Daar is-ie weer...
Koffie heeft zo’n vreemd effect op mij. 😎 ☕
Ik weet het: het ligt aan mij.
Of nou ja — aan ons allemaal.
We zitten midden in wat je gerust een collectieve verstandsverbijstering mag noemen. Een technologische midlifecrisis met AI-wallen, een abonnement op dopamine en een designafdeling die onder invloed is van paddo’s.
Klinkt overdreven? Kijk naar de cijfers. De PISA-index schreeuwt het al jaren uit: onderwijs als politieke speelbal, afnemende prestaties, stijgende ongelijkheid. En alsof dat nog niet genoeg is, daalt ook nog eens het IQ. Ja, ook dat meten we. Niet op TikTok-likes, maar echt: met onderzoek en zo.
Dus ja, ik zie het bij gebruikers, ontwikkelaars, managers, politici... Bij sommigen is het leeftijd. Bij anderen: een chronisch gebrek aan ooit aanwezige intelligentie.
De televisie is het perfecte voorbeeld.
Er was een tijd dat producten af waren. Een televisie begon als zwart-wit meubel. Daarna: kleur. Toen stereo. Breedbeeld. Teletekst (voor wie zich dat nog herinnert). Uiteindelijk: plat scherm. PAL, NTSC, DVB-C, DVB-T. Al die afkortingen waar ooit de vroege nerds van gingen blozen.
En toen? Apple TV. Google TV. Roku. Amazon Fire Stick. De televisie kreeg een computer ingebouwd. Zoals een fiets ineens met elektromotor wordt geleverd, of een koelkast met Instagram. In bepaalde gevallen een upgrade, in andere een gevalletje "Jekyll and Hyde".
Maar het bleef televisie.
En datzelfde zie je bij telefoons.
De smartphone is volwassen. Of uitgeblust.
Je leest er je krant op. Mailt. Scrollt doelloos. Chat wat. Scrolt nog meer. Noemt dat "ontspanning". Sommigen besteden 90% van hun telefoontijd aan social media. De overige 10% is batterijbesparing.
Intussen proberen techbedrijven (ja, ook Apple) als verveelde kleuters met te veel Lego telkens iets nieuws te bouwen. Niet omdat het nodig is, maar omdat het kan. En omdat "nieuw" nog steeds klinkt als "beter", zolang je maar vaak genoeg updates pusht.
En dan de ontwikkelaars, designers en marketeers. Vastbesloten om je elke maand opnieuw te verrassen met ongevraagde veranderingen.
Icoontje links, icoontje rechts. De app die je net onder de knie had? Weg. Paint 3D? Exit. Je werkmodus gevonden? Pech. Samsung Dex? Gefeliciteerd, je interface is nu een dadaïstisch kunstwerk.
"Verandering is goed", zeggen ze dan. Maar verandering zonder keuze is eigenlijk gewoon sabotage van jouw en mijn persoonlijke sfeer, met een sausje van marketing. Natuurlijk, ik had hier kunnen kiezen voor een ana(a)logie met meer diepgang en kleurrijke beschrijving, maar laten we het proper houden.
En dan hebben we de Cloud nog.
Cloud-oplossingen zijn als een hyperactieve peuter op Red Bull: elke paar dagen anders. Nieuwe interface, nieuw dashboard, nieuwe bugs, nieuwe oplossingen: maar altijd met een glimlach gepresenteerd als "verbetering".
Vroeger was er verschil tussen industrieel ontwerp en IT. Industrieel ontwerp werkte. Een kerncentrale ontplofte niet omdat iemand het menu had verplaatst. Bij IT? Daar is het alsof de designafdeling de controlekamer van een kerncentrale mag restylen "voor de gebruikerservaring".
Apple, ooit rots in de branding...
...is nu vooral branding.
Apple stond voor kwaliteit. Voor consistentie. Voor design dat zowel functioneel als esthetisch klopte. Maar tegenwoordig? Bugs. Glitches. Rare UI-keuzes. Een interface die aanvoelt als Windows Vista met een snufje Linux-"kijk-mij-eens"-effectjes.
Wat blijft er dan nog over van "Apple"? Wanneer het design niet werkt, de software vol eigenaardigheden zit, en je iPad zich gedraagt als een puber met bindingsangst?
En waar gaat dit heen?
Focus verschuift. Niet naar betere software, maar naar gadgets: ringen, horloges, brillen, AI-assistenten die je naam vergeten en ondertussen je agenda verzieken: of per ongeluk het koosnaampje van je geheime affaire verwarren met die van je vrouw. Inclusief afbeeldingen die weinig te maken hebben met de Nederlandse Eurovisie-inzending "Ding-a-Dong", maar er qua beschrijving verdacht veel op lijken. "Sorry, foutje. Volgende software-update beter."
"Siri: Wil je dat ik een scheidingsadvocaat voor je opzoek?"
De "computer" verdwijnt langzaam. We krijgen apparaten met simpele interfaces en overdreven intelligentie. En wij? Wij fluisteren terug. Braaf. Gehoorzaam. In vol ornaat tegen onze "ijzeren meesteres".
En als er weer een remake komt van wat ooit eens goed was, welke eigenlijk geen hout snijdt, neigen we toch te zwichten onder collectieve druk om als ware we in Noord Korea de grote leider roemen om zijn matige optreden. Immers, digitale standrechtelijke executie kan ook pijn doen.
Tot slot:
Het voelt allemaal als een slechte remake. Een reboot van technologie, zonder verhaallijn. Meer toeters, minder kwaliteit. Meer AI, minder IQ. Meer verandering, minder richting.
Misschien is het tijd dat technologie weer gewoon... werkt. En dat innovatie niet langer een synoniem is voor "je hele workflow slopen met een glimlach" of een "groengewassen" stronthoop aan onzin verkopen.
Of, in modern jargon:
"Don’t fix what isn’t broken."
En laat Samsung Dex, Microsoft Paint 3D, iOS en macOS met rust. Laat het saai zijn, maar bovenal functioneel, stabiel en "mijn thuis" zijn.
Een gefrustreerde computergebruiker.
Is getekend,
Doctor Apple
Gast
