mg om 18:16, 27-02-2009
Veel gezeur over "ruis" bij een ISO van 800 van het Canon en Nikon kamp, maar de ervaring beweert anders.

Goed om te horen dat je blij bent met die camera en hij is beslist ook niet slecht, maar dat hij een beetje veel ruis produceert komt ook van andere bronnen.[/news]

http://www.luminous-landscape.com/

Mijn fotograaf op de hoek had het ook over de "ruis"
en toen ik hem vroeg hoe de Sony Alpha 900 in de hand lag,
daarop kon hij geen antwoord geven.
Dus, hij verkoopt liever Canon of Nikon.
Grotere winstmarge ??

Ik ben Minolta gewend, ik vind (daarom???) Sony (A100/200/300/700) erg prettig in de hand liggen, maar Nikon (D40/60/80 maar vooral 90) ook. Beter dan Canon, die instapmodellen (300D/350D/400D/450D/1000D) kunnen me niet bekoren. De knoppen zitten daar ook net verkeerd. Voor mij, het is geheel persoonlijk. De Canon 40D vind ik overigens wel prettig aanvoelen, ook al zitten de knoppen niet overal op de juiste plaats.

De Sony A900 is een topcamera. Vandaar dat die ook volgens de strengste normen beoordeeld wordt. Maar ik heb eerlijk gezegd nog geen slechte punten aan die camera kunnen ontdekken. Geen Live View? Dat is op een pro camera echt niet nodig! De beide Carl Zeiss lenzen van mg zijn toplenzen, die doen niet onder voor Nikon of Canon toplenzen.

Hét probleem van Sony (en Olympus en Pentax en ...) is dat er geen Nikon of Canon op staat. Want als je een echte fotograaf bent, hoor je schijnbaar te kiezen voor het Nikon- dan wel Canonkamp. Alsof er geen andere fabrikanten zijn die een leuke camera in elkaar kunnen zetten.

Vergelijk de Sony A900 eens met een full frame Canon en een full frame Nikon uit dezelfde prijsklasse. Wat dan opvalt, is de kwaliteit van Sony.

Carl Zeiss is al decennia een lenzenspecialist. Sony maakt CCD's en CMOS sensors voor vele camera fabrikanten, waaronder Nikon. Een Sony D-SLR is gewoon een doorontwikkelde Minolta (D)-SLR, dus daar zit ook al decennia ervaring en kennis.

Fotografen van Nederland en België: er zijn meer cameramerken dan Canon en Nikon!

(edit: vergeten woordje)

(Bewerkt door MacFrankie om 19:59, 27-02-2009)

De SLR systemen zoals we die nu kennen zijn oorspronkelijk ontworpen voor het kleinbeeld formaat, nu ook bekend als full frame. Daarom is het niet verwonderlijk dat je daarop de beste resultaten boekt. Zelfs Nikon maakt nu full frame D-SLR's, terwijl ze eerder hadden verkondigd dat nooit te gaan doen.

Maar voor de gemiddelde hobbyist volstaat een APS formaat sensor prima. Je moet gewoon goed glas gebruiken. En, da's het belangrijkste, de juiste compositie met de juiste belichting bepalen, en op het juiste moment de ontspanknop helemaal indrukken.

De voorloper van de Nikon D80, de D70, is nu niet echt een fantastisch goede camera. Maar een vriend van mij heeft die camera, met een paar goede lenzen erbij, en hij verstaat het vak van compositie en belichting, en hij maakt daar de mooiste foto's mee.

Een camera is een hulpmiddel, de foto wordt door de fotograaf genomen!

De D80 is voor mij een prima camera geweest, maar nu ik voor een paar honderd euro meer een full frame heb, en veel betere low-licht noise performance, ben ik veel flexibeler als fotograaf dan ik met de D80 was. Ik moet daar wel als compliment voor Nikon bij opmerken dat ik bediening daarvan nog steeds als prettiger ervaar.

Over de Sony alpha-900: grootste probleem is dat je de ruisonderdrukking zelfs in RAW niet geheel kunt uitzetten, voor zover ik heb kunnen vinden op het internet. Vond ik tikje onvergeeflijk aangezien ik de helft van mijn foto's maak op ISO 3200 (binnen bij dingen als kaarslicht, minimaal of geen flitsje). De high-iso noise performance is ook echt een beetje om te huilen (zie dpreview linkje van Robert en de andere pagina's in dat artikel) dus de keuze lijkt eerder een noodzaak.

Of is dpreview afhankelijk van Canon en Nikon..?   [/news]

DENK ALEER GIJ DOENDE ZIJT EN DOENDE DENK DAN NOG

Deze zin uit een oud Chinees boek over lithografie.

In Europa en Amerika is de fotowereld verdeeld over Canon en Nikon. Dat is altijd al zo geweest en sinds amateurs ook allemaal aan de spiegelreflex zijn, is dat alleen maar sterker geworden. Met geldstromen (reclame, marges) is dat ook netjes verdeeld over die twee merken.

