Speel je dan al zó goed dat de kwaliteit van de hoofdtelefoon belangrijk is....? 

(Succes 🎸👍🏻!)

Zekers! Heb je mijn jamsessie met Paul Davids op YT nog niet gezien? 😜

Het klinkt ook prima hoor. Ik gebruik dat soort dingen ook en met veel gemak/plezier, maar als je vraagt wat geeft nu gewoon echt goed geluid? Ouderwetse speakers met een goede versterker.

En dat is dan geen klasse D versterker.
De versterkerklassen uitgelegd.

De D staat niet voor digitaal, maar voor het versterkingsproces. Het is schakelend, discreet. Dat is heel efficiënt, zuinig, maar het levert hoogfrequent verstoring in het signaal op. Dat moet met trucs weer ongedaan (onhoorbaar) worden gemaakt.

Overigens heb je bij klasse D versterkers ook kwalitatief zeer goede versterkers, dus als je geen audiofiel bent, dan zijn dat prima apparaten. De trucs voor het maskeren van de hoogfrequent verstoringen zijn zeer goed bij een goede versterker. Met andere woorden: je hoort het niet.

Zekers! Heb je mijn jamsessie met Paul Davids op YT nog niet gezien? 😜

Ah, ja ok: dan snap ik het .

Overigens heb je bij klasse D versterkers ook kwalitatief zeer goede versterkers, dus als je geen audiofiel bent ...

Alsof een klasse D geen audiofiel geluid kan geven . Al kun je eeuwig twisten over definities natuurlijk.. Ik heb zelf een versterker gebouwd met Purify Eigentakt modules voor minder dan de goedkoopste 15'' MacBook Air. Die gebruikt NAD onder andere in versterkers die bijna 3x zoveel kosten . Klinkt voor mij audiofiel genoeg! Speakers zijn vanaf dat niveau veel bepalender.

Zie ook hier:

De AS-serie van IcePower, Nirai van Hypex en Purifi Eigentakt-modules zijn voorbeelden van extreem hoogwaardige klasse D-versterkers. Het beste van alles is dat ze allemaal beschikbaar zijn voor aankoop door audiofielen met een beperkt budget.

Ik heb een versterker op basis van Purifi. Hij is geweldig. Zo veel vermogen en zo schoon. Ik kan me niet voorstellen dat ik terugga naar klasse A of AB, laat staan buizen.

Ik heb ook een HD540 en die klinkt inderdaad héél erg goed.
Enkele jaren geleden heb ik hem voorzien van nieuwe oorkussens en hij doet het weer prima.
Enige nadeel is de aanraak-gevoeligheid (geritsel in de koptelefoon bij aanraakgeluid van het snoer) van het standaard niet-te-verwoesten aansluitsnoer met staalkabels erin.

Alsof een klasse D geen audiofiel geluid kan geven . Al kun je eeuwig twisten over definities natuurlijk.. Ik heb zelf een versterker gebouwd met Purify Eigentakt modules voor minder dan de goedkoopste 15'' MacBook Air. Die gebruikt NAD onder andere in versterkers die bijna 3x zoveel kosten . Klinkt voor mij audiofiel genoeg! Speakers zijn vanaf dat niveau veel bepalender.

O, ik ben geen audiofiel. Zilveren kabels gesmeed door elfen bij het licht van de volle maan zijn aan mij niet besteed.

Class D is "minder puur", maar dat is digitale muziek per definitie ook, en high end high definition audio (SACD, DTS-HD, ...) is volgens mij beter dan wat je analoog kunt vastleggen.

Dus doe mij maar een goede class D versterker! Wordt ook minder warm. Maar, inderdaad, wel met goede speakers.

Hoofdtelefoons vroeger en nu, speakers vroeger en nu, versterkers vroeger en nu, ...

Ik had vroeger bedrade hoofdtelefoons (een over-ear thuis, aangesloten op de versterker, en een lichte on-ear voor de walkman). En bij de iPod bedrade oortjes...

Vroeger had ik grote, full range, speakers. Nu een set van 5 compacte full range, beginnend vanaf 100 Hz, en een zeer krachtige subwoofer. Dit klinkt niet slechter dan mijn oude grote speaker stereo setup.

