Nou rust...
Na een -op een enkel vliegtuig na- verrassend stil weekend werd ik vanochtend gewekt door werklieden die bij de buren de terrastegels kwamen rapen. Dat zijn professionals, dus die moeten dat gemechaniseerd doen. Arbo, weetjewel. Alleen het lichten ging nog met een bats, en daarna zwierden de tegels een gemotoriseerde kruiwagen in. Die zo te horen weinig liefde krijgt, want niet het geluid van de in de bak landende stenen wekte mij, maar het geknars, gesputter en gepiep als dat ding in beweging moest. Daartegen is mijn Trabant een zachtjes zoemende Rolls Noice.
Misschien dat ik tegen de siësta nog eens ga kijken waar dat mediterrane kerkdak en openluchttheater liggen. De westgevel van dat kerkje doet Spaans aan.
Zit ik daar warm?