Sony timmert aardig aan de weg, ze hebben de consument bereikt, maar de detailhandel nog niet.

Als ik mijn lokale Combi Foto (vol met Sony reclame) binnenloop voor een Sony A300, dan wordt ik vrij snel richting Nikon D90 gedirigeerd: hogere resolutie, betere Live View (heeft die verkoper de Sony Live View soms nog nooit gezien???), kan filmen (zit ik niet op te wachten), en tot slot komt het hoge woord eruit: HET IS EEN NIKON!

Sony's beeldprocessor (Bionz) heeft niet zo'n sexy naam als die van Canon (Digic III), maar doet z'n werk erg goed. Dat komt omdat een deel van het werk (ruisonderdrukking en dynamische range vergroting) al op de CCD / CMOS chip gebeurt, daar waar het analoge signaal in een digitaal signaal wordt omgezet.

Op consumentencamera's (Sony A200/300/350, Canon 450D/1000D) levert dat bij Sony betere, gedetailleerdere beelden op, kleurecht, zonder uitgebleekte delen. Dit overigens allemaal gezien door mijn ogen (die doen het best aardig, niet brildragend, ben ook niet kleurenblind).

Het probleem wat veel mensen met Sony RAW hebben is dat het niet 100% RAW is, maar 99%, en die ene procent willen ze koste wat het kost achteraf doen met Lightroom ofzo. Terwijl ze dan niet het resultaat van die ene procent automatische verbetering hebben. Maar de controle, en het idee hebben een 100% RAW beeld te hebben, dat is het.

Terwijl het stapje van een (analoog) stroompje opgewekt door wat in de sensor vallende fotonen naar een digitaal bestand (ja mensen, ook RAW is al bewerkt, het analoge signaal is al gedigitaliseerd) veel belangrijker is dan DRO of ruisonderdrukking.

Wat ik mooi vind van Sony (A200 & 300), is dat 99% van de foto's al meteen klaar zijn om te printen. De helderheid is goed, de kleuren zijn goed, dus als de compositie goed is (verantwoordelijkheid fotograaf, niet camera), is de foto meteen te printen.

Bij Nikon (de D80 heb ik het nu over) foto's net een tikkie te donker zijn. Goed dat lichte delen niet uitgebleekt zij, en dus nog detail bevatten, maar het betekent wel een nabewerking, en dus tijd en kwaliteitsverlies.

Canon (mijn ervaring met de 400D) maakt het nog bonter, want daar zijn zelfs de kleuren niet helemaal goed naar mijn smaak. Dus nog grotere aanpassingen, en de foto wordt daar kwalitatief niet beter van.

De fotowereld is gekleurd in 2 kleuren, Canon en Nikon. Fotobladen en (vergelijkings)sites hebben reclames, die worden gesponsord. Men schrijft wat de lezers willen lezen. Die willen de wereld graag simpel hebben. Soms komt Sigma of Pentax of Sony erg goed uit een test, heeft het een potentie van een rapportcijfer 9, maar wordt het slechts een 8, "want er zijn niet zoveel lenzen beschikbaar als bij Nikon of Canon".

Beeldstabilisatie in de body, voldoende lenzen in alle prijs- en kwaliteitsklassen, de Sony kitlens doet de Canon kitlens verbleken, het maakt niet uit, het is geen Nikon of Canon, dus mag er niet naast staan, het moet eronder staan. Of erachter. Ver erachter.

Laat een ieder zelf uitzoeken welke camera goed bevalt, ga foto's zoeken op internet, schiet eens een geheugenkaartje vol met een camera uit een winkel, en ga dan thuis rustig uitzoeken welke camera het beste is voor jou.

Als koper heb je één geluk: echt slechte SLR's worden er niet meer gemaakt.

(Bewerkt door MacFrankie om 23:26, 27-02-2009)

ontopic: Nikon D70 staat volgens dpreview ook op highly recommended, heb er zelf een, en is verdraaid een goed toestel niet alleen voor de prijs van toen (is geen pro toestel).
Ik denk dat de toestellen van vandaag voor de prijs van vandaag allemaal extreem goede toestellen zijn, zeker voor de markt van de gewone consument en de zogenaamde pro-sumer. Voor de proffesionele fotograaf zijn alle toestellen net te min (bij wijze van spreken), die willen net dat ietsje meer (pushing boundaries).
En meer en meer zien we inderdaad het verschil tussen zien en kijken, hoe goed die toestellen voor de gewone consument ook zijn, het oog moet je hebben...

(Bewerkt door jan verheijen om 23:57, 27-02-2009)

Stabilisatie zorgt er voor dat je niet zo snel naar hoge ISO waardes hoeft uit te wijken.

