Het gaat met name over portretfotografie - maar ook landschappen wil ik nog wel eens opleuken omdat ik graag aan anderen wil laten zien hoe prachtig groen mijn vakantieland was. Een beetje rood en geel toevoegen: wat een warmte!

Kleur corrigeren mag natuurlijk, zeker als de opname door bijvoorbeeld tegenlicht wat te flets is geworden. Dat je daarmee zo dicht mogelijk bij  de werkelijkheid moet blijven snapt mijn neus ook, maar "de" werkelijkheid is een breed begrip!

Door slagschaduw komen de plooitjes in het gezicht van mijn lief iets te scherp naar voren. Photoshop is Mijn Helper, een kleine aanpassing is zó aangebracht. Dan maar meteen dat pukkeltje even meenemen?
Het flitslichtje in haar ogen verwijderen? Dat raar samengetrokken ooglid een ietsje oplichten? Vlekje op haar tanden wegpoetsen?
En als ik toch bezig ben, waarom geen kleine neuscorrectie...

Wat heet bedrog? Ze doet het toch immers zelf ook als ze zich opmaakt? Zelf mag ze voor de spiegel haar schoonheid accentueren en vlekjes verdoezelen; dat valt binnen het toelaatbare, de mens wil immers een beetje belazerd worden. (Haar gezicht wit pleisteren en er een ander gezicht op tekenen zou te ver gaan).
Zo redenerend houd ik mezelf voor dat ik fotografisch ook kleine correcties mag aanbrengen - maar waar ligt de grens? Bevind ik mij op een hellend vlak?

Even serieus, kan wel bezig blijven zeg ik altijd maar en als ze erachter komt dat ik haar kop zit te sjoppen dan kan de bom weleens barsten. In het verleden weleens gebeurd toen ik 'r met Kai's Power Goo zat op te leuken. Sindsdien blijft ze op de foto zoals ze in het echt is. Ruwe Bolster Ruwe Pit.

(ik weet bijvoorbeeld zeker dat mijn grens veel verder ligt dan de jouwe...   )

Digitaal

Ach, een goede foto hielden we altijd al in ons fotoboek, de rest gooien we weg, ook al zijn dat evenzeer ware momentopnames. Dus een aanpassing van de werkelijkheid om een gewenst beeld te creeren doen we so wie so altijd al. In ons fotoboek en ook in onze geest.

Het is aan ieder afzonderlijk te bepalen hoever we gaan. Ook het gecreeerde beeld van de elle-modellen nemen we voor waar aan ...

Het klassieke advies om altijd met de zon mee te fotograferen is toevallig hetzelfde als wat in beautyfotografie gebruikt word. Je model/onderwerp vragen om even de make-up bij te werken etc. etc.

De mogelijkheden zijn groter geworden, maar aan het principe is weinig veranderd...

Je slaat de spijker op zijn kop.

"Ook het gecreeerde beeld van de elle-modellen nemen we voor waar aan ..."

Het probleem is dat we bij het manipuleren van het beeld moeten beseffen dat men, die genen die het beeld bekijken, "het voor waar aan neemt". De invloed van het beeld van de elle modellen, heeft vaak tot gevolg dat er naar dit ideaal beeld gehandeld gaat worden. Dat is in ieder geval hetgeen waar het de commercie om te doen is. Het behalen van die idealen is echter niet haalbaar omdat deze in de werkelijkheid niet bestaat, wat weer kan resulteren en allerlei psychische aandoeningen zoals bijvoorbeeld anorexia.

De vraag is nu of de beeldmanipulator de morele verantwoordlijkheid moet nemen om de kijker te behoeden of dat de kijker zelf maar moet beseffen dat het manipulaties zijn. <a href="http://www.dovebeauty.nl/dove-coach/home.php" target="_new">Dove[/url] neemt bijvoorbeeld deze verantwoordlijk wel. In de laatste reclamecampagne worden vrouwen in iedergeval wat betreft vorm op een veel realistisher manier getoond.

Met de mogelijkheden die er momenteel zijn om beeld te manipuleren ontstaat er een situatie waarin beelden die in de journalistiek te zien zijn ook onderdeel kunnen zijn van manipulatie. Hoe weet je of beelden die je als redactie ontvangt uit een oorlogsgebied werkelijkheid zijn.