Ik heb ook nog een "klassieke" klasse AB receiver (wel met HDMI, maar al wel denk ik 10 jaar oud).

Ik heb me altijd verzet tegen Bose setjes, Sonos speakers en soundbars, maar wie weet wat ik ga doen als de receiver kapot gaat. Er komt in ieder geval geen nieuwe AB receiver terug (de tuner wordt al niet meer gebruikt, het radiosignaal is van de kabel af), of het moet een koopje zijn. Wellicht komt er toch "iets moderners", ik ben benieuwd wat er is als ik het nodig heb. Een setje HomePods die "surround" kunnen doen? Wie weet...

Maar terug naar de hoofdtelefoons: het is nu allemaal BT, behalve de oortjes voor Teams op m'n werk, dat is USB-C.

Maar terug naar de hoofdtelefoons: het is nu allemaal BT …

Niet lossless dus, helaas. Dit wel:

Enige nadeel is de aanraak-gevoeligheid (geritsel in de koptelefoon bij aanraakgeluid van het snoer)

Het snoer kun je ook vervangen, misschien is het defect?

Nee, dat heeft hij sinds dag één.
Destijds werd bij shows gepocht met de onverwoestbaarheid van die staalkabel-aansluitsnoeren: ze tilden er mensen mee van de grond.
Maar bedankt voor de tip, misschien doe ik het tóch!

Hebben veel meer koptelefoons last van. Ik heb nu een headset om video’s mee in te spreken en die ritselt ook enorm.

Ik gebruik al heel erg lang een Koss hoofdtelefoon.

https://koss.com/collections/all-headphones

Ik gebruik al jaren dagelijks Shure SE535 in-ears. Gewoon met een kabeltje. Die bevallen mij in principe prima, al ben ik mij er van bewust dat die primair zijn ontworpen voor gebruik op het podium en niet voor hifi.
Ik werk bij Amac op kantoor en collega's kijken regelmatig met gefronste wenkbrauwen mijn kant uit. Zo van: 'waarom gebruik jij nog van die oude troep in plaats van Airpods?'
Gewoon, dáárom niet....

Vorige week was ik in één van onze winkels en toen bedacht ik de Airpods Max maar eens te proberen. Voor E580,= moest dat toch goed zijn en misschien was het wel tijd voor een upgrade.
Maar niet dus. Wat een vreselijk geprocessed geluid komt daar uit! Het klinkt alsof ALLES meer moet zijn. Dus méér laag, méér mid en méér hoog. Alles is compleet plat gecompressed, echt doodvermoeiend om naar te luisteren. En als je het herkent, dan hoor je onmiddellijk digitale processing artifacts. Of zeg maar gerust: artifarts.

Het klinkt net zo bagger als de homepods e.d. Wie denkt dat die (en andere vergelijkbare speakers) goed klinken, zou echt eens naar fatsoenlijke analoge audioapparatuur en speakers (of hoofdtelefoon) moeten luisteren. En dan bedoel ik dus geen Crosley en vergelijkbare troep, maar gewoon middenklasse spullen uit 'the olden days'. En wat draaien (dus niet streamen!) we dan? Een originele LP uit de jaren '60 t/m '90 of een CD uit de jaren '80/'90. Welk genre je ook kiest, neem in ieder geval iets uit het tijdperk van vóór de ellende die 'remastering' of 'heruitgave' heet.
Doe het gewoon eens, je weet niet wat je meemaakt.

Ik blijf in ieder geval voorlopig gewoon mijn SE535 in-ears gebruiken.

Een originele LP uit de jaren '60 t/m '90 of een CD uit de jaren '80/'90. Welk genre je ook kiest, neem in ieder geval iets uit het tijdperk van vóór de ellende die 'remastering' of 'heruitgave' heet. Doe het gewoon eens, je weet niet wat je meemaakt.

Hear, hear! (letterlijk )

Wel vervelend dat alle muziek na de jaren 90 dan niet meer beluisterd mag worden. Gelukkig valt het allemaal wel mee. Ook na 2000 zijn er nog heel veel fantastische opnames te beluisteren.

Ligt een beetje aan het genre denk ik? Klassiek, jazz, etc is meestal prima maar in het rock/pop segment is het vaak om te huilen qua dynamiek en compressie. Is mijn ervaring althans.. Maar ik ben niet de enige, zie de eerdere link over de 'loudness war':

By the early 2000s, the loudness war had become fairly widespread, especially with some remastered re-releases and greatest hits collections of older music. In 2008, loud mastering practices received mainstream media attention with the release of Metallica's Death Magnetic album. The CD version of the album has a high average loudness that pushes peaks beyond the point of digital clipping, causing distortion. This was reported by customers and music industry professionals, and covered in multiple international publications, including Rolling Stone,[14] The Wall Street Journal,[15] BBC Radio,[16] Wired,[17] and The Guardian.[18] Ted Jensen, a mastering engineer involved in the Death Magnetic recordings, criticized the approach employed during the production process.

Ligt het ook niet aan de subjectieve beleving van de luisteraar ?

De subjectieve beleving van de kwaliteit van muziek door een audio keten wordt bepaald door een complex samenspel van technische, psychologische en emotionele factoren. Hieronder volgt een uiteenzetting van de belangrijkste aspecten.

Technische Kwaliteit en Subjectieve Beleving

Een audio keten bestaat uit verschillende schakels: de opname, verwerking, opslag en uiteindelijke weergave van muziek. Technisch gezien zijn parameters als bitdiepte, sample rate, signaal-ruisverhouding en het ontbreken van vervorming belangrijk voor een objectief goede geluidskwaliteit. Echter, hoe deze kwaliteit wordt ervaren, is voor een groot deel subjectief.

Subjectieve Factoren

• Emotie en Persoonlijke Associaties:
Muziekbeleving is sterk emotioneel geladen. Wat voor de ene luisteraar als prachtig wordt ervaren, kan voor een ander als oninteressant of zelfs storend klinken. Emotie speelt een grote rol in hoe muziek wordt beleefd en kan objectieve metingen soms overstijgen.

• Psychoakoestische Parameters:
De manier waarop geluid wordt waargenomen (bijvoorbeeld als scherp, ruw, tonaal of fluctuerend) beïnvloedt de beleving sterk. Deze parameters zijn niet alleen afhankelijk van het geluid zelf, maar ook van de gevoeligheid van de oren en de context waarin het geluid wordt gehoord.

• Luistertype:
Mensen verschillen in hoe ze naar geluid luisteren. Sommigen richten zich op de grondtoon, anderen op de harmonischen. Dit luistertype wordt beïnvloed door muzikale training, genetische aanleg en omgevingsfactoren.

Context en Beleving

De context waarin muziek wordt afgespeeld is van grote invloed op de beleving. Bijvoorbeeld: een live concert creëert een andere sfeer en emotionele respons dan het luisteren naar dezelfde muziek thuis op een audioset. Ook de geluidskwaliteit van de apparatuur en de akoestiek van de ruimte spelen hierbij een rol.

Samenvatting

De kwaliteit van de muziekbeleving door een audio keten is dus niet alleen afhankelijk van technische specificaties, maar vooral van hoe het geluid wordt ervaren – en waar het geluid wordt ervaren door de luisteraar. Emotie, persoonlijke voorkeur, luistertype en de context zijn minstens zo belangrijk als de objectieve kwaliteit van de audio keten zelf.

Helemaal eens NNSA. Alleen heeft de meerderheid besloten dat MEER beter is, dus krijg je MEER.

Helemaal eens NNSA. Alleen heeft de meerderheid besloten dat MEER beter is, dus krijg je MEER.

Ha Ha, in de beperking toont zich de meester...

Ja leuk die LPs, maar je kunt er geen playlist mee afspelen voor de hele avond 

@eoms:Playlist!

@ Boiing Ik ben bekend met het fenomeen, maar zoals je al aangaf geldt dat niet voor alle muziek.

.. zoals je al aangaf geldt dat niet voor alle muziek.

Klopt hoor, maar alsnog zonde van al die albums die wel mishandeld zijn/worden.. Loudness en compressie worden overigens soms een beetje door elkaar gebruikt, maar dat laatste is eigenlijk erger..

@Tarmac58: . Ik ben iets meer bij de tijd tegenwoordig en fan van deze juweeltjes én de techniek van de CD. Ook alweer 25 jaar oud:

Het gaat om de mate waarin gebruikt. Ik heb vrij veel opgenomen en hoewel ik me niet zoveel bezig hield met de opname techniek, gebruikten ze vaak compressie.
Teveel is nooit goed zei mijn moeder altijd

Het gaat om de mate waarin gebruikt. Ik heb vrij veel opgenomen en hoewel ik me niet zoveel bezig hield met de opname techniek, gebruikten ze vaak compressie.
Teveel is nooit goed zei mijn moeder altijd

Ik heb ooit een beroepsopleiding audio engineer gedaan en daarin kwam uiteraard het onderwerp 'compressie' aan bod. In de opnametechniek is compressie een krachtig, waardevol instrument voor het bereiken van een goede balans tussen harde (expressieve) en zachte geluiden. Bijvoorbeeld om expressieve drums goed samen te laten klinken met andere instrumenten. Daarnaast kan compressie ook worden toegepast voor het creëren van effecten, zoals pompende muziek. Niet echt mijn 'cup of tea', maar gelukkig mogen smaken verschillen.

In mijn vorige post in deze thread had ik het over overcompressie van de gehele mix van veel hedendaagse muziek. In de jaren '90/2000 was dergelijke vorm van compressie vooral ingegeven door veranderde manieren van muziek luisteren door jongere generaties: niet meer thuis, maar overal.  Vaak op goedkope oortjes van belabberde kwaliteit.

Hoe zorg je er dan voor dat zoveel mogelijk van de muziek overeind blijft? Door alles compleet plat te comprimeren. Op die manier blijven zachte delen van de muziek hoorbaar in rumoerige omgeving, bijvoorbeeld onderweg in de tram. Gewoon omdat ze dus niet meer zacht zijn maar even hard als de luidste pieken, die dus ook geen pieken meer zijn. Dergelijke compressie levert een platte rijstebrij aan geluid op, die supervermoeiend is om naar te luisteren, zeker als je hebt ervaren hoe het ook anders kan.

Voor generaties die geboren zijn vanaf omstreeks de jaren '90 is fors gecomprimeerde muziek de norm, zij vinden dit prima klinken en realiseren zich niet dat het echt anders kan. Je kunt het vergelijken met bijvoorbeeld koffie: je dagelijkse bakkie smaakt prima totdat je een keer echt goede koffie drinkt, dan blijkt je dagelijkse 'prima' bakkie opeens slootwater.

Zo is het dus ook met platgecomprimeerde muziek: dat klinkt 'prima' totdat je een keer doet wat ik suggeerde in mijn vorige post: een weinig gecomprimeerde LP of CD uit de jaren 60/70/80 beluisteren op goede spullen. Dat klinkt écht een stuk natuurlijker en fijner dan alle platgewalste hedendaagse muziek.
Waarom niet een nieuwe CD of LP? Omdat sinds de jaren '90 remasters worden uitgebracht die zogenaamd beter zouden klinken. In werkelijkheid zijn ze in verreweg de meeste gevallen vooral luider. Ons brein werkt zo dat luider=beter. Dat effect werkt echter maar kort, daarna wordt het luider=meer vermoeiend. Ook op veel hedendaags uitgebrachte LP's wordt extreem veel compressie toegepast. Enerzijds omdat de doelgroep (veelal jongeren) dat gewend is, maar ook is het een handige methode om de matige kwaliteit van veel hedendaagse platenspelers mee te verdoezelen.

Gebruik bij het luisterexperiment overigens gerust een goede klasse D versterker, die kunnen prima klinken. Maar vergis je niet: tegenwoordig zijn versterkers met een vervormingsfactor van rond 1% heel gangbaar. In 'the olden days' hadden zelfs de meest goedkope versterkers betere cijfers dan dat. Een beetje fatsoenlijke middenklasse versterker zat zeker onder de 0.1%. Een heel goede had minder dan 0,01% vervorming. Voor dergelijke kwaliteit moet je tegenwoordig héél diepe zakken hebben. Daar verandert handige techniek zoals bijvoorbeeld DSP helemaal niets aan.