Als er op dpreview onzin zou staan dan zou dat een aardig relletje geven, dus ik ga er voor het gemak van uit dat het klopt. Voor de volledigheid, dpreview is bijvoorbeeld ook èrg kritisch over het feit dat de ruis op de Canon 50D hoger is dan op de 40D, dus ik bespeur weinig bias daar...[/news]

Persoonlijk is full-frame voor mij een must; ik houd van het kleinbeeld formaat, de geringere scherptediepte t.o.v. een cropcamera en de grote heldere zoeker. Ik fotografeer zowel binnen als buiten, dag & nacht, altijd bij bestaand licht. Dus is voor mij een hoge ruisvrije ISO, lichtsterke objectieven en een heldere zoeker belangrijk. Voor mijn soort fotografie heb ik geen snelle camera (bps) nodig. Ik fotografeer vooral straatsituaties en personen. Daarvoor gebruik ik de objectieven: 35mm, 50mm en 85mm, maar aangezien ik vaak geen zin heb om van objectief te wisselen of mee te nemen, zit het 50 mm standaardobjectief bijna altijd op mijn camera.
Ik heb een hekel aan zoomobjectieven; te zwaar, niet lichtsterk genoeg en ik bepaal liever de uitsnede met mijn voeten. Die zoomring leidt mij af en ik kan mij dan niet genoeg op het onderwerp concentreren.
Ik wil zo weinig mogelijk opvallen, dus een batterijgrip, maar vooral witte objectieven zijn voor mij uit den boze.

Nogmaals, weet wat je wil en gaat fotograferen. Het merk is dan niet belangrijk.

(Bewerkt door werner om 14:43, 28-02-2009)

On-topic: Wat jij zegt was vroeger voor een groot gedeelte waar, hoewel er altijd het gevoel heeft meegespeeld van de fotograaf. Ik lees hier dat mensen een Canon lastiger vinden te bedienen dan een Nikon, terwijl dat voor mij juist andersom ligt. En de bediening hebben die bij je past is ook erg belangrijk.

En verder is de body, en dus de keuze van het merk, sinds de komst van digitale fotografie veel belangrijker geworden, want die is nu effectief hetzelfde als de film die je vroeger per shoot kon kiezen.

En als laatste: bij sommige soorten fotografie kan je nu eenmaal veel minder 'met je voeten zoomen' en komt een zoomlens dan toch wel erg handig uit...[/news]

Robert om 10:44, 28-02-2009
[news]@ werner: Mooi werk, maar voortaan misschien linkje..?  

On-topic: Wat jij zegt was vroeger voor een groot gedeelte waar, hoewel er altijd het gevoel heeft meegespeeld van de fotograaf. Ik lees hier dat mensen een Canon lastiger vinden te bedienen dan een Nikon, terwijl dat voor mij juist andersom ligt. En de bediening hebben die bij je past is ook erg belangrijk.

En verder is de body, en dus de keuze van het merk, sinds de komst van digitale fotografie veel belangrijker geworden, want die is nu effectief hetzelfde als de film die je vroeger per shoot kon kiezen.

En als laatste: bij sommige soorten fotografie kan je nu eenmaal veel minder 'met je voeten zoomen' en komt een zoomlens dan toch wel erg handig uit...[/news]

Klopt, hoe ligt het toestel in de hand en welke bediening vind je prettig. Ook speelt emotie een rol bij de keuze.

Wat ik schreef is uiteraard zeer persoonlijk en er zijn soorten fotografie waarbij een battery-grip alleen al voor de balans beter is of een zoomobjectief erg handig is.

Wat ik vooral wilde benadrukken is dat je vòòr het kopen ongeveer duidelijk hebt wat je er 'voorlopig' mee wilt gaan doen.

Ik hoef er mijn brood niet mee te verdienen en vind het ook niet erg als ik iets niet kan fotograferen omdat ik niet het juiste objectief heb meegenomen, maar bij een beroepsfotograaf ligt dat heel anders.

werner om 12:48, 28-02-2009
Wat ik vooral wilde benadrukken is dat je vòòr het kopen ongeveer duidelijk hebt wat je er 'voorlopig' mee wilt gaan doen.

Vind ook uitermate verstandig advies, mijn opmerkingen waren ook alleen maar als aanvulling op de jouwe bedoeld.

Om even terug te grijpen op de discussie eerder in dit draadje, zelfs meer ruis is niet per definitie negatief. Als je nooit boven de 400 ISO komt of geen grote afdrukken maakt is dat natuurlijk niet erg relevant...[/news]

Robert heeft wel gelijk, dat nu het (verwisselbare) fotorolletje is vervangen door een (vaste) sensor, de keuze van de body veel belangrijker is geworden.

Bij kleur beperkte ik me tot 100 - 400 ISO, de laatste jaren 200 ISO, daarvoor 100 ISO (de rolletjes kregen een steeds fijnere korrel, vandaar dat je naar 200 ISO kon overstappen zonder verlies van kwaliteit).

Met een "slechte" D-SLR kun je al prachtige foto's maken, dus met een topcamera als de Sony A900 kun je dat helemaal. Of een goede Olympus of Pentax of ... Iemand die beweert dat-ie daar geen mooie foto's mee kan maken, is geen goede fotograaf!