Met betrekking tot je huis tuin en keuken Fotootjes moet je natuurlijk lekker doen wat je leuk vindt, dat doe ik ook. Maar de gevolgen die gemanipuleerde beelden in de media hebben moeten zeker niet onderschat worden.

(Bewerkt door Sharon om 11:24, 21-08-2005)

Heb je weleens in de Playboy gekeken? De foto's die daarin staan maken de persoon bijna onherkenbaar.
Volgens mij is "werkelijkheid" zo relatief dat je oneindig kan aanpassen. Dit stemt niet helemaal overeen met jouw ethiek als ik jou verhaal zo lees. Maar wat houd je tegen om de vakantiefoto's "kunstzinnig" te maken. Jij bent de kunstenaar en jij kunt jou verhaal vertellen. Iemand anders zou dezelfde situatie toch heel anders schetsen. (De politie kent dit probleem ook: getuigenissen die elkaar zelfs tegen spreken!).

Houd ook rekening met je publiek. Als je toehoorders zien dat jij een kunstzinnig licht op jou vakantie hebt geworpen, dan kunnen zij natuurlijk gaan denken dat jij een opschepper bent.

Maak ervan wat jij denkt dat goed is, maar bewaar de onbewerkte foto's voor je eigen archief.

Precies wat ik bedoel! Zolang je je maar beseft dat je jezelf bedondert. Maar wat nu als je je foto's aan je vrienden laat zien vertel je er dan ook bij dat je dat pukkeltje hebt weg gewerkt  

BraboMac om 11:45, 21-08-2005
Rare vraag eigenlijk. Ethiek is namelijk iets wat jouw eerlijkheid tegenover jezelf aangaat.

Ethiek gaat niet alleen jezelf aan, juist niet. Ethisch is het om te bedenken welk effect je eigen handelingen op anderen, de rest van de wereld hebben. Ik stoor me erg aan al te veel retoucheerwerk in professionele- en vooral commerciele-, mode- en modelfotografie, en wel omdat al die perfecte plaatjes een onwerkelijk schoonheidsideaal voorspiegelen. Het gevaar betsaat daarin dat als je je onvoldoende realiseert hoe onrealistisch al die realistisch ogende afbeeldingen zijn je je een onhaalbaar ideaalbeeld verwerft. Oftewel: je zult altijd tekort schieten als je jezelf spiegelt aan die foto's. psychologisch heeft dit grote gevolgen.

in priveplaatjes is het aan de eigenaar hoezeer hij zelf zijn vakantie wil idealiseren. Omdat ze slechts beperkt openbaar zijn zijn de gevolgen minder.

Overigens ben ik het ermee eens dat een foto sowieso een AFBEELDING van de werkelijkheid is en dus nooit de werkelijkheid zoals die op dat moment was laat zien.

BraboMac om 11:45, 21-08-2005
 Maar wat houd je tegen om de vakantiefoto's "kunstzinnig" te maken. Jij bent de kunstenaar en jij kunt jou verhaal vertellen.

Daar zeg je zo wat.
Bij kunstschilders is de vraag of het beeld met de werkelijkheid klopt al eeuwen lang niet meer relevant. Een beetje impressionist schildert niet de "objectieve" werkelijkheid, maar hij laat op zijn manier het wezen van de dingen zien.
Dus als ik fotograferen als een kunstzinnige daad zie dan speelt die ethische vraag helemaal niet. Als ik vind dat een pukkel de aandacht afleidt van wie mijn model werkelijk is, dan haal ik die pukkel weg en daardoor breng ik haar dichter bij haarzelf.
Kennelijk heeft het vooral te maken met of je de valse suggestie wilt geven dat je de werkelijkheid toont. Reklame is per definitie vals - wat dan weer iedereen weet dus dan mag het weer?

