en Memoji, en deze API zorgt ervoor dat ze zich gedragen als emoji.

Daarbij wordt een standaard afbeeldingsformaat gebruikt (altijd in een vierkante beeldverhouding) met ondersteuning voor meerdere resoluties, aangevuld met metadata. Deze opzet betekent dat Genmoji en andere inhoud die gebruik maakt van NSAdaptiveImageGlyph kan worden gebruikt in combinatie met tekst, ook als daarin vormgeving is gebruikt, zoals we met de huidige emoji al gewend zijn.

Genmoji kunnen dan ook alleen worden gebruikt in combinatie, en ook gekopieerd, geplakt en verzonden als stickers. Ze kunnen inline met tekst worden gebruikt en respecteren bijvoorbeeld ook keurig dingen als regelhoogte en tekstopmaak. Met andere woorden, overal waar rijke tekst wordt ondersteund, kunnen Genmoji worden gebruikt.

Maar Genmoji zijn niet dus niet op Unicode gebaseerd, en zijn daardoor waarschijnlijk niet geschikt om te gebruiken bij bijvoorbeeld telefoonnummers en e-mailadressen, en zullen niet zo breed worden ondersteund als emoji. Gebruik je bijvoorbeeld een oudere versie van iOS, iPadOS of macOS of apps die geen rijke tekst ondersteunen, dan zal je Genmoji niet kunnen zien, maar alleen een aanduiding met de tekstbeschrijving ervan.