Ah, vandaar. Ik kon al geen link leggen met Louis Tobback.
Ik keek die zomerdag vanuit een Straatsburgse tuin omhoog. De ervaring was er niet minder om: het bijzondere licht, de vogels die ineens zwegen, maar niet de lunchende fransozen. Die lieten zich zelfs door een totale zonsverduistering niet van hun déjeuner afhouden. Zo nu en dan verscheen er op een balkon iemand met een brilletje op, die dan naar binnen even kort verslag deed en weer rap aan tafel ging om verder met bestek te kletteren. Als mensen lawaaierig eten, klinkt dat voor mij als een zonsverduistering.

Weer thuis zag ik op tv hoe de mensen in Beieren en Budapest in regenboerka's op de tribunes zaten en alleen hoosbuien kregen. Bij ons was het ook bewolkt, maar net op het moment voordat de show zou beginnen verscheen er (ook nog op de juiste plek!) een gat in de wolken en hebben we de hele tijd perfect zicht gehad.
Maar een mens is nooit verzadigd: het noorderlicht staat nog op mijn bucket list.