Mij gaat het vooral om het bewustzijn dat we steeds meer in een virtuele wereld leven die we belangrijker vinden dan de werkelijkheid. Had het er net met mijn dochter over die vertelde van een weekend met een groep vrijgezelle vrouwen. Op de tweede dag hebben ze urenlang zitten lijken naar foto's die ze de eerste dag van elkaar gemaakt hadden (waarbij iedereen eigenlijk alleen geïnteresseerd was in hoe ze er zelf op stond). Het aanwezig zijn op die foto's leek bijna belangrijker dan het "hier en nu" aanwezig zijn.

Ik denk dat veel mensen wel beseffen dat modellen in bladen geshopt zijn. Het besef dat beelden gemanipuleerd kunnen zijn, zit veel dieper in de samenleving ingebakken dan ik eerst dacht. Ik heb de laatste tijd een aantal digibeten gesproken die zich er evengoed van bewust waren dat beelden vaak gemanipuleerd zijn. Je hoeft je dus niet overal voor te verantwoorden. Als je je vrouw een complete virtuele make-over geeft en de mensen zien tegelijkertijd het levende exemplaar met alle kraters in haar gezicht naast het lifesize, geshopte portret, zullen ze het meer zien als kunst (niet per se een exacte weergave van de werkelijkheid) en het daarmee misschien nog steeds accepteren. Maar als je jezelf wegpoetst in gezelschap van Il Capo en een gezellig groepje mede-maffiosi en vervolgens in de rechtzaal vol wilt houden dat je de mannen nog nooit gezien hebt, ga je fout, toch?

Shop maar lekker door. Maar wees er gewoon eerlijk over. Reserveer bij voorbaat de ruimte om het beeld te manipuleren...

Ik geloof wel dat er een besef is van het feit dat er geshopt wordt maar ik denk niet dat het gros van de populatie beseft hoe groot de mogelijkheden zijn. Als ik vrienden laat zien hoe makkelijk het is om iemand volledig te verbouwen in photoshop dan staan zij telkens weer versteld.

Je moet er denk ik toch van uit gaan dat de manipulatie van beelden uiteindelijk wel degelijk effect heeft op het gedrag van de consument want anders zouden de campagne makers het natuurlijk niet doen.

In reclame is nagenoeg alles geoorloofd, ténzij je via het beeld iets claimt. Een verpakking, een productafbeelding, zo iets. Als je dan toch uit de bocht vliegt mag je er nog altijd het zinnetje 'beeld kan afwijken' onder zetten. Klaar.

Voor persoonlijke foto's: 't is maar net wat jij mooi vindt. Klooi maar aan: je hebt alleen verantwoording aan jezelf (of je vrouw) af te leggen.

Ik zelf hanteer meestal de regel: 'Hád het gekund..?'. Een lantaarnpaal die in de weg staat bevoorbeeld, haal ik zonder probleem weg. Een moedervlek niet, een puistje wél.
Bij een gespiegelde foto verhuist het horloge natuurlijk ook naar de goede pols terug. Zakelijk (ik werk voor een farmacheutisch bedrijf) werkt dat meestal prima. We mogen de waarheid geen geweld aan doen zoals een echte consumenten-merken vaak wél doet. Maar een 'gezinnetje' op de foto zijn in feite óók allemaal modellen.

De 'opa' en 'oma' op deze foto:

zijn mensen die ik helemaal niet ken maar het meisje in het midden is wél mijn dochter. De situatie wordt gesuggereerd; je neemt aan dat het de opa en oma zijn (en dat had ook best gekund) maar het wordt ook nergens gezegd. Geen enkel probleem. Qua Photoshop-trucs: alle tekst is verwijderd. Merkjes van kleding, opdrukken op t-shirts, alles gaat d'r af want 't moet internationaal zijn. In Rusland, Japan, Brazilië en de US wordt dezelfde prent ingezet. En soms kleuren we een truitje om omdat 't mooier is. Maar dit is wel een commerciële uiting.

Anders wordt het als het 'nieuws'-fotografie is. Die fotografie wordt aangenomen als een replica van de waarheid. Daarin kan en mag je dus nooit de waarheid geweld aan doen. Hoewel je dan ook best een lantaarnpaal weg zou kunnen (en mogen) halen: die ingreep suggereert dat er met de rest van de fotografie óók geknoeid kan zijn. En da's nu net wat je niet wilt. Dus: in dat geval nooit klooien. Het kost je je reputatie.

