Zoals verwacht rond de feestdagen wat tijd om me met de inbouw bezig te houden.
Zoals gewoonlijk is wat je verwacht dat het makkelijkst gaat gaan (dichtplakken) het moeilijkst en het verwachte moeilijke (open maken) was een fluitje van een cent. Dat scherm was er op 5 minuten af met die "pizzaroller".
Gewend zijnde van aan Macbooks te werken heb je in een iMac echt een zee van plaats en is, na bekijken van een instructiefilmpje, het moederbord uit - en inbouwen een fluitje van een cent. Op een uur was alles geplaatst en weer gemonteerd excl. vastplakken van het scherm.
Ik heb dus de Samsung 970 EVO plus 1TB geplaatst met een made in China adapter. De originele SATA harddisk liet ik zitten voor opslag. 2TB is al wat.
De iMac draaide nog BigSur, maar had op voorhand onder BigSur een bootable USB gemaakt met Monterey. Tijdens de eerste start die geplaatst, opstarten in recovery, de Samsung SSD formatteren naar AFPS ging perfect alsook het installeren van het OS.
Het scherm staat na dichtplakken een halve mm te ver naar links en naar boven, maar dat laat ik maar zoals het is. Ik vind het risico te groot om het project nog eens over te doen en het is niet storend.
En dan vandaag: het terug installeren van de software... Ik heb bewust gekozen om alles opnieuw te installeren en geen TimeMachine terug te zetten. Wat een snelheid maakt die computer nu, ongezien.
Op het doosje van de SSD staat een leessnelheid van 3500MB/s. Ik haal zowel voor lezen als schrijven rond de 3000 effectief. Meer dan dik tevreden dus.
Zo stel ik me weerom de vraag waarom Apple nog tot in 2019 met die Fusion constructie bezig gebleven is. De computer heeft een zoveel betere gebruikerservaring, dankzij de inbouw van een onderdeel wat geen 100€ gekost heeft. Gek gewoon...