Ik was nét bezig hetzelfde te schrijven, Nnsa - je was mij net voor. De gedachte dat je hier 'controle' over kunt hebben vanaf de buitenzijde is onwaar. Je krijgt hooguit die suggestie. Aan de achterzijde worden er minimaal bedrijfsbreed zo veel mogelijk data entry points met elkaar in verband gebracht. Zie beschrijving.

[ Ger ]

Maar uiteindelijk zijn het de gebruikers zelf die hierom vragen. Want men wil GRATIS, en dus krijgt men GRATIS. Maar niets voor niets natuurlijk. Dus wordt je dan in plaats van iets materieels iets immaterieels afgenomen.

Als een substantieel aantal mensen bereid zou zijn een bepaald, niet al te miezerig bedrag per jaar te betalen voor een dienst à la Instagram, Facebook etc. die privacy garandeerde, dan zou zo'n dienst wel bestaan. Maar bij mijn weten is niemand nog in dat gat gesprongen. Kennelijk bestaat er dus weinig fiducie in de overlevingskansen van zo'n onderneming.

Men springt niet in dat gat omdat dit gat niet bestaat, Timotheus. Heeft niks met de perceptie rond overlevingskansen te maken. De digitaal-economische modellen rond het delen van nieuws gerelateerde informatie werken nu eenmaal anders dan met louter betaalde abonnementsconstructies. Die zijn nog voornamelijk gebaseerd op (bescherming van) papieren media constructies. Maar zelfs in die hoek ziet men inmiddels in dat die modellen aan het eind van hun houdbaarheid zijn gekomen.

[ Ger ]

Dus kort samengevat, als antwoord op de vraag in de titel: nee

Wat nu dan?
Alle hoop maar laten varen?
Wachten oo nieuwe wetgeving?
Of zoals Gert zegt: de ads negeren?
Ik weet wel dat ik door ga met wat ik doe.
Zoveel mogelijk mijn gegevens afschermen, geen bewust en gericht gebruik maken van Meta en aanverwante bedrijven en als ik het doe is het zoveel mogelijk zonder inloggen en met zoveel mogelijk voorzorgen.