Er zijn verder (voor zover ik weet) geen échte regels. 't Is meer een vorm van ethiek, en ik het geval van reclame mag het publiek aannemen dat de weergave wel eens aangepast kan zijn. Maar wat is er tegen om een truitje om te kleuren..? Het model had óók een ander truitje aan kunnen trekken en dan was 't wel okay geweest...

[ Ger ]

Drie weken terug was er een leuk item op televisie: de reclame van tomaten-pasta-merk 'Bertolli' bleek opgenomen in een rietsuikerfabriek (waar nog nooit één druppel tomatensaus was gemaakt). De lokatie was niet in Italië, maar in Spanje. En de oude vrouwtjes die door de grote ketel 'tomatensaus' -rietsuiker dus!- roerden waren allemaal modellen die nog nooit tomatensaus hadden gemaakt. Nepperij in 't kwadraat, maar het hád gekund. En belangrijker nog: de fabrikant wil 'traditioneel' overkomen. En omdat 't reclame is mag dat dus allemaal genept worden...[/news]

Als we van het 'basisprincipe' van de fotografie uitgaan heeft iemand (weet jammer genoeg niet wie) eens de uitspraak gedaan:
Fotograferen is de kunst van het weglaten.
Dat was iets wat (iedere) een fotograaf al deed/doet in het 'analoge tijdperk'.
In feite fotografeer je altijd maar een stukje uit het gehele beeld wat onze ogen zien.
Je hebt dan de keus of je iets moois of juist iets minder moois op de gevoelige plaat/chip vastlegt.
Dus zet ik dat er nu wel of niet bij op?

Met de komst van de computer was/is het mogelijk om beelden nog meer/beter te manipuleren.
Je kunt dingen weghalen of juist toevoegen.
Hoever je daarin wilt gaan is ieders eigen keus..............
Al vind ik Ger's uitgangspunt: "Hád het gekund..?" wel een goede.
Ben zelf ik op dat gebied nog maar een echt amateurtje die niet veel meer doet dan: luchten ophelderen, kleuren minder flets maken of iets wegpoetsen.
Maar ik ben wel van plan om mij daar (in de toekomst) wat meer in te verdiepen.

Paulus Morssink om 9:06, 21-08-2005
Hier wil ik graag andere meningen over horen, ik heb zo mijn twijfels over mijn eigen standpunt.

Het gaat met name over portretfotografie - maar ook landschappen wil ik nog wel eens opleuken omdat ik graag aan anderen wil laten zien hoe prachtig groen mijn vakantieland was. Een beetje rood en geel toevoegen: wat een warmte!

Kleur corrigeren mag natuurlijk, zeker als de opname door bijvoorbeeld tegenlicht wat te flets is geworden. Dat je daarmee zo dicht mogelijk bij  de werkelijkheid moet blijven snapt mijn neus ook, maar "de" werkelijkheid is een breed begrip!

Door slagschaduw komen de plooitjes in het gezicht van mijn lief iets te scherp naar voren. Photoshop is Mijn Helper, een kleine aanpassing is zó aangebracht. Dan maar meteen dat pukkeltje even meenemen?
Het flitslichtje in haar ogen verwijderen? Dat raar samengetrokken ooglid een ietsje oplichten? Vlekje op haar tanden wegpoetsen?
En als ik toch bezig ben, waarom geen kleine neuscorrectie...

Wat heet bedrog? Ze doet het toch immers zelf ook als ze zich opmaakt? Zelf mag ze voor de spiegel haar schoonheid accentueren en vlekjes verdoezelen; dat valt binnen het toelaatbare, de mens wil immers een beetje belazerd worden. (Haar gezicht wit pleisteren en er een ander gezicht op tekenen zou te ver gaan).
Zo redenerend houd ik mezelf voor dat ik fotografisch ook kleine correcties mag aanbrengen - maar waar ligt de grens? Bevind ik mij op een hellend vlak?

Ik ken op dit gebied geen grens. Waarom zou ik? Ik ken maar een werkelijkheid en dat is mijn werkelijk.

Praktijkvoorbeeldje. De produkie van een Audi-commercial bedroeg 1,2 miljoen gulden (toen nog, ja) terwijl hetzelfde ook voor minder dan de helft gemaakt had kunnen worden door de beelden in elkaar te plakken. Het idee was de kracht van de vierwiel-aandrijving ('Quattro', in Audi-termen) te demonstreren door zo'n Audi een skischans óp te laten rijden. En dat hebben ze ook écht gedaan zonder één beeldje trucage.

Waarom zo ingewikkeld..? De reclamespot bevat een claim. Het moet dus ook kunnen én echt zijn anders gaat je geloofwaardigheid om zeep. Enige retouche was het wegwerken van de veiligheidskabel die bevestigd was voor als het toch mis zou gaan.

Als zo'n zelfde opname gebruikt zou zijn voor het aanprijzen van de snelheid van een ADSL-aansluiting (verzin maar even een leuke link) dan hadden ze de beelden wél rustig in elkaar kunnen plakken. Dan was het alleen een illustratieve weergave geweest zónder claim. Een simpel voorbeeldje om aan te geven dat de scheidslijnen erg dun kunnen zijn bij trucage (of Photoshoppen).

[ Ger ]

PS: Ze hebben de skischans-stunt recent opnieuw gedaan op de oorspronkelijke skischans, maar nu met de nieuwste Audi A6 Quattro. Die commercial kun je hier bekijken. Hoe ingewikkeld het was om in plaats van 'copy-paste' te werken kun je hier zien...[/news]

ik denk dat als je het te ingewikkeld maakt het einde zoek is. als je dus iets bewerkt moet je dat er bij zeggen.

->Er was 2 of 3 jaar geleden een schandaal over een persfoto uit afghanistan die achteraf bewerkt bleek (de fotograaf ging er waarschijnlijk van uit dat het bedrog onopgemerkt zou blijven). daar was toen een heel interessant praatprogramma over met kunstenaars en journalisten die daar iets over te zeggen hadden, maar naar mate het programma vorderde moesten ze allemaal opbiechten dat ze zelf ook geregeld beelden manipuleerden (digitaal of ouderwets iets in scene zetten).
het wezenlijke verschil tussen hun werk en dat van de persfotograaf was dat zij geen propaganda wilden maken, maar kunst.

daarom moet je er eerlijk in kunnen zijn dat je iets hebt gemanipuleerd of niet. van een kunstenaar mag je die manipulatie verwachten, van een persfotograaf niet. goed stukje ger, trouwens

(Bewerkt door Pb2k om 12:04, 22-08-2005)

Wat het verschil is, is dat in het verleden de indruk werd gewekt dat een foto waarheidsgetrouw was (en dat was hij dus niet). Maar met communicatiemiddelen kan gerommeld worden, als er een artikel in de krant staat, weet je dat het artikel waarheidsgetrouwe elementen bevat, maar de woordkeuze van de journalist draagt bij aan wat voor effect het artikel op jou heeft. In de ene krant hebben ze het over vrijheidstrijders, in de andere over terroristen.

Ook hier geld volgens mij het perspectief waaruit iets beschreven, geschildert of gefotografeert wordt iets van de maker met zich meedraagt. Zo is het ook met beeldbewerking.

Ik zou mij enorm belazerd voelen als nu blijkt dat Greenpeace het doodknuppelen van zeehonden heeft genept. Of als de Koninging helemáál geen soep heeft staan scheppen tijdens Sail (maar ze de beelden van vijf jaar terug hebben gebruikt). Of als de bosbranden in Portugal wat groter zijn gemaakt in Photoshop om wat duidelijker te communiceren dat het écht een grote brand is.

Maar ik ga er wél van uit dat 'Thomas Klop' helemáál geen 'Thomas Klop' heet, en dat Cillit Bang de camera even op 'pauze' heeft gezet terwijl ze met vier man drie kwartier bezig zijn geweest de échte roestvlekken er af te schrobben. Of ze hebben éérst de schone tegel gefilmd en die toen vies gemaakt en de fragmenten omgedraaid, dat kan ook nog. Geen idee: maar ik geloof het allemaal in ieder geval niet.

Gek, want het gaat eigenlijk over precies hetzelfde.

[ Ger